Het concertjaar van 2024 is afgelopen donderdag met een stevige aftrap ingezet, want Belgische post-metalgrootheden Amenra flikten het hem weer: de Paradiso helemaal uitverkopen. Maar niet zo gek ook: in 2024 viert de band het 25-jarige bestaan, een glansrijke carriere in gezet met de Mass I EP, gevolgd door een flink pak meesterwerken van albums. Voeg daar ook nog een de shoegazers van Slow Crush en de weergaloze black metalband Wiegedood aan toe en je hebt een sublieme avond te pakken.
Tekst: Paul Lindenbergh / Fotografie: Niels Vinck
Slow Crush mag de avond aftrappen met een stevige shoegaze show. Iets te stevig, zo blijkt aan een sneuvelende in ear van Isa, en later het hele geluid. Gelukkig niets dat niet verholpen kan worden dus na een paar minuten met alleen de drummer en het monitor geluid horen we de muziek weer zoals die bedoeld is. Een soort combinatie van Slowdive en Nothing, zwaar en hard maar toch dromerig. Als dat maar niet omslaat in een nachtmerrie.
Wiegedood neemt het stokje van Slow Crush over en trakteert ons op, jawel, een black metal sound als uit een nachtmerrie. Intensieve drumpartijen, haastige riffs en de krijsende zang van Levy (ex-Amenra) zouden menig top 40 luisteraar de haren overeind doen staan, maar de aanwezigen ook, op een goede manier dan. Harde black metal die zich niet volledig aan de regels houdt, en bijvoorbeeld ook uit sludge put. Na de “De Doden Hebben Het Goed” trilogie kwam in 2022 het nieuwe album “There’s Always Blood At The End Of The Road”. FN SCAR 16 is een sterke openingstrack zowel op het album als live. Met alleen “De Doden Hebben het Goed II” als nummer van de eerste albums is het duidelijk dat Wiegedood focust op het nieuwe materiaal, of zoals wel eens wordt gesuggereerd “Wiegedood 2.0”. Na “Wade” (dat wordt afgespeeld als een soort pauze nummer) spelen de heren nog twee nummers van het laatste album om de set tot een razend einde te brengen. Een goede, opgefokte opwarmer voor de intensiteit van Amenra.
Eindelijk tijd voor het hoofdgerecht: Amenra. De verwachtingen zijn natuurlijk hoog, want Amenra werkt steevast alles tot in de puntjes uit. Wanneer kijk je als zanger het publiek in en wanneer sta je achterste voren? Colin weet de balans altijd goed te vinden. Bouwt het nummer nog op, staat hij vaak met zijn rug naar het publiek om plots om te draaien als hij zijn schreeuwzang loslaat in de oude kerk van Paradiso, inmiddels geen onbekende locatie voor deze band. Met slechts twee nummers van “De Doorn” is er veel ruimte voor ouder materiaal van de Mass-platen, de album reeks waar Amenra de grote doorbaak mee maakte. Zo komen naast “De Evenmens” en “Voor Immer” ook “Razoreater en “A Solitary Reign” voorbij. De bezoekers krijgen de ijzersterke show waar ze voor gekomen zijn. Trouw gaan alle hoofden op het ritme heen en weer terwijl Colin en de zijnen voor de muur vullende projecties staan te spelen. Een spectaculair gezicht dat goed past bij de niets ontziende muziek. Eigenlijk kunnen we er kort over zijn: Amenra is gewoon een van de meest fenomenale liveband uit België, en dat zegt wat voor een land waarin de competitie groot is. Wat een zinderende kick-off van het nieuwe jaar!
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.