De charismatische Frank Carter is geen onbekende meer voor menig Nederlands concert- en festivalbezoeker. Zo verdiende hij z’n sporen als frontman van Britse hardcoreband Gallows en droeg hij grootse rockanthems voor als zanger van Pure Love. Tegenwoordig is hij vooral bekend als de leider van z’n eigen band The Rattlesnakes. Met laatstgenoemde act bracht hij twee platen uit, ‘Blossom’ in 2015 en ‘Modern Ruin’ in 2017. Twee bewogen jaren volgden waarin hij festivals als Jera On Air, Paaspop en Lowlands plat speelde en z’n sporen naliet in zalen als Melkweg en Ancienne Belgique. Ondertussen lag hij echter eind 2017 ook in een scheiding en zat hij ook met zichzelf in de knoop. Wat dat betreft geeft hij een inkijkje in z’n ziel op het derde album End Of Suffering, dat op 3 mei uitkomt via Death Cult Productions.
We bellen met hem net voorafgaand aan een show in het Franse Belfort en krijgen een goed gemutste Carter aan de lijn. “Het zijn spannende tijden, want iedereen in de band heeft nieuwe energie, waarbij we onszelf tot het uiterste drijven. We spelen in grotere zalen en podia dan ooit tevoren, maar tegelijkertijd klinken we nog steeds gevaarlijk en opwindend.” Ook vindt Carter het “belangrijk dat iedereen zich veilig voelt en uit z’n dak kan gaan tijdens een show.” Wij ook en dus staan wij vooraan als Frank Carter & The Rattlesnakes op 6 april Faster & Louder spelen.
Door Daan Holthuis
Hoe gaat het met je?
Heel erg goed. Blij en gezond om zo maar te zeggen. Heb niets te klagen op het moment. De huidige tour verloopt geweldig en we brengen in mei een nieuwe plaat uit. We zijn nu mooi aan het opbouwen richting de release met deze toffe shows die allemaal wat kleiner van opzet zijn.
Over de nieuwe plaat gesproken. Ik lees dat je deze je most important album noemt. Waarom is dat?
Het is de meest persoonlijke plaat. De vorige waren vooral gevuld met mijn eigen kritische kijk op de maatschappij. Dit nieuwe album is echter het meest persoonlijke dat ik ooit geschreven heb en gaat uitsluitend over de afgelopen twee jaar van m’n leven. Twee roerige jaren, waarin ik zowel goede als slechte tijden heb gekend. Ik heb deze plaat echt gebruikt om al m’n gevoel in te stoppen. Bovendien is dit album nog erg actueel voor me, want veel van de problemen waar ik het over heb zijn nog steeds gaande. Dit hele proces werkt op mij als een soort voortdurende therapeutische sessie. Daarom is het voor mij persoonlijk m’n meest belangrijke plaat tot nu toe.
Refereert de titel End Of Suffering (een boeddhistische term voor Verlichting) daar ook aan? Heb je een soort van Verlichting gevonden?
Niet ik plotseling het Boeddhisme heb gevonden, maar het is een mantra dat ik hoorde van een jonge artiest in Los Angeles. Sindsdien is het me altijd bij gebleven en zo ben ik er tijdens het schrijven en opnemen door geobsedeerd geraakt. De schoonheid in deze uitdrukking zit ‘m in dat je al je pijn en lijden los moet laten om een hogere staat van zijn te bereiken. In andere woorden, om Verlichting te bereiken moet je je lijden accepteren. Op die manier maak je er een eind aan en kan je het niet meer doen. Hier zijn we als band ook heel erg mee bezig geweest. We hebben allemaal aan onszelf gewerkt en nagedacht over wie we zijn en wat voor keuzes we hebben gemaakt. Uiteindelijk zijn we er alleen maar beter van geworden.
Hoe staat dit in verhouding tot de lijfspreuk van de eerste single Crowbar: ‘the death of happiness’?
Dat verwijst juist meer naar de mensen die je proberen te vertellen hoe je moet zijn, hoe je jezelf moet gedragen, wat je moet doen, wie je moet liefhebben en vertrouwen. Ik denk dat op het moment dat je begint te leven zoals anderen je vertellen, dat dat juist de snelste manier is om ongelukkig te worden. Dat moet je niet willen. Met die song probeer ik juist te vertellen dat je je eigen leven moet leiden. Je moet genieten van het leven!
Waar staat End Of Suffering vergeleken met je vorige werk?
Dit album had nooit kunnen gebeuren zonder m’n eerste bands en m’n eerdere platen. Ik heb daar zoveel van geleerd, zowel over wat ik wel en ook wat ik niet wil doen. Het nieuwe album is schatplichtig aan m’n verleden, maar de plaat zelf is een stap vooruit. Het is een erg vooruitstrevende en muzikaal uitdagende plaat geworden vergeleken met mijn vorige albums. We hebben onszelf gedreven tot de rockband die we altijd al hebben willen zijn.
Nieuwe single Anxiety:
Hoewel je altijd al heel open bent, heb je het de afgelopen tijd veel over je anxiety (angstaanvallen) waarmee je worstelt, zowel op de nieuwe plaat als op social media en in interviews. Wat inspireerde je om dit te doen?
Het viel me op een gegeven moment op dat mannen dit niet doen. Als ik me bijvoorbeeld vroeger slecht voelde, had ik eigenlijk niemand om het erover te hebben. Ik wist niet hoe ik ermee om moest gaan. Een van de redenen daarvoor is dat ik geen voorbeeld had dat dit deed. Daarom besloot ik om naar voren te stappen om als voorbeeld te dienen voor anderen, zodat ze kunnen zien hoe ik er zelf mee omga. Echter, ik ben meer in die rol gegroeid dan dat ik er bewust voor heb gekozen. Het was meer dat ik op er op een gegeven moment gewoon over moest praten. Niemand deed dit en ik kon gewoon niet begrijpen waarom. Ik moedig alle mannen aan om meer te praten over hoe ze zich voelen. Wij zijn in het algemeen toch meer gesloten en praten hier niet graag over. Het heeft mij in ieder geval veel geholpen om meer open te zijn en met mij vele anderen.
Frank Carter & The Rattlesnakes op Lowlands, foto: Rob Sneltjes
Daarnaast ben je heel vocaal in het creëren van een veilige omgeving voor meisjes en vrouwen tijdens je shows en steun je de Safe Gigs For Women beweging. Wat heeft ervoor gezorgd dat je hier zo uitgesproken in bent?
Tijdens een van onze eerste shows zag ik een meisje al onze songs meezingen en ze kwam het podium op om te stagediven. Ik zag haar twijfelen en toch besluiten om het niet te doen. Na de show vroeg ik aan haar waarom ze niet gewoon sprong. Toen vertelde ze me dat ze te bang was. Dat vond ik zo erg. Het maakte me verdrietig om te horen dat een fan die zo gepassioneerd en toegewijd was als zij, zich niet comfortabel genoeg voelde om zich helemaal te laten gaan tijdens onze shows. Sindsdien neem ik er altijd een moment voor om daar aandacht voor te vragen.
Frank Carter & The Rattlesnakes, foto: Rob Sneltjes
Heb je sindsdien al iets van verandering gemerkt?
Nee, het is nog te vroeg om echt verandering te zien. Maar we komen er wel. Dat geloof ik oprecht. Het is belangrijk om dit te blijven doen. Het is namelijk niet genoeg om altijd maar te reageren als er iets gebeurt. Naar mijn mening wachten de meeste bands teveel af en reageren ze pas al ze iemand daadwerkelijk betast of belaagd zien worden. Dan leggen ze hun show stil. Dat is goed natuurlijk en het enige juiste om te doen, maar het is niet genoeg. Wij proberen proactief te zijn en geven direct aan dat dit soort gedrag niet getolereerd wordt tijdens onze shows. De tijd van reageren is voorbij, het wordt tijd dat iedereen dit probleem actief aanpakt en dat er meer over gepraat wordt. Het is belangrijk dat iedereen zich veilig voelt en uit z’n dak kan gaan tijdens een show.
Tot slot: de huidige tour bestaat vooral uit meer intieme shows door heel Europa, maar dan sluit je ‘m af op het Faster & Louder Festival in Eindhoven. Kijk je hier al naar uit?
Jazeker! We kunnen niet wachten om weer in Nederland te zijn! Ik weet nog dat we ooit een geweldige show in Amsterdam hebben gespeeld voor een honderdtal mensen. Daarmee hebben we toen dat kleine zaaltje compleet afgebroken. Elke keer als we in Nederland spelen, krijgen we altijd zulke reacties van het publiek. Dus Faster & Louder wordt ook weer te gek. Men kan verwachten dat we al de energie die we aan het eind van deze tour nog over hebben, eruit zullen persen. We gaan alles geven. Ik hou van het spelen op festivals en grote podia, maar ook in kleine zaaltjes. Ik hou er van om muziek te maken. Het is de beste baan ter wereld haha. Uiteindelijk ben ik gewoon ongelooflijk blij met dat ik kan doen wat ik nu.
Het derde album van Frank Carter & The Rattlesnakes End Of Suffering wordt op 3 mei uitgebracht door Death Cult Productions. Op zaterdag 6 april staat de band op Faster & Louder in Effenaar in Eindhoven.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.