Brian McTernan, foto Todd Pollock

Toen in 2020 het Be Well debuut The Weight And The Cost verscheen, had ik nooit kunnen bedenken dat het tekstueel een van de belangrijkste albums ooit zou worden. Voor mij persoonlijk dan! En natuurlijk is het zo dat je als interviewer je eigen emoties toch onder controle moet houden, maar dat kan niet in een gesprek met Brian McTernan van Be Well. Hij is een en al openheid en eerlijkheid en peutert – bijna therapeutisch – aan die korstjes van je eigen mentale schaafwonden. Zijn strijd met depressie en lage eigenwaarde zijn de rode draad in alles wat de band doet. Met prachtige metaforen ingezet in melodieuze hardcore-juweeltjes trekt hij binnenkort de wereld over. Hello Sun is een schitterend nieuw zesluik waarbij er ook hoopgevend licht de gevangenis in zijn hoofd binnenprikt. 

Tekst: Martijn Welzen

Als het gaat om psychische problemen, in welke vorm dan ook, merk je vaak dat het gebagatelliseerd wordt met loze kreten als; “Het is toch niet zo erg” of “Ja, je moet wel leuke dingen blijven doen.” Dat doe je toch ook niet met een gebroken been?
“In de basis begrijpen mensen deze problemen niet. Als iemand een gebroken been heeft is de eerste stap; stop met rennen. Je laat een diagnose stellen, laat het behandelen en neemt de rust tot het moment dat belasting van je been weer mogelijk is. Depressie en angststoornissen zijn precies hetzelfde. En natuurlijk worden dingen als joggen, yoga, goed eten en beter slapen voorgesteld. En tot op zekere hoogte helpt het. Maar als jij je zo slecht voelt dat je niet eens uit bed kunt komen, is het belangrijkste om eerst maar eens die voeten weer op de vloer te zetten voor je überhaupt aan welke kleine verandering dan ook kunt beginnen. Het is gewoon zo dat wat velen als hulp en support zien soms gewoon heel verlammend werkt.”

Maar jij hebt dan wel die bijzonder dappere stap genomen om alles in woorden en muziek om te zetten. Dat moet toch niet makkelijk zijn geweest.
“We zijn gewoon begonnen met schrijven en dit is het resultaat. Heel simpel eigenlijk! Muziek is voor mij de enige manier om over deze gevoelens te kunnen communiceren. Ik bevond mij op een behoorlijk akelige plek toen we met deze band begonnen, en had al een hele lange tijd deze donkere gevoelens op lopen kroppen. Ik ben zo blij dat ik deze, nou ja, gemeenschap om me heen heb waar ik mij kan uiten op een manier die ik voorheen niet mogelijk achtte.”

En tot nu toe is iedereen lovend over de muziek en inhoud…
“Het is geweldig! Ik voel me gezien en begrepen zoals ik dat voorheen nooit heb meegemaakt. We hadden niet echt verwachtingen toen de eerste plaat uitkwam, maar de overweldigende reacties raakten mij echt.”

Je ben dus trots op beide platen, maar ben je ook gelukkiger?
“Zeker, trots op de muziek, maar zeker ook trots op mezelf om mij te uiten op een manier waar ik niet van wist of het mogelijk was. Depressies zijn nog steeds een deel van mij, maar ik leef niet meer in de schaduw. Ik hou van muziek schrijven, dus dat zal nooit stoppen. We zijn ook gewoon doorgegaan met het schrijven, toen Hello Sun was afgerond. Wanneer een nieuwe plaat verschijnt kom je toch in een soort achtbaan terecht, omdat je zoveel tijd steekt in het opnemen, het ontwerpen en video’s maken. En dan plotseling is hij daar. Dan krijg je enorm veel aandacht gedurende een relatief korte tijd waarna een stilte volgt. Dat voelt wel en beetje als een zwart gat, maar is het allemaal zeker waard.”

Muziek heeft zeker ook een helende werking voor je?
“Muziek is therapie voor mij. Niet alleen het schrijven, maar ook het ernaar luisteren. De teksten hebben mij altijd enorm gesteund. Als ik iemand hoor praten over zaken die ik ook zo voel, helpt mij dat om mijn hoofd boven water te houden, en als een soort reminder dat ik er niet alleen voor sta. Door Be Well ben ik er ook achter gekomen dat ik hulp nodig had. Het was geen vooropgezet plan om een specifiek onderwerp aan te kaarten, maar toen ik zag welke woorden er keer op keer op papier verschenen, wist ik dat ik niet in orde was, en dat ik zaken moest veranderen.”

In hoeverre speelt leeftijd een rol? Zou je 25 jaar geleden met Battery soortgelijke teksten hebben kunnen schrijven?
“De muziek en teksten zijn een weergave van waar ik ben geweest, waar ik nu sta en waar ik heen ga. Met Battery was ik op een heel andere punt in mijn leven, dus het schrijven was anders. Weet je, soms wens ik dat ik op jongere leeftijd al bij een band als Be Well had gezeten, maar weet dan dat ik niet zou kunnen diepen uit de levenservaring en de kennis die ik nu heb over het schrijven van songs. Het is wel wat ingewikkelder om in een band te spelen als je wat ouder bent. We hebben allemaal kinderen, wat het moeilijker maakt om van huis te gaan. Het geeft wel een enorme voldoening en we hebben het geluk dat we deze kans krijgen om muziek te maken.”

Nu is hardcore over het algemeen niet van dit soort zelfreflectie…
“Ik ben opgegroeid in DC en de hardcore punkscene toonde hier altijd meer introspectie dan op veel andere plaatsen. Ik denk dat bands als Rites of Spring en Embrace mijn ogen hebben geopend voor deze meer persoonlijke stijl en teksten waarbij echt naar binnen wordt gekeken. Maar zoals ik al zei was het niet direct het plan om over angststoornissen en depressies te schrijven, maar ik was op het moment gewoon depressief en angstig dus dit was het natuurlijke resultaat. Ik denk dat muziek, en in het bijzonder punk en hardcore, het perfecte middel is om verschillende emoties over te brengen.”

Tekst vervolgt na video

Toch worden emoties als haat en liefde door veel meer bands in teksten verwerkt dan bijvoorbeeld spijt en somberheid. Meer introverte emoties lijken geen plaats te hebben.
“Ik ben dankbaar dat wat wij hebben geschreven zo goed geaccepteerd en begrepen wordt. Ik had eerlijk gezegd wel wat bedenkingen omdat deze invalshoek niet bepaald hetzelfde was wat we met andere bands deden, of wat als populair wordt gezien. Spijt en somberheid zijn meer aanwezig in andere genres en het valt me op dat, met name de nieuwere, hardcore bands het wat links laten liggen. Moet ik wel zeggen dat er een groot verschil is tussen droevig zijn en een depressie. Iedereen kent somberheid en die wordt dan gevoed door iets wat er is gebeurd. Depressie is een ziekte en er is heel vaak moeilijk een oorzaak te duiden. De maatschappij, heel algemeen gesproken, staat meer en meer open om geestelijke gezondheid bespreekbaar te maken, en dan zul je ook meer artiesten gaan zien die hier heel open over zijn.”

Het licht is een belangrijk symbool in je teksten. Je staat er voor open en verlangt ernaar, toch verblijf je in de schaduw. Probeer je nog steeds de sluiter van het leven scherp te stellen?
“Zeker! Ik ben uitgeput door het donker en wil zo graag dat mijn leven op een andere manier vooruit gaat. Ik denk dat depressie aanvoelt als verdrinken en dat je moet vechten om je hoofd boven te houden. Licht is een gids, het kan genezen en je hebt het nodig om te groeien.”

Hello Sun voelt als iets warms en positiefs.
“Het gaat over de wil om mij te uiten en licht te laten schijnen op persoonlijke zaken waar ik mij jarenlang voor geschaamd heb. Het gaat ook over groei, over mezelf opnieuw zien en van daaruit beter worden. Er worden donkere thema’s aangesneden op de nieuwe plaat, maar het is een enorme positieve stap vooruit in mijn leven.”

Die openheid is lovenswaardig, maar toch niet alles kan in een tekst worden verwerkt?
“Ik probeer zo open en eerlijk als mogelijk te zijn. Toch zijn er zaken die ik, om verschillende redenen niet gebruik. Soms heeft dat te maken met iets waar ik mij niet comfortabel bij voel om het te delen, en soms past iets simpelweg niet bij de sfeer van een nummer.”

Be Well, foto JC Carey

Eerlijkheid creëert ook een onverwachte verbinding met vreemden aan de andere kant van de wereld.
“Het is geweldig hoe iedereen zich met de muziek en teksten verbonden voelt op zo’n betekenisvolle manier. Voor mij geeft dit het gevoel dat ik er niet alleen voor sta, en dat ik niet als enige deze gevoelens heb. Maar mijn hart breekt om dan te ontdekken hoeveel mensen op dezelfde manier deze strijd moeten voeren.”

De connectie is er ook met de andere leden van Be Well?
“Ik geloof niet dat de andere jongens last hebben van depressies, maar ik weet wel dat ze hun eigen lading geven aan de woorden. Iedereen kent de gevoelens van teleurstelling, verdriet en spijt. Iedereen maakt zich wel eens zorgen over geliefden, ouders of kinderen. En iedereen twijfelt we eens aan zichzelf. Als je heel even het stukje geestelijke gezondheid wegschraapt, zijn er een hoop universele onderwerpen die iedereen kent. De anderen in de band steunen mij en geloven in dezelfde mate wat we doen als artiesten.”

Ieder nummer is zijn eigen verhaal en toch hangt het allemaal op de juiste manier samen.
“Niks is uitgedacht! Als we iets schrijven ontstaat het gewoon zo. Bij ons allemaal veranderen ervaringen en emoties, met de tijd, en de muziek en teksten zijn hier een afspiegeling van.”

Maar dan lijkt me de volgorde van de liedjes op de plaat wel van belang.
“Ik denk het wel. Het is tegenwoordig een stuk ingewikkelder omdat iedereen zaken uit verband trekt door naar iets als Spotify te luisteren. Ik hou ervan om een plaat in de juiste volgorde te beluisteren. Ik bedoel niet dat er een doorlopend verhaal is dat je moet volgen, maar de balans in geluiden en ideeën kan belangrijk zijn om een plaat echt te begrijpen, en deze indeling is daar een belangrijk onderdeel van.

Alles is geschreven met hart en ziel. Toch geef je dan je diepste zielenroerselen af aan een platenlabel. 
“De liedjes en teksten zijn heel persoonlijk, maar we hebben het geluk dat we werken met End Hits, Revelation en Equal Vision. Ze zijn op de eerste plaats vrienden en dan pas label, dus we hebben er het volste vertrouwen in dat ze de juiste mensen vinden die van onze muziek houden en het zullen begrijpen.”

Tekst vervolgt na video

Ik dacht dat je al zoveel had gegeven voor The Weight And The Cost dat jullie niet zo snel met Hello Sun op de proppen zouden komen. Hoe heb je dit vervolg opgepikt?
“We hadden echt veel liedjes waar we uit konden kiezen voor deze release, maar de zes tracks die er op staan voelden gevoelsmatig als de volgende stap voor de band. De algemene invalshoek is iets minder emotionele helderheid, en al zijn de thema’s behoorlijk zwaar zit er een hele duidelijke zweem van hoop onder.” 

Zie ook duidelijk het idee in de teksten van Hello Sun, dat je een soort schuldgevoel krijgt omdat je moeite hebt je te confirmeren aan de ongeschreven regels van sociale interactie. Komt ook behoorlijk dichtbij kan ik je zeggen. Maar is dat verkeerd?
“Nee, je bent niet fout bezig. Iedereen moet zijn eigen leven kunnen leiden, en vooral ook zichzelf kunnen zijn. Angsten en depressies worden verergerd door het gevoel dat we iets moeten zijn wat we helemaal niet kunnen, en dat anderen allemaal veel gelukkiger lijken, met een mooier leven. En ook al is het stigma van praten over psychische problemen wat komen te vervallen, heeft social media het juist moeilijker gemaakt. Mensen manipuleren hun leven en dan lijkt het allemaal perfect. Dat is niet de waarheid! Niemand is altijd gelukkig, niemand heeft perfecte kinderen en niemand heeft het perfecte leven. Toch worden we daar constant mee geconfronteerd en voelen we ons alleen maar eenzamer. Hello Sun is een verzameling van diepe, persoonlijke songs waar we van houden. Daar zit geen groter plan achter. Eigenlijk zijn we gewoon heel dankbaar dat we muziek mogen maken, nieuwe vrienden ontmoeten en ons verrijken met nieuwe herinneringen.”

Beluister de ep Hello Sun van Be Well onder ander via Spotify:


Deel dit artikel