Michel ‘Away’ Langevin, foto Wayne Archibald

Authenticiteit, eigenzinnigheid en uithoudingsvermogen zijn al veertig jaar lang verbonden aan het Canadese Voïvod. Wereldwijd geniet de progressieve metalband dan ook veel respect in verschillende scenes. Van de originele bezetting zijn enkel nog drummer/ontwerper Michel ‘Away’ Langevin en vocalist Denis ‘Snake’ Bélanger over. Oprichter/gitarist Denis ‘Piggy’ D’Amour overleed in 2005 aan de gevolgen van kanker en werd drie jaar later opgevolgd door Daniel ‘Chewy’ Mongrain (ex-Gorguts). Bassist van het eerste uur Jean-Yves ‘Blacky’ Thériault werd in 2014 vervangen door Dominique ‘Rocky’ Laroche. Saillant detail is dat Chewy en Rocky in hun tienerjaren als fan de band meerdere keren zagen tijdens de Nothingface-tour in 1990. Nu, ruim dertig jaar later, presenteren zij samen met hun muzikale helden trots het vijftiende Voïvod album Synchro Anarchy (review hier), welke nogal anders tot stand is gekomen dan normaliter het geval was. De reden laat zich raden en de beperkingen dwong de Canadezen om meer gebruik te maken van de technologie dan voorheen. Drummer Away vertelt via Zoom hoe hij de afgelopen twee jaar én de totstandkoming van het album ervaren heeft. 

Tekst: Wouter Hommel

“Het is een erg nerveus album en toen we klaar waren met opnemen, mixen en alles, waren we allemaal volledig uitgeput. Het was moeilijk om een stap terug te doen om te beoordelen wat we hadden gemaakt. We wisten dat het rauwer was dan The Wake, maar we hadden onszelf een beetje de druk opgelegd om iets goeds, zo niet beter dan The Wake uit te brengen. Tot nu toe zijn de eerste twee singles erg goed ontvangen, dus kunnen we nu enigszins opgelucht ademhalen, haha.”

Ik moet zeggen dat ik bijvoorbeeld de versnelling in Planet Eaters (het gedeelte waar Snake: “Building more buildings…” zingt) erg goed vind. Het is zo’n gaaf stuk en zo’n gaaf nummer!
 “Cool! We hebben een paar versnellingen en vertragingen op dit album gedaan. Het doet me echt denken aan Into My Hypercube (nummer acht van het album Nothingface). Het is altijd leuk om in een gedeelte te springen tijdens het accelereren. Het is altijd een winnaar, haha.”

Over Nothingface gesproken: denk je dat het integraal spelen vorig jaar van Dimension Hatröss (1988) en Nothingface (1989) het materiaal voor Synchro Anarchy heeft beïnvloed?
“Ja, absoluut. Er zijn twee dingen, denk ik, die het schrijven hebben beïnvloed. Ten eerste de Hypercube Sessions (livestream) toen we die twee klassieke albums opnieuw bezochten en integraal speelden, maar ook het gegeven dat toen Chewy alles voor het album aan het ordenen was, ik stukken die we hadden afgewezen aan elkaar probeerde te plakken op mijn computer. Eerst was ik gefocust op delen die hetzelfde tempo of dezelfde maatsoort hadden, maar uiteindelijk gooide ik delen door elkaar die niets met elkaar te maken hadden. Dus verschillende snelheden, andere maatsoorten. Dat… En ik denk ook dat Nothingface en Dimension Hatröss een stempel op het album hebben gedrukt.”

Op welke manier is het verhaal van het personage Voïvod geïntegreerd in jullie vijftiende langspeler Synchro Anarchy?

Side note: Voïvod is een fictief karakter gemaakt door Away: een antiheld, een vampierheer in een post-nucleair tijdperk, onsterfelijk en niet te stoppen. Zijn verhaal wordt verteld in zeven delen, die de eerste vijf albums beslaan, van War and Pain (1984) tot Nothingface (1989). Het concept werd hervat op Phobos uit 1997.

“Niet. Hoewel Snake niet wilde praten over COVID en de pandemie, deed hij uiteindelijk een deel van het werk in isolatie tijdens de lockdown. De teksten zijn meer… Ik denk dat ze deze keer meer verankerd zijn in het heden, met wat er gaande is op deze planeet. Ik proef een beetje isolement en vervreemding, maar het Voïvod-personage verschijnt niet op dit album. Misschien zullen we uiteindelijk de Voïvod terug laten komen. Dat is ons trouwens veel gevraagd de afgelopen jaren. We zullen zien. In werkelijkheid lieten de omstandigheden het ons niet toe om het te ontwikkelen, omdat we het album in 2020 en 2021 aan het schrijven waren terwijl we sociale afstand hielden. Het was dus nogal een puzzel. Snake was vrij veel in zijn eentje en probeerde de teksten te schrijven op basis van wat hij voelde. Aan onze kant probeerden we het album op te bouwen met fragmenten van muziek die we hadden bedacht van begin 2020, nog voor de lockdown. Dus we deelden via onze computers bestanden en voor de demo’s moest ik de drums programmeren. Het was één grote puzzel. Dus toen we in juni vorig jaar eindelijk naar RadicArt Studio konden gaan, moet ik toegeven dat we niet 100% voorbereid waren. Dat kwam omdat we niet zoveel tijd hadden om te repeteren én we tegelijkertijd aan het schrijven en opnemen waren en dat voor een periode van ongeveer vier maanden. Het was super intens. Ook omdat, toen we op dat moment in de studio kwamen, het festivalseizoen hier in de provincie Quebec begon, dus speelden we in het weekend live en namen we doordeweeks op. Er was veel urgentie tijdens de opnames. Ik kan die energie zelfs voelen als ik het terugluister. Vergeleken met de voorbereidingen van The Wake (2018) konden we elkaar ontmoeten in onze oefenruimte en de nummers repeteren en omvormen tot Voïvod-materiaal, maar voor dit album hadden we eerst geen toegang tot onze ruimte, dus vanaf half maart 2020 hebben we ons geconcentreerd op het live materiaal dat we hadden opgenomen tijdens de tour voor The Wake. Zodra we konden, begonnen we online shows te doen waarin we klassieke albums opnieuw bezochten. Alles vertraagde het proces van het schrijven van het nieuwe album, maar aan de andere kant, het feit dat we deze sessies deden en Dimension Hatröss en Nothingface opnieuw bezochten, heeft wel invloed gehad op het schrijven van Synchro Anarchy. Ook op het geluid dat we ontwikkelden met Francis van RadicArt Studio. We moesten uiteindelijk een formule bedenken om een album af te leveren en ik denk dat we die nu hebben gevonden. Het zal nuttig zijn voor de volgende albums, denk ik.”

Denk je dat er meer ruimte was voor spontaniteit, omdat niet alles voor deze plaat in steen gebeiteld was?
“Ja, eigenlijk hadden we echt geen tijd om te veel over het album na te denken. Zoals ik al zei: we waren aan het schrijven terwijl we aan het opnemen waren en Snake was de teksten aan het afmaken. Alles was echt impulsief. Het voegde iets interessants toe aan het album, maar ik denk dat we misschien de volgende keer meer pro-actief zullen zijn in het doen van de demo’s en zo. Het was alleen moeilijk, omdat we gewend zijn aan demo’s te werken in de oefenruimte, met echte drums. Nu waren we demo’s aan het bouwen met geprogrammeerde drums, maar weet je… Op een gegeven moment probeerde Chewy alle stukjes nummers tot één album te ordenen. Ik programmeerde drums zonder muziek, gewoon voor de lol en gooide dat naar Chewy en Rocky om te zien wat eruit zou komen. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om wat post-punk beats, zoals Killing Joke met veel toms, te programmeren, dus daar staat meer van op het album. Het was leuk om te doen. Wat ik ook leuk vind, is dat Chewy en Snake niet te veel tracks over elkaar heen hebben gelegd, qua gitaar en zang. Ze hebben het behoorlijk rauw gehouden, maar ze maakten nog steeds een aantal interessante backing vocals die ik erg leuk vind. Dit brengt me ook terug naar Angel Rat (1991) of The Outer Limits (1993), weet je… Er zijn secundaire elementen die op dit album zijn gezet die me doen denken aan sommige van de klassieke albums.”

 Kon je eigenlijk alles spelen wat je aan drums had geprogrammeerd? 
“Ik werd gek van het programmeren om vreemde beats en zo te bedenken. Dat was de uitdaging voor mij; om ervoor te zorgen dat ik het op echte drums kon spelen. Dus er was veel airdrummen terwijl ik aan het programmeren was, haha, maar ik vond een paar beats die ik helemaal moest aanpassen aan mijn spel. Ik had het geprogrammeerd, maar het was te complex en fysiek niet mogelijk om te spelen. De grootste moeilijkheid was echter de snelheid. Soms kan het te snel of te langzaam zijn voor dubbele kickdrums, dus moest ik hier en daar wat onderdelen aanpassen toen we afgelopen juni de studio in waren gegaan.”

Voïvod tijdens Speedfest 2015, foto Tim van der Steen

Heb je ook alles in één take opgenomen, zoals vroeger veel gedaan werd? Of zoals het tegenwoordig gaat: in delen?
“Eén van de dingen die we hebben ontwikkeld tijdens de Hypercube-sessies is om de nummers van begin tot eind te spelen. We hebben daarom geprobeerd om deze aanpak voor het nieuwe album te gebruiken, maar op een gegeven moment moesten we een aantal sessies doen waar we niet tegelijkertijd in de studio waren. Het was een combinatie van beide eigenlijk, om je vraag te beantwoorden. Wat echt hielp was dat de demo’s goed waren gedaan. We deden alles digitaal, dus toen Chewy niet in de studio kon zijn, had ik nog steeds zijn demotracks om op te kunnen nemen. De technologie die we gebruikten, zorgde voor echt goede demo’s. Daarom zei ik dat het handig zal zijn voor de volgende albums, omdat we vooruit kunnen, terwijl we niet in dezelfde ruimte zijn. En daarom denk ik dat de volgende releases elkaar sneller zullen opvolgen.”

Afgelopen zomer hebben jullie een paar shows gedaan in jullie thuishaven. Hoe was het om weer op het podium te staan en live te spelen?
“Het was geweldig, maar ook een beetje raar. Vanwege de beperkingen was het een vreemde situatie, waarin iedereen moest zitten met een masker op en twee meter uit elkaar en zo. Maar toch, om het te kunnen doen, was echt geweldig. We missen het toeren enorm. We hebben een wereldtournee gepland, maar het Europese deel van dit voorjaar is al verplaatst naar de herfst. Het Noord-Amerikaanse deel van deze zomer gaat nog steeds door, dus fingers crossed. Daarna willen we naar Japan, Australië en Nieuw-Zeeland en Zuid-Amerika gaan en overal waar we kunnen. We zullen zien wat er gebeurt. Als we niet op tour kunnen gaan, gaan we door met de Hypercube Sessions met klassieke albums als Angel Rat (1991) of The Outer Limits (1993), of het nieuwe album. Of misschien Killing Technology (1987) vanwege het vijfendertigjarig jubileum… Er zijn altijd dingen die we kunnen doen. We proberen verder te gaan en te blijven werken. Dit jaar hebben we naast het nieuwe album ook een aantal heruitgaven die uitkomen op vinyl. Verder proberen we de film – de documentaire We Are Connected – af te ronden met regisseur Felipe Belalcazar, die de documentaire Death by Metal (over Chuck Schuldiner en Death) maakte. We hopen het dit jaar echt uit te brengen, maar er is weer een lockdown hier in Noord-Amerika, dus het is wat moeilijker om over de grens te reizen. Er zijn dus nog een aantal interviews te doen met bijvoorbeeld Jason Newsted (ex-Metallica, ex-Voïvod). Het meeste werk is gedaan. Ook zullen we proberen te werken aan een soort ‘best of’.”

Zou de documentaire niet geregisseerd worden door Sam Dunn?
“We begonnen het met Sam Dunn in 2006, nadat we Katorz (2006) hadden gedaan en na het ongelukkige overlijden van Piggy in 2005, maar Sam kreeg het natuurlijk erg druk met Rush, Iron Maiden en Alice Cooper, noem maar op… Nu maakt Felipe de film af. Er is veel archiefmateriaal, dus het zou vrij compleet moeten zijn in termen van de geschiedenis van Voïvod.”

Hoe hebben jullie de hele pandemie van de afgelopen twee jaar ervaren? Op welke manieren heeft het jullie beïnvloed (behalve dat je niet kunt touren)? Hadden jullie recht op een uitkering of iets degelijks?
“We hadden hulp van de overheid en van mijn kant ben ik een online webwinkel begonnen om mijn kunstpublicaties beschikbaar te stellen: awayartpress.com. Het heeft me heel erg beziggehouden. Dus ik verzend een paar keer per week boeken over de hele wereld. We proberen zoveel mogelijk bezig te blijven met online  shows en het uitbrengen van live albums, werken aan heruitgaven en aan het nieuwe album. Uiteindelijk zijn we nooit echt gestopt. We kunnen gewoon echt niet wachten om weer op pad te gaan.”

Het album Synchro Anarchy van Voïvod is op 11 februari 2022 door Century Media Records uitgebracht en te beluisteren via onder andere Spotify:


Deel dit artikel