Radar Men From The Moon, foto: Kamil Parzychowski / The Buried Herald

Om Radar Men From The Moon (RMFTM) het best bewaarde geheim van Eindhoven te noemen, gaat misschien wat ver. Van Nederland? Dat kan misschien nog wel. Maar misschien ook niet. Want in tien jaar staan ze overal en nergens op het podium, brengen ze een sh*tload aan albums uit en kerven ze hun naam haast stiekem in de Nederlandse muziekgeschiedenis. Ja, Radar Men From The Moon is zo’n collectief dat stukje bij beetje aan terrein wint, dankzij een omvangrijke discografie, speelse live performances en een hoop touren. Of je ze nu omschrijft als post-punk, avantgarde industrial of psychrock:  kernleden Glenn Peeters (gitaar), Tony Lathouwers (drums), Titus Verkuijlen (bas), Bram van Zuijlen (gitaar/synth) en nieuwe aanwinsten Joep Schmitz en vocalist/saxofonist Harm Nijdig, noemen hun muziek het liefst acidmetal. En dat inmiddels zo’n tien jaar, afgetopt met het nieuwe album The Bestial Light, dat bij ons in première ging. Tijd dus voor een babbeltje met gitarist Glenn Peeters…

RMFTM in the early days, strak in het trainingspak

Tekst: Merijn Siben

En dat werd meer dan een babbeltje. Want hoe vat je een decennium als band samen? Helemaal met acht albums, diverse collaboraties en flink wat on-the-road verhalen? Bijna op natuurlijk wijze splijt het interview gaandeweg in tweeën. We tuimelen door het konijnenhol van hun discografie en vervolgens staat het nieuwste album The Bestial Light – dat op 8 mei uitkwam via Fuzz Club Records – in de spotlights. Met Glenn bespreken we dan ook het prille begin met de eerste albums, de diverse collaboratie met bevriende bands, de productionele hand van Bob de Wit en natuurlijk het verse album The Bestial Light. 

The early 10’s
Om die eerste RMFTM-zaden tot bloei te zien komen, gaan we terug naar mei 2010, waarin Glenn, Tony en Titus stoppen met hun huidige band en doorgaan als instrumentale groep. “Het is nooit een bewuste keuze geweest om in het begin een instrumentale band te zijn, dat gebeurde gewoon omdat we niet de juiste zanger konden vinden. Al snel zagen we uitdaging in instrumentale muziek, het is dan ook pas een paar jaar geleden dat we steeds meer zang in onze muziek begonnen te verwerken. In mei 2010 waren onze eerste repetities als RMFTM en meer dan een half jaar later op 25 januari 2011 namen we onze eerste demo op en lieten die zelf persen. Vanaf het begin wilden we iets tastbaars aanbieden bij onze shows, vandaar dat we eerst een demo maakten en daarna pas shows zijn gaan spelen.” Die demo wordt dan ook in een avond opgenomen voor een fles whisky, met als gevolg een reeks shows en een demo die de heren ter plekke verkochten.

Spacerocken in de Super Nova Studio
Na die demo begint er al gauw een innige samenwerking met Bob de Wit, waarvan het debuutalbum Echo Forever in zijn – op dat moment – nieuwe Super Nova Studio opgenomen wordt. “Als ik er op terug kijk, was het een spannende tijd waarin we heel erg op zoek gingen naar ons eigen handschrift. Echo Forever is dan een typische spacerockplaat, maar toch waren er voor ons ook heel veel andere invloeden die misschien niet zo aan de oppervlakte lagen, maar die we wel in onze muziek probeerden te stoppen. Ik vind daardoor Echo Forever een plaat die veel te dichtgesmeerd is, omdat we er teveel in wilden verwerken.” Tijdens het opnemen van Echo Forever experimenteert Radar Men From The Moon al met elektronica, net als in een later stadium. Na het in eigen beheer uitbrengen van het album, worden ze benaderd door het het Londense Fuzz Club Records voor een vinylversie. ”Hiervoor moest wel het nummer Avant-Garde Luxury van de plaat geschrapt worden, daar deze te lang was. Het toffe is dat dit album nog steeds wordt bijgeperst en verkocht, iets waar we nooit bij stil hadden gestaan in die tijd dat we het maakten.”

RMFTM op Liverpool Psych Fest

RMFTM tijdens de Subversive III set

De Subversive-trilogie en creativiteit door de ogen van Nietzsche
Na het opnemen van Strange Wave Galore in 2014, een album dat zich laat kennen door een mix van noise, post-punk, psych en stoner, laat de band er geen gras over groeien. Een reeks shows – onder andere met Gnod – volgen, met in de zomer ook festivals als Eindhoven Psych Lab en Sonic Boom. Ondanks die drukte, brengt de band al gauw een blauwdruk voor een ambitieuze trilogie genaamd Subversive in kaart. “In die tijd dat we aan die Subversive reeks begonnen, waren we erg geïnspireerd en hadden we veel uiteenlopende ideeën. Maar om weer alles in een nummer te proppen zoals op de eerste twee platen, zagen we niet zo zitten. We wilden juist die ideeën ruimte geven en focussen op de potentie daarvan.” Dat is op het eerste deel al meteen te horen. Subversive I kenmerkt zich door het experiment aan te gaan met ambient- en dronemuziek, waarbij de gitaren wat meer ademruimte krijgen, maar eveneens op welgemikte momenten als een vloedgolf naar voren storten.

”Subversief betekent voor ons het omverwerpen, het tegengaan van het gevestigde, wat voor ons een intern proces is. Niet het breken van regels, maar juist buiten het gedefinieerde veld stappen.” En dat is vervolgens ook waar Subversive II: Splendor of the Wicked en Subversive III: De Spelende Mens een eigen gezicht hebben. Eerstgenoemde laat zich kennen door ijzige noiseuitbarstingen en is een behoorlijk heavy plaat. Subversive III: De Spelende Mens doet zijn naam eer aan, met een band die aftast welke kanten ze op kunnen middels ambient/electro- en industriële invloeden. ”Het ‘spelende’ karakter was een belangrijk element in de albums. Persoonlijk werd ik geïnspireerd door verschillende denkers die daarover hebben geschreven, zoals bijvoorbeeld Nietzsche.  Hij zag de act van creativiteit als een spel, waarin je het verleden kan laten rusten. Waar de gegeven realiteit niet het laatste woord heeft, maar juist licht laat schijnen op dat gene wat mogelijk is. De meningen van fans waren verdeeld, maar de platen maken in ieder geval wat los. Dat is voor mij het grootste compliment.”

Foto: Ollie Thomas

De staat van de studio tijdens de Gnod / Temple ov BBV opnames

De schoonheid van collaboraties 
Wat in die tien jaar op al een flinke discografie uitkomt, met acht langspelers, is nog niet eens compleet zonder diverse samenwerkingen. Want tussendoor vindt de band telkens de tijd om met andere bands samen te werken. Dat leidt tot een hallucinante ambientjam met het Britse psychkwartet The Cosmic Dead en een album met het eveneens Britse Gnod, onder de noemer Temple ov BVV. De meest recente collaboratie is met 10000 Russos uit Portugal, die de band op tour leert kennen. ”Er was direct een gezamenlijke klik, dus toen zij op tour door Europa waren en Eindhoven aandeden, hebben we 10000 Russos uitgenodigd in onze ruimte. Die ruimte is onze repetitieplek, opslag en mijn atelier. Daarnaast delen we deze plek met Bob de Wit, waar zijn Super-Nova Studio huist. We hebben die dag veel muziek opgenomen.” Vervolgens duikt Glenn met Bob achter de montagetafel, knippend en plakkend tot er een nieuwe release uit voort komt. Deze eigenaardige collaboratie wordt vervolgens in 2018 via Fuzz Club Records gedistribueerd. “Collaboratie is een bijzonder mooi proces, waarin je verschillende gedachten en keuzes van twee bands samensmelt in één werk.’’

Experimenteren in het schrijfproces
Ondanks die vele albums en klanken, variërend van noise, kraut, drone, stoner tot punk en psychrock, vindt de band dat hun muziek eigenlijk heel gestructureerd verloopt. “Wij hebben een hekel aan jammen. De ruimte voor experiment is erg belangrijk voor de band, echter zijn dit bewust gekozen momenten. We gunnen die momenten onszelf als het ware. Er zit een voorval van verzoening wanneer het abstracte een concrete gestalte krijgt. We zijn nooit bang geweest voor verandering, of de band nu dissonante psychrock maakt of dronetechno, er is altijd iets in onze muziek aanwezig dat typisch als RMFTM klinkt. Dat heeft denk ik te maken met alles wat je daarvoor al hebt gemaakt, en ervoor zorgt dat je bepaalde keuzes maakt in het vormen van nieuw werk.”

Radar Men From The Moon in actie, foto Bastien Amelot

Opnames voor The Bestial Light

Enter The Bestial Light
Na ook nog eens de ambient-ep Bliss in 2019 volgt op 8 mei 2020, midden in de coronacrisis, de nieuwe plaat The Bestial Light, met voor het eerst de toevoeging van nieuwe leden Joep Schmitz en Harm Nijdig. Flink wat productiviteit dus. “Iedereen in deze groep probeert er op zijn manier tijd voor te maken. Er is een constante drift om iets met deze band te doen, en met die drift proberen we elkaar ook heet te stoken. Wanneer er dissidente ideeën zijn, proberen we die naar een RMFTM-context te vertalen. Anderen zouden misschien zij-projecten daarvoor opzetten, terwijl wij altijd benieuwd zijn geweest naar wat er gebeurt als je al die ideeën onder één banner uitwerkt. De gedachte dat we iedere keer met dezelfde formule een plaat zouden moeten maken, zou me in slaap sussen.” Die creatiedrift zorgt ervoor dat ook The Bestial Light weer flink wat geluiden laat horen, waaronder de bijzondere toevoeging van vocalen en saxofoonpartijen. ”Sommige platen zijn heel conventioneel opgenomen met een set nummers, maar soms gaan we ook juist zonder compleet uitgewerkte ideeën de studio in. The Bestial Light is een mix van die twee. Er is dus in die sessies veel meer muziek opgenomen dan dat op de plaat staat, alleen de set nummers die op uiteindelijk op The Bestial Light staan, vormden het perfecte geheel.” Het is voor het eerst dat een RMFTM-album zang bevat van saxofonist Harm Nijdig en naast Harm is er ook een tweede drummer aanwezig in Joep Schmitz. ”Voordat we aan het schrijven van The Bestial Light begonnen zaten we in een elektronische periode. Maar na de Bliss ep wilden we weer eens de gitaren en drums oppakken en ontstond het perverse idee om nog een drummer aan de band toe te voegen. Om Joep ‘Schtevig’ Schmitz te vragen was een logische keuze. Dus zijn we eerst met zijn vijven gaan schrijven. Maar de muziek ontwikkelde zich zo, dat we vonden dat er zang op moest. We hebben geen audities gedaan, maar Bram wist wel iemand. Na een praatje en een repetitie zat Harm in de band. Bij deze kan ik alvast verklappen dat we alweer bezig zijn met deze groep aan nieuwe muziek.” Waar de Subversive-reeks een stuk abstracter en meer onderhuids uit de hoek komt, klinkt The Bestial Light een stuk directer, maar wel met die typische RMFTM-momenten. Zoals Glenn het zelf aangeeft: ”Dit album heeft een decadente mix van iets gewelddadigs en pure schoonheid.”

Samenwerken met Bob de Wit
Net als alle voorgaande albums werkt de band opnieuw met Bob de Wit samen. Naast zijn productiewerk met onder andere Mudhoney en A Place To Bury Strangers is hij ook de initiator van The Isolation Sessions en eigenaar van Super Nova Studio. ”Sinds het begin is Bob van grote invloed op ons als band, want samen zijn we gegroeid tot waar we nu zijn. Wij als band en hij in zijn geluidstechniek en zijn producties in de studio. Gezien we een grote ruimte delen is het samenwerken daardoor ook nog eens heel makkelijk. Tijdens opnames kunnen we heel goed bekvechten en kan Bob het bloed onder je nagels vandaan halen, maar het zorgt in sommige gevallen wel voor de juiste spanning om je muziek aan te scherpen. En achteraf kunnen we altijd samen lachen om die situaties. Bovendien is Bob nooit vies van een experiment en heeft hij erg veel geduld. Maar hij is simpelweg ook gewoon een hele goede vriend waar we graag een La Chouffe mee drinken.”

Jubileumshow in Effenaar en de coronacrisis
En dan komt in maart de coronacrisis als een klap binnenwalsen, wat natuurlijk de jubileumshow in hun thuisstad en de release in gevaar brengt. Toch wordt de releasedatum niet verzet, het concert uiteraard wel. ”Bij het vastleggen van de releasedatum met Fuzz Club Records, wisten we natuurlijk niet dat de wereld een grimmig kusje zou krijgen van een globale plaag. We vonden desondanks dat The Bestial Light de wereld in moest. Ergens voelt het vreemd, want om het album te promoten zaten er de nodige releaseshows aan vast en stond er ook een nieuwe Europese tour en festivals gepland. Dit hebben we, zoals vele andere bands, moeten verzetten.” De productiviteit is al meerdere malen aangehaald als het om RMFTM gaat, dus wanneer we vragen wat nu de plannen zijn, zegt Glenn: ”Het zou zo maar kunnen dat we weer de studio induiken… Maar ik hoop het meest dat we met deze bezetting weer live kunnen gaan spelen. Dit jaar bestaan we tien jaar en eigenlijk hadden we een show in de Effenaar met bevriende bands, waarbij we zelf een lange set zouden spelen. Hopelijk kan die in 2020 nog steeds doorgaan.”

De band na een show met Monster Magnet in TivoliVredenburg

Als ik tot slot nog vraag wat de gekste ervaringen zijn geweest in tien jaar RMFTM, komt Glenn uiteraard met een flinke waslijst: ”Een hele opsomming zou ik je kunnen geven en geloof me er zijn veel verhalen. Een paar korte anekdotes:

  • Met de bandbus tot stilstand komen op een verlaten weg met tonnen vuur, omsingeld door gemaskerde anarchisten.
  • Twee dagen wakker zijn in Griekenland om vervolgens toch in slaap te vallen bovenop een versterker en uiteindelijk wakker worden in een olijfgaard.
  • Bijna het vliegtuig missen naar Liverpool omdat we bij de verkeerde check-in stonden, terwijl onze instrumenten al in het vliegtuig zaten. Toen we eenmaal in het vliegtuig zaten werd er geklapt en gejuicht.
  • Binnen drie dagen samen met Gnod, onder de naam Temple ov BBV een album schrijven, opnemen en live spelen.
  • Lifters meenemen, die zowaar bijna de hele weg met grote ogen van angst achter in de bus zaten. Het bleek een extreem christelijk duo te zijn, terwijl wij op weg waren naar Parijs om een show in de Moulin Rouge te spelen.
  • Een show in Nürnberg, Duitsland waar de bassist van ons voorprogramma zijn broek vol kakt tijdens de show.
  • Na al flink wat dagen op tour te zijn, op een chique wijnproeverij in Italië belanden.
  • Op een festival in Portugal Nik Turner van Hawkwind ontmoeten en er achter komen dat hij naar onze muziek luistert.
  • Sushi Time, iets wat ik hier niet kan beschrijven omdat het een van de goorste momenten is geweest in de band’s geschiedenis. Maar mocht je nieuwsgierig zijn? Vraag er naar als je ons ziet…

”Vooral om dit überhaupt allemaal te kunnen doen is een mijlpaal. Het magische moment wanneer een nummer tot stand komt of dat we een album opnemen. Reacties goed of slecht van fans die naar je show komen of je album kopen en er naar luisteren. Om iets los te maken bij anderen, om iemands realiteit of denken tijdelijk even te doen kantelen. Dat is voor mij een groot compliment. Ook ben ik trots op het feit dat we onszelf gunnen te experimenteren. Aan knopjes staan draaien of aan snaren plukken, het kan allemaal binnen onze band. Wie kan dat nu zeggen? Ik neem dat niet voor lief, maar ik koester dat.”

Radar Men From The Moon Subversive III set op Fuzz Club

The Bestial Light is uit via Fuzz Club Records en verkrijgbaar op vinyl, evenals cassette via het Groningse Tartarus RecordsTartarus Records. Blijf op de hoogte van Rader Men From The Moon via hun website of social media, en geef hun extensieve discografie een luisterbeurt via Bandcamp of Spotify hieronder:

 


Deel dit artikel