John Coffey, Foto Ben Houdijk
John Coffey was een van de bands die in april 2014 de kersverse Ronda-zaal van TivoliVredenburg aan een ‘stresstest’ mocht onderwerpen. Dat heeft de zaal ongetwijfeld tot in de funderingen gevoeld. Intussen zijn gebouw en band behoorlijk gegroeid en is het tijd voor een nieuwe test: Kan John Coffey na Paradiso ook de Ronda uitverkopen? De band toverde er een heus homecoming festival uit de hoge hoed en kreeg het voor elkaar. Chapeau. De week vooraf is er nog even een kleine domper als blijkt dat Frank Carter & The Rattlesnakes niet komen, maar dan blijken de gastheren twee vervangers te hebben gestrikt in de vorm van Mozes and the Firstborn en Swain. Meer goede berichten, want we mogen weer gebruik maken van de foto’s van Ben Houdijk die de Paradiso-experience ook van zoveel extra cachet voorzagen. NMTH ging kijken of de thuiskomst van de Coffey-boys onze stresstest kon doorstaan.
Tekst Mike Pelle, foto’s Ben Houdijk
Foto Ben Houdijk
Foto Ben Houdijk
Swain, Foto Ben Houdijk
SWAIN
We lopen even na vieren de Ronda van TivoliVredeburg binnen voor een heerlijke dag vol bands en als klapper vanavond John Coffey! Om 16.45 uur begint Swain vol energie aan hun set. De zanger springt en vliegt over de stage en probeert het publiek mee te krijgen, wat hem niet geheel lukt. De band, vroeger bekend onder de naam This Routine Is Hell, komt vandaag muzikaal niet heel sterk uit de verf en het publiek reageert matig op de interactie. Binnenkort komt er een album uit van deze Utrechtse groep, die nu gevestigd is in Berlijn.
Mozes and the Firstborn, Foto Ben Houdijk
MOZES AND THE FIRSTBORN
Dan is het tijd voor de heren van Mozes and the Firstborn. Ze gooien gelijk hun hitje I Got Skills eruit. Zanger Melle gaat er direct maar even relaxed bij zitten op het randje van het podium en de toon is gezet door deze garagerockers uit Eindhoven. Gimme Some volgt als derde track en het publiek gaat nu in ieder geval al meer mee. Dit belooft veel goeds voor wat nog komen gaat! Mozes and the Firstborn heeft de bezoekers goed wakker geschud met hun aanstekelijke liedjes.
Black Peaks, Foto Ben Houdijk
Foto Ben Houdijk
BLACK PEAKS
Voor aanvang van Black Peaks is de zaal inmiddels al redelijk goed gevuld. Als ze beginnen aan de set ziet het publiek de kans schoon. Bij de eerste noten klimmen de bezoekers al op het podium en beginnen met stagediven. Heerlijk begin van deze band uit Brighton. Black Peaks klinkt geweldig met hun progressive post hardcore. Het publiek gaat ook goed uit hun dak en gaat goed los in de pit, die is ontstaan bij het inzetten van het laatste nummer. Black Peaks overtuigt en hopelijk doen ze ons land weer snel aan. Wat een te gekke band!
Black Peaks, Foto Ben Houdijk
Foto Ben Houdijk
King Gizzard, Foto Ben Houdijk
KING GIZZARD & THE LIZARD WIZARD
Tussen de optredens door is het op de eerste etage ook feest met dj’s Henk en Arjan die hun vuige plaatjes droppen achter de draaitafels. En dan gaan we snel door, want King Gizzard & the Lizard Wizard gaat aan hun set beginnen. De Australische groep is zeven man sterk, heeft twee drummers in de gelederen en begint de set heel sterk. Heerlijke psychedelische muziek waar je als bezoeker in kan verdwalen en in wordt meegezogen. Zanger Stu MacKenzie wisselt zijn gitaar af met solo’s op zijn dwarsfluit. Halverwege de set blijft het geweldige niveau van het begin helaas achterwege in de rest van de gig van deze groep en pakt het niet heel erg meer. Maar het publiek blijft enthousiast en klapt na elk nummer behoorlijk door voor de psychedelische garage, waarmee de band de Ronda voortstuwt.
John Coffey, Foto Ben Houdijk
JOHN COFFEY
Dan is het toch eindelijk tijd voor de Homecoming van de gastheren, de mannen waarvoor we allemaal zijn gekomen; John Coffey. Het publiek is er klaar voor en je proeft de sfeer voor aanvang al. De spanning wordt opgebouwd en je merkt aan alles dat het publiek niet meer kan wachten. Ineens komt er een lading ballonnen tevoorschijn wat de sfeer in het publiek nog vergroot. Het nummer Utreg Me Stadsie klinkt uit de speakers en dan komen ze eindelijk het podium op. De crowd is meteen gek. Ze knallen uiteraard eerst vaste opener Brokeneck eruit en de Ronda gaat direct los, met wederom stagedivend en beukend publiek. Hierna volgt Featherless Redheads en de zaal wordt alsmaar gekker en enthousiaster. Wat een heerlijk geweld van John Coffey bij het begin van de set.
John Coffey, Foto Ben Houdijk
John Coffey, Foto Ben Houdijk
Dan volgt het nieuwe nummer No House For Thee, van de bijna gelijknamige EP, die vanavond gepresenteerd wordt en volgende week in de winkels ligt. Daarop ook een akoestische versie van Relief, de track van het vorige album die vanavond wat minder akoestisch van het podium komt. Frontman David en de band spelen te gek en vol overgave, iets wat we eigenlijk wel gewend zijn van deze fantastische groep. De confetti dwarrelt inmiddels de zaal in. Frontman David vertelt hoe tof ze het wel niet vinden om in hun thuisstad dit te mogen organiseren en roept tegen iedereen in het hossende publiek: “Jullie zijn vanavond vrij om te doen wat jullie willen, als dat stagediven is, meezingen, dansen of stil blijven staan. Jullie zijn vrij. Het is jullie avond”, onderstreept hij. Om dan gelijk bij het volgende nummer zelf de linkertrap op te diven en over het publiek heen richting het balkon te surfen. Wat een optreden nu al en we zijn pas 25 minuten onderweg.
John Coffey, Foto Ben Houdijk
Na deze epische dive vraagt de band of wij ‘wel weten hoe legendarisch deze avond gaat worden’ en roept op om een rondje te rennen. De eerste pit is een feit. David pakt nu de linkerhoek van de trap en balkon om te zingen en op de andere hoek knalt gitarist Alfred van Luttikhuizen er een song uit. Terug op het podium neemt een jongedame uit het publiek de zang over en uiteindelijk gaat David met z’n geweldige strot ook weer zingen. Tijd voor weer een nummer van de nieuwe EP. Nails On The Blackboard wordt erg goed ontvangen en het is ook gewoon een heerlijke goede track, waarbij David zelf nog even het publiek induikt en door de vele handen wordt gedragen en vrolijk doorzingt. Bij Dirt And Stones gaat de zaal helemaal uit z’n dak en bij Oh, Oh, Calamity is de wall of death geboren.
John Coffey, Foto Ben Houdijk
John Coffey, Foto Ben Houdijk
John Coffey, Foto Ben Houdijk
De volgende track begint met een saxofoonsolo door Will Gardner, de zanger van Black Peaks. Wat is en blijft Heart of a Traitor toch een geweldig nummer. Wat een publiek ook! Ze blijven constant stagediven, beuken en alles wat je maar kan bedenken. Dan is het helaas tijd voor het laatste nummer Eagle Chasing Flies. Drummer Carsten Brunsveld wordt naar voren geschoven en David speelt mee op een deel van het drumstel. Zo sluiten ze deze set gepast af met nog meer muzikaal geweld. Wat een avond. Zoals de band zelf al zei: ‘Wat een legendarische avond’. Episch ook. John Coffey maakt hun live-status weer eens meer dan waar. Ze mogen trots zijn op deze geweldige avond. Alles klopte, ook het bord: ‘John Coffey is fucking home’. Laten we hopen dat ze vaker thuis willen komen.
John Coffey, Foto Ben Houdijk
Alfred – even chill he – van Luttikhuizen, Foto Ben Houdijk
Aftermovie hierrrrr. Meer foto’s van Ben Houdijk in de galerij.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.