Splinter, foto Lupus Lindemann

Asjemenou, dan heb je het over een nieuwe video, over het gemis van de presentatie op Roadburn Festival, over hoe de band het verder redt en voor je het weet heb je een interview bij elkaar dat zo in de serie Never Mind The Lockdown, Here’s… past. Afijn, ook hier is 1 + 1 meestal pure winst en dus vertelt introduceert Douwe Truijens hier niet alleen de video van ‘Hold My Leash’. De Amsterdamse frontman van Splinter geeft je meteen die ongefilterde bandupdate en zijn ongezouten en verhelderende mening over de stand van de maatschappij en het leven tijdens en na corona.

Splinter kwam in september voor het eerst door de net- en trommelvliezen. Naast Truijens herkenden we ook Sander Bus (nu gitarist) uit Death Alley, plus toetsenist Gertjan Gutman van Birth Of Joy en drummer Barry van Esbroek van Vanderbuyst. Nogal een cast natuurlijk, en ze beleefden in oktober pas hun eerste show op Last Night On Earth in het Mokumse Skatecafé. Onder meer Eurosonic volgde en de lijn omhoog vroeg natuurlijk ook om meer muziek. Scroll down voor die video of bestel de speciale Roadburn 7″ via deze link.

Je vindt alle Lockdown-afleveringen via deze link.

Door Ingmar Griffioen

Wat is de achtergrond van ‘Hold My Leash’ en de video?
“Het nummer gaat over een soort slaafse afhankelijkheidsrelatie die je bemerkt in hoe de maatschappij op dit moment in elkaar zit. Je bent als mens in – laten we zeggen – de ‘gewone’ middenklasse (als in, niet de superrijke klasse) echt alom geketend. En je wordt door die kleine top heel de tijd heen en weer geslingerd: ze gooien een muntje voor je voeten en als je er naartoe wilt duiken, herinner je je weer dat je aan die vervloekte halsband zit. Dus wat doe je? Je probeert zo veel mogelijk binnen de grenzen te blijven zodat die ketting niet strak trekt en pijn doet. En zo blijf je vast zitten in de ketenen, snap je?

“Naja, ondertussen is het ook gewoon een onwijs sleazy nummer, dus ik heb regisseur Max Westendorp gevraagd all the way te gaan en iets geils neer te zetten. Dat is wel gelukt, haha. Zo wordt het toch nog een liefdesliedje.

“En ja, alle symboliek op een stokje: in die clip draaien de verhoudingen op een gegeven moment om – totdat je niet meer precies weet wie nou de onderwerper en wie de onderworpene is. Zo zie ik het ook wel in het bredere verhaal hoor: uiteindelijk is die 0,1% top ook volledig afhankelijk van de dikke vette laag middenklasse die ze uitbuiten – en de rollen zouden vroeg of laat wel eens omgedraaid kunnen worden.”

Jullie zouden deze video eigenlijk op Roadburn presenteren. Hoe is dat tot stand gekomen?
“Afgelopen zomer hadden we de eerste paar nummers opgenomen en stuurde ik het uit enthousiasme naar Walter. Hij vond het supergoed dus toen was de boeking op Roadburn al niet zo’n heel grote stap meer. Wel heel cool hoor, want het is natuurlijk wel weer een heel andere smaak dan de muziek die we eerder maakten (met onze bands) en ook wel een wat andere smaak dan het typische Roadburn-geluid. Gewoon heel cool van Walter dat hij dit neer wil zetten: het siert ze dat ze altijd op zoek zijn naar nieuwe dingen.

“Hij had ons ook twee keer op Eurosonic gezien en kwam toen glunderend naar ons toe dat-ie al blij was dat we op Roadburn speelden, maar dat-ie nu toch wel echt helemaal siked was. Haha, vet toch. Ja, en omdat wij al die nummers die we vorig jaar hebben opgenomen per singletje uitbrengen, was het wel een uitgelezen gelegenheid om op Roadburn een release te doen. Walter dacht er net zo over, dus het zou een officieuze Roadburn-release worden. Dat is het nu nog steeds wel: dat zullen mensen wel zien als ze de 7″ binnen hebben.”

Hoe reageerden jullie toen bleek dat Roadburn niet doorging?
“Eerlijk gezegd was het geen grote verrassing dat het niet meer doorging. Wat kan je dan doen? Het is natuurlijk klote voor ons mooie vooruitzicht van een show met release. Maar dat het voor ons zuigt is ook wel relatief: voor de hele Roadburn-organisatie is dit natuurlijk een duizend keer zo grote opgave. Daar gaan je gedachten dan toch het meest naar uit. Ik hoop dat ze er een beetje uitkomen zonder al te veel kleerscheuren. Voor zover ik begrijp gaan ze het hele programma wat voor dit jaar stond zo veel mogelijk naar 2021 verplaatsen – dus dan hebben we alvast iets om naar uit te kijken.”

En wat is jullie alternatieve plan? Wat doet het hele coronagebeuren sowieso met Splinter?
“Ik denk dat het meeste er wel over gezegd is. Het is gewoon klote voor bands die al hun shows en tours geannuleerd zien – dat is voor ons niet anders dan voor alle andere bands. Maar als je niet kunt touren, dan ga je op zoek naar de dingen die je zonder publiek kunt doen. Zo heeft Gertjan (onze organist) net voor de crisis een eigen studio getimmerd. Die fungeert nu als onze rock ‘n’ roll-bunker. We kunnen daar clandestien oefenen en schrijven en we maken er dankbaar gebruik van. We hebben besloten volgende maand nog wat nieuwe songs op te nemen en dan ligt ons debuutalbum op de plank. Daar hebben we nu ruimschoots tijd voor, dus wel cool als je toch met iets als een debuutalbum onder je arm straks die schuilkelder uit kan komen kruipen.”

Wanneer verwacht/hoop je dat alles weer een beetje normaal is?
“Het ‘normaal’ van voor de crisis was al niet goed, dus ik hoop niet dat we daar naar terugkeren. De macht van grootkapitaal en de risico’s die door een klein aantal begunstigden worden genomen ten koste van de rest van de wereld (mens en dier) is wat ten grondslag ligt aan crises als deze. Sterker nog, de situatie zoals-ie was, is de crisis. Ik vrees ervoor dat die gevestigd orde alles weer zal herstellen tot de rotknoop zoals die er vóór de crisis was, maar ik hoop op een nieuwe normaal, een nieuwe moraal. Dus niet ’terug’ naar normaal, maar ‘verder’ naar een nieuwe normaal. Wat dat aangaat mag het dus wel een tijdje duren. Maar ondertussen moet die nieuwe normaal nog wel gevormd worden. Daarbij zijn muziek en tegencultuur natuurlijk onontbeerlijk. Dus laat die ING kantoren nog maar wat maanden dicht, maar gooi de 013 morgen maar weer gewoon open.”

De video is te danken aan Max Westendorp @Hakki Takkie (regie en camera) en gastrollen van Jojanneke “Wannabeastar” van der Veer en Bram Eastman. ‘Hold My Leash’ is geschoten in Doka Amsterdam.

Je kunt de speciale Roadburn 7″ van Splinter bestellen in de webshop.


Deel dit artikel