Het Nijmeegse trio St. Rosa bestaat nog geen twee jaar en klopt al aardig aan de deur. De groep is bij de oprichting geïnspireerd door The Thermals, maar klinkt geheel anders. De eigen sound van noise, punk en garage doet bij vlagen denken aan The Pixies, The Jezus Lizard, The Melvins en andere jaren 90-bands. De band kwam 16 april met de nieuwe EP, waarop Never Mind The Hype besluit de leden thuis op te zoeken.
Door Arina Banga
Eerste demo St. Rosa
Ik bel aan bij de bovenwoning van oprichter en zanger-gitarist Sander Timmermans, waar drummer Marius Frielink ook van de partij is. We praten uitgebreid over het ontstaan, de sound en de teksten, die een soort literaire raamvertelling blijken te vormen.
St. Rosa is opgericht nadat Sander weer in Nijmegen was komen wonen na een jaar conservatorium in het Zwitserse Bern?
ST: Toen ik terugkwam, had ik hier niks. Geen werk, geen huis, geen band. Ik woonde tijdelijk bij een vriendin om vanaf daar mijn leven weer op te bouwen. Op een gegeven moment draaide ze The Thermals en ik voelde meteen: zo’n band moet ik ook! Ik zat nog nergens aan vast en stelde mezelf een vraag. Wat wil ik het eerst vastleggen: werk, huis of band? Een band dus! Via een gezamenlijke vriend kwam ik uit bij Merijn Coert als bassist.
MF: En Merijn wist nog wel een drummer. Dat was ik. Merijn en ik hebben eerder samen in de rockband Sticky Tits gezeten en zijn goed op elkaar ingespeeld.
Toch klinken jullie helemaal niet als The Thermals.
MF: Nee, dat vinden wij ook niet. The Thermals maken pop of rock, wij hebben een sound van grunge, punk en noise. Vooral de zang is heel anders: melodieus, terwijl Sander schreeuwt. Soms horen we na optredens van mensen dat onze muziek op die en die band lijkt. La Dispute bijvoorbeeld laatst. Vaak horen wij dat er dan zelf niet in.
Inmiddels hebben jullie twee demo’s uitgebracht in een half jaar tijd. Het gaat snel!
MF: Toen de band nog niet zo lang bestond, schreven we bijna elke repetitie een nieuw nummer. Het opnemen was nodig voor onszelf, want we wilden niet dat we de nummers een paar weken later vergeten zouden zijn. De opnames zijn dan ook DIY. Daarna zouden we verder kijken wat we ermee konden doen.
ST: Daarnaast was het ook prettig, omdat opnemen werkt als een soort stok achter de deur. Als er zoveel nummers tegelijk in ontwikkeling zijn, is het goed om ze een voor een af te maken en op te nemen. Op die manier staan ze min of meer vast. Mijn drijfveer was om enkel een acceptabele hoeveelheid losse eindjes over te houden.
MF: Ook heeft het geholpen om van een afstandje naar onszelf als band te kijken en ons geluid nader te definiëren.
Wat zijn de belangrijkste verschillen tussen de eerste demo en de tweede?
MF: Op de eerste demo klinken we zoekender. We bestonden net, moesten op elkaar ingespeeld raken en hadden nog geen vaststaand geluid. Sander heeft beide demo’s zelf opgenomen, alleen is de eerste meer digitaal en hebben we bij de tweede het masteren uit handen gegeven. Die tweede demo beschouwen we als EP, we verkopen hem in een nette digipack op shows.
ST: Muzikaal gezien zijn de eerste opnames meer geënt op de gitaarpartijen: stevige riffs en verder niets gecompliceerds. De tweede opnames zijn gedetailleerder, doordat we onze kracht, of misschien wel ons trucje, gevonden hebben. In onze nummers gaan we vaak abrupt van het ene genre in het andere over: de brug onderbreekt de rest compleet. We zoeken naar iets wat er haaks op staat en gebruiken geen standaardstructuren. Toch moet je dat zoeken niet letterlijk nemen, het ontstaat op een natuurlijke manier.
Zit het publiek daarop te wachten?
ST: Nee, we maken snoeiharde takkeherrie in een tijd van crisis en bezuiniging. Wij hebben heel duidelijk voor een niche gekozen. Voor een band als St. Rosa is het moeilijk om ertussen te komen. We spelen in rommelige keldertjes en dat zijn de interessantste plekken om te spelen, maar ook vaak de plekken waar het moeilijk is om je geluid goed af te stellen. Door internet is er nog nooit zoveel muziek uitgekomen als nu. Iedereen, al mijn vrienden, speelt in bandjes en de muziekindustrie is uitgemolken. Het publiek wil bijvoorbeeld nog weinig betalen voor shows.
Tweede demo/EP St. Rosa
Gaan de teksten ook over dergelijke onvrede?
ST: Ik ben allergisch voor de politieke houding, zoals je die vaak vindt in de punk. Ik zie mijn stem als een instrument. Daarmee wil ik een persoonlijke boodschap overbrengen, die voor iedere luisteraar en in elke situatie verschillend kan zijn. Muziek is niet geïsoleerd van al het andere in iemands leven. Je hoort muziek immers op een bepaald moment, als je al een bepaald gevoel hebt. Het idee dat een nummer een op zichzelf staande boodschap uit zou dragen, klopt daarom voor mij niet. Er is altijd sprake van persoonlijke interactie, zowel live als op plaat.
MF: Voor mij zijn teksten niet belangrijk. Ik houd ervan om harde muziek te maken die wat chaotisch aandoet. Misschien is dat voor mij als drummer anders dan voor jou als zanger, Sander?
ST: Als je muziek vergelijkt met andere kunstvormen, dan valt meteen op dat mensen nauwelijks naar het museum gaan, maar wel de hele dag muziek luisteren. Als je als zanger dan toch dingen moet schreeuwen, dan liefst dingen die ertoe doen. Voor mij persoonlijk werkt het bovendien therapeutisch.
Dat klinkt niet alsof de nummers geen boodschap hebben.
ST: Op de eerste demo hebben alle nummers als titel een karakter of personage, bijvoorbeeld The Salesman of The Expat. Op de tweede demo is dit niet meer zo, maar gaan alle nummers over iemand die doodgaat of vermoord wordt. De titel van de tweede demo, His Glove, is niet willekeurig gekozen. Het nummer Camel Mounted Cop gaat over de Jasmijnrevolutie in Tunesië. Zonder daar inhoudelijke analyses van te geven, want dat is niet wat ik wil, kan ik wel zeggen dat het nummer uitdraagt, dat je je niet moet verschuilen achter een groepering. Dat gegeven is in de hele EP verwerkt. Tegelijkertijd liggen de teksten dicht bij mijzelf. Als ze over politiek, vrouwen en drank in het algemeen gaan, dan heb ik een half jaar later echt geen zin meer om ze uit te voeren.
ST: Op de derde opnames, die er overigens nog lang niet aankomen want we concentreren ons nu op de liveshows, komen al deze personages weer terug. Op die manier kan ik een soort verhaal vertellen, zonder dat meteen te forceren voor andere mensen.
Net had je het over andere kunstvormen. Is een roman eigenlijk geen geschiktere vorm voor wat jij wil overbrengen?
ST: Ik heb eerder twee verhalenbundels geschreven. Het verschil met nummers schrijven is, dat je dan alle tijd hebt om personages uit te werken. In muziek word je gedwongen om in een tijdsbestek van enkele minuten je verhaal te vertellen. Dat maakt het interessanter en het zorgt ervoor dat je jezelf en mogelijk andere bands kan overstijgen. Er zit veel meer in.
MF: Hopelijk brengt ons dat, als we weer de studio induiken, bij een full-length.
ST: Ja, graag!
Muziek van St. Rosa luister en bestel je dus op Bandcamp en live zie je de Nijmegenaren in ieder geval op:
Za 28.05 Move Up / Arnhem
Zo 29.05 Muziekcafe / Helmond
Vr 03.06 Beterweter / Eindhoven
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.