Nog meer dan vorig jaar zijn de mannen van John Coffey in 2015 de sensatie van het festivalcircuit. NMTH trof de losgeslagen band op Werfpop, een van de vele festivals die de Utrechters dit jaar platspelen en vroeg drummer Carsten Brunsveld en bassist Richard van Luttikhuizen (op foto hierboven 2e en 3e van links) de hemden van het lijf. Over schaalvergroting, grote Duitse festivals, een nieuw label en airplay op de radio. Zelf kunnen ze maar amper bevatten, wat John Coffey dit jaar allemaal gebeurt, hoe ze voorbeelden als Green Lizard en Face Tomorrow naar de kroon steken. “Er is niet één harde band in Nederland die dit nu doet.” Hoe dan? “Het volgende stapje was toch de radio”
Door Ingmar Griffioen, foto’s Sandra Grootenboer
Richard van John Coffey, foto: Sandra Grootenboer
Begin dit jaar vertelden jullie dat het moment in zicht kwam, dat er van de band geleefd kan worden. En sindsdien is het alleen maar harder gegaan. Het was dus een goede move om naar V2 te gaan?
Carsten: “Ja, V2 heeft fantastisch werk geleverd, maar uiteindelijk levert de muziek de laatste klap. Het lukt gewoon en dat is heel tof. Veel dingen zijn gepland, daar hebben we heel hard over nagedacht en voor gewerkt en sommige dingen die komen je bij toeval aanwaaien.”
De muziek doet het, zeg je. Verkoop je opeens een hele hoop platen?
Richard: “Nee. We zijn nog steeds bezig met de gestage, langzame weg omhoog, maar we merken wel dat we nu een bepaald plafond doorbroken hebben. Dan kom je wel in een andere wereld terecht. Die van de wat grotere jongens, waar we nu heerlijk tussen kunnen lopen. Bijvoorbeeld in het buitenland: het Hurricane en het Southside Festival, dat zijn de festivals waarop ik voor het eerst dacht: ‘jeezus, dit is major league, wat de fuck is dit?’. Wij liepen daar echt als jochies rond.”
Carsten: “Waar ik wel trots op ben is dat wij, op de een of andere rare manier, met de muziek die wij maken daar wel tussen passen. Of nee: daar gewoon thuishoren. Dat gevoel van ‘what the fuck komen wij hier doen?’ heb ik al een tijdje niet meer gehad. Ook gisteren op Sjock, een rockabilly/psychobilly-festival in België, deden we het meer dan prima. Ze vonden het allemaal prachtig.”
Merk je dat mensen jullie nu kennen in Duitsland en België?
Richard: “Langzaam maar zeker steeds meer ja. We openden op Hurricane; dat is gewoon een weide van 10.000 man en er staat dan 4000 man. Nog maar de helft, maar voor ons al formidabel. Die schaalvergroting is heel gaaf om mee te maken.”
Carsten: “Dat is bij festivals altijd de uitdaging: er zijn heel veel mensen die je niet kennen, die je probeert te overtuigen en mensen die je wel kennen en dus komen kijken. Nu merk je dat de groep die ons al kent veel groter is geworden. In zowel België als Nederland en Duitsland wordt er gewoon meegezongen. Dat zoveel mensen je echt kennen, dat is wel focking ongelofelijk.”
David Achter de Molen van John Coffey, foto: Sandra Grootenboer
Richard: “Dus ja; een goede stap om naar V2 te gaan, haha. Serieus: het komt wel allemaal samen, elk onderdeel van de machine werkt nu optimaal.”
Carsten valt bij: “Wat V2 natuurlijk wel kan is coverage op de radio. Dat hebben wij altijd links laten liggen, want we geloofden daar helemaal niet in. We dachten dat ze echt niks met ons gingen doen, dat we daar toch niks te zoeken hadden. Maar bij V2 krijg je ook duidelijk radiopromo erbij en het is natuurlijk wel heel fijn dat media als 3voor12 Radio ons behoorlijk omarmd hebben en dat we op de playlist kwamen. Dat is gewoon schaalvergroting. Het volgende stapje was toch radio, alleen wij dachten altijd van niet. We hadden daar ook volledig vrede mee. Dat het nu wel gebeurt, is toch grappig, of meer: leuk, goed en gezond.”
Komen die grote Duitse festivals niet via jullie Duitse boeker?
Richard: “We zijn in maart overgestapt naar FKP Scorpio in de hoop op schaalvergroting. En onze boeker zei wel meteen: ‘Ok, wat nu gebeurt is wel ongebruikelijk, want je staat in het eerste jaar dat wij jullie boeken meteen op alle grote festivals’. Uitgezonderd Rock Am Ring, wat FKP Scorpio niet doet, staan we inderdaad zo’n beetje op alle grote Duitse festivals. Na Hurricane en Southside staan we in augustus ook op Highfield en Serengeti. Dat hadden zij ook niet verwacht. Maar er was een spot en zij hadden de macht om ons daar neer te plempen. Ze zeiden dan ook: ‘doe focking je best want deze kans krijg je niet zo snel’. En dat deden we. Dus het heeft zeker met de boeker te maken.”
David en Christoffer van John Coffey op Werfpop, foto: Sandra Grootenboer
Ik heb jullie in kleinere zalen hele intense shows zien doen. Hebben jullie moeite gehad om de impact van kleine shows naar festivalweides te vertalen?
Carsten: “Dat is absoluut lastig, maar ik heb niet het idee dat we er moeite mee hebben. Ik vind zelf persoonlijk kleine zaaltjes heel leuk, omdat je zoveel sneller contact maakt met je publiek. In grote ruimtes kost dat simpelweg meer moeite en moet je het anders aanpakken. Maar ik heb het idee dat we die omslag redelijk goed maken, dat we in staat zijn om ‘groter te spelen’.”
Richard: “Dat was ook een geleidelijk proces. Geleidelijk gaan veel meer mensen ons tof vinden en geleidelijk komen wij op grotere podia terecht. Uiteindelijk staan we vandaag op Werfpop voor 10 tot 15.000 man, maar er staan hier wel degelijk veel meer mensen die ons tof vinden dan drie jaar geleden.”
David Achter de Molen van John Coffey, foto: Sandra Grootenboer
In 2013 speelden jullie voor het eerst op Groezrock en kenden waarschijnlijk de meeste bezoekers jullie niet?
Richard: “Nee, maar dat was een festival dat heel erg onze mindset was.”
Carsten: “En we stonden op een goed podium voor ons, met veel gekkigheid en uiteindelijk een soort kroegsfeer in een tent.”
Richard: “Daar heeft het publiek ons heel erg geholpen, omdat wij nog helemaal niet bij machte waren om zo’n publiek te bedienen. We waren helemaal overweldigd. Nu denken we: ‘Ok, het podium is twintig keer groter, maar de mensen die ons leuk vinden zijn ook met twintig keer meer’. Eigenlijk gaat het gelijkop, waardoor we de funfactor altijd kunnen behouden en de zenuwen redelijk in bedwang kunnen houden.”
Carsten: “Pinkpop was wel iets anders, ook omdat het een hele grote kroon op je thuisland is, dus daar leef je wel heel erg naartoe.”
Best Kept Secret, Pinkpop; het gaat hier ook wel hard dit jaar. Je moet misschien de verwachtingen alweer bijstellen?
Carsten: “We hebben heel hard geroepen dat het voor ons heel goed zou zijn om Pinkpop te doen, met in het achterhoofd dat dat vrij onrealistisch zou zijn. Wil je schaalvergroting dan moet je op Pinkpop staan. We dachten allemaal: ‘Pinkpop, dat gaat nog een hardere klap opleveren dan nog een keer Lowlands’.”
Richard: “Het is gewoon indrukwekkend om 8000 man voor je te hebben. Je hebt een podium en dan daarvoor nog een podium, ja dat is gaaf. Ik wil van dat trapje af kunnen lopen, dat is te gek.”
Carsten: “Ik kijk al sinds m’n veertiende naar die live-verslagen en dat je dan opeens daar rondloopt in die artist village, dan ben je wel heel erg een kind in een speelgoedwinkel.”
Richard: “2015 is zeker een jaar waarin we grenzen kunnen verleggen en met open ogen bekijken wat er allemaal wel niet gebeurt. We hadden van tevoren besproken, dat we met dit album weer een rondje zouden gaan doen, maar dat we hoopten dat het niet hetzelfde rondje zou zijn als twee jaar geleden. En dan gebeurt er meteen zoveel…daar heb je gewoon mazzel mee. Maar we moeten hiervan genieten.”
Carsten: “Het blijft echt ongelofelijk dat wij dit aan het flikken zijn met dit bandje en met deze muziek.”
“Maar ik vind het wel terecht”, schreeuwt Richard lachend.
David Achter de Molen van John Coffey op Werfpop, foto: Sandra Grootenboer
Hoezo ongelofelijk?
Carsten: “Nu ja het is toch nogal harde muziek. Maar ik geloof mensen niet die zeggen: ‘Ik hou niet van harde muziek’. Je kunt dat statement niet maken, je hebt niet alle muziek gehoord. Ik snap wel dat niet iedereen wat met dikke grunts kan, maar ik geloof niet in die grenzen. Iedereen vond Nirvana op een gegeven moment ook vet, en dat is ook hard en daar werd ook geschreeuwd.”
Richard: “Op een gegeven moment heb je een bepaalde status en heb je een streepje voor. Ik wil niet zeggen dat wij publiekslieveling zijn, maar we hebben wel de gunfactor. Dat hebben we wel zelf verdiend, maar het wordt ook vergroot.”
Carsten: “Waar het ongeloof vandaan komt: Er zijn zo vreselijk weinig harde bandjes in Nederland die dit doen. Nee: er is eigenlijk niet één harde band die dit nu doet en ik heb ook het idee dat dat al een tijd niet meer gebeurd is. Dat het dan met je bandje gebeurt, is wel van… ‘What the fuck?!'”
Richard: “Dan kunnen we alleen maar naar onze Nederlandse voorbeelden verwijzen. Green Lizard vonden we gaaf, Dreadlock Pussy, Face Tomorrow; daar keken we echt wel heel erg tegenop. Dit is het moment om te realiseren dat wat zij toen deden, dat doen wij nu ook. En dat is gaaaaaf. We zijn in ieder geval geslaagd in onze eerste opzet: te worden zoals hen. Want dat was haalbaar. The Pumpkins en Nirvana; dat was allemaal niet haalbaar, dachten we. Maar wat die Nederlandse acts doen, dat kunnen wij ook. En dat is gelukt.”
David Achter de Molen van John Coffey, foto: Sandra Grootenboer
De volgende stap is net als Epica een stadiontour in Zuid-Amerika doen?
Richard: “Ja, morgen start onze televisieserie.”
Carsten: “En er is vandaag al een vuurwerkshow, we moeten nu alle pyroshit voorbereiden.”
Op Best Kept Secret hadden jullie al een metalramp.
Carsten: “Ja, we hadden dezelfde stagemanager als op Pinkpop, Muddy heet die ongelofelijk goede pik. wij kwamen aan van Hurricane en hij komt met zo’n smile op z’n bek vertellen wat hij allemaal voor moois voor ons mee had genomen. ‘Kunnen we dan zo’n ramp doen, net als bij Metallica?’ ‘Ja hoor, en zal ik je drumstel wat hoger zetten? Doen we gewoon een meter.’ Dat is ook John Coffey; je moet wel gewoon shit blijven doen die ook leuk is. Anders vervelen we ons ook kapot.”
John Coffey is aan een forse Europese tour bezig, komt net terug uit Slovenië, maar staat morgen (8-8) gewoon in Zandstock in de kop van Noord-Holland en dan nog onder meer op:
13 aug – Summer Breeze (DE)
14 aug – Highfield Festival (DE)
15 aug – Serengeti (DE)
16 aug – Postbahnhof (DE)
17 aug – Ramones Museum (DE)
20 aug – Pukkelpop (BE)
21 aug – Nirwana Tuinfeest, Lierop
22 aug – Zomerparkfeest, Venlo
22 aug – Fields Of Joy, Oldenzaal
29 aug – Rock Op Brink, Annen
6 sep – Zomerpop, Hoogwoud
12 sep – Appelpop, Tiel
Er staat een fout in de your data. Zomerpop in Heerlen staat op hun site op een andere plaats. Maar van mij mogen ze naar Heerlen.
Ah ja daar is inderdaad een foutje ingeslopen. Zomerpop is in Hoogwoud, in de kop van N-Holland. Is aangepast