Lord Ahriman – Dark Funeral

Het Zweedse Dark Funeral is in de extreme metal wereld al bijna drie decennia een begrip. Menig nakomeling liet zich inspireren door de snelle black metal en diens esthetiek. Kwaliteit gaat nog altijd boven kwantiteit en daar is de zevende langspeler We Are The Apocalypse het bewijs van. De songgerichte (catchy) black metal is met de jaren alleen maar beter gaan klinken. Opperhoofd, gitarist en enig origineel lid Lord Ahriman (geboren Jan Michael Svanberg) is dan ook zeer tevreden met hoe het album is uitgevallen en had dit keer vanwege de pandemie iets meer tijd voor de details dan anders. De sympathiek ogende Zweed praat langzaam en laat lange pauzes vallen tijdens het gesprek. De stress die uw steeds zieker wordende interviewer (corona) voelde bleek ongegrond, want de vijfentwintig minuten waren meer dan genoeg om het één en ander beantwoord te krijgen. Lees hieronder over het gesprek met een veelzijdig man in een business waar dat eerder regel dan uitzondering is. 

Tekst: Wouter Hommel

Jullie nieuwe album We Are The Apocalypse is zojuist verschenen. De vorige langspeler Where Shadows Forever Reign dateert alweer uit 2016. Waar is Dark Funeral in die tussenliggende jaren zoal mee bezig geweest?
“Zoals altijd als je een nieuwe plaat hebt uitgebracht, hebben we veel getourd. Misschien niet zo veel hier in Europa, maar we zijn een paar keer in Zuid-Amerika en de VS geweest. Japan, Australië en Nieuw-Zeeland. En voornamelijk een paar festivals in Europa tijdens de zomer, maar geen tours. Dus tot de pandemie hadden we het in ieder geval behoorlijk druk.”

Hoe ervaar jij het tourleven? Je hoort dat veel tourende acts het optreden zien als hoogtepunt, maar het reizen en alles eromheen best kunnen missen. Zie jij het als een noodzakelijk kwaad, of vind je het juist leuk?
“Nou, ik vind het heel leuk om nieuwe landen en culturen en hun muziekscènes te ervaren, maar het verschilt natuurlijk. Als je bijvoorbeeld door de Verenigde Staten of Europa tourt, dan heb je een bus. Je hebt je eigen plek en je kan slapen wanneer je maar wilt. Als je door Zuid-Amerika tourt, is de afstand tussen landen en shows erg groot. Dus het is veel vliegen, vrijwel elke dag. Maar ik moet zeggen dat de laatste Zuid-Amerikaanse tour die we deden de eerste keer was dat we konden ontbijten voordat we naar het vliegveld gingen. Alles was heel goed georganiseerd en het was niet zo stressvol. Op eerdere tours hadden we misschien twee uur geslapen en gingen we naar de luchthaven om in te checken voor de vlucht naar het volgende land. Dan vlieg je en land je en ga je rechtstreeks naar de locatie, doe je de soundcheck en probeer je iets te eten. Dan, bam, sta je op het podium je set te spelen. Daarna ga je meteen door naar de volgende. Dus dat was best zwaar, maar de vorige keer was zogezegd nogal een luxe. Je kon gaan zitten en ontbijten, een paar uur slapen en dan naar het vliegveld, haha. Dat voelde goed, dus ik hoop dat we de volgende keer hetzelfde kunnen hebben. Natuurlijk is touren hectisch, er gebeurt altijd wel wat en er gaan altijd wel dingen niet volgens plan – zoals de vorige keer, we misten het vliegtuig, de aansluitende vlucht en er gingen geen vluchten meer -, maar gelukkig vond onze tourmanager een toeristenbus, waar we de stoelen naar beneden konden klappen en waarmee we slapend naar de volgende show konden rijden. Dat waren twee pittige dagen. Na een lange busrit kwamen we superlaat op de locatie, konden we regelrecht naar het podium en moesten we direct na het spelen vertrekken. Maar dat hoort gewoon bij het tourleven, weet je? Het komt allemaal neer op een strak schema, want als je een vrije dag hebt, verspil je geld. Bovendien word je niet rijk en beroemd door black metal te maken, dus het is belangrijk om niet te veel vrije dagen te hebben waar je alleen maar geld uitgeeft.”

Een hard gemis…
“Ja, zo lang thuis zijn is me nog nooit overkomen. Ik wil gewoon mijn leven terug, net als iedereen. Weet je, van altijd onderweg zijn, ergens naartoe reizen en altijd iets te doen hebben naar praktisch twee jaar niets… Het is echt een rotsituatie geweest. Ik weet dat veel mensen twee zware jaren hebben gehad, maar voor ons was het een complete verandering in levensstijl.

Hoe heb je jezelf de afgelopen twee jaar beziggehouden?
“We hebben natuurlijk aan de nieuwe plaat gewerkt. Ik heb mijn eigen merk gelanceerd, want zonder de inkomsten van het touren moest ik wel andere manieren vinden om geld te verdienen. Ik heb altijd mijn eigen bedrijf gehad. Ik werk als adviseur voor verschillende platenmaatschappijen en boekingsbureaus. Bovendien heb ik altijd met design gewerkt en toen de pandemie begon, dacht ik: ‘daar moet ik iets mee doen.’ Niet alleen voor het geld, maar gewoon om mezelf ook bezig te houden en creatief te zijn. Dus lanceerde ik mijn eigen sieradenlijn en andere accessoires,  want ik kon niet terugvallen op mijn freelance dingen zoals stagehand of security omdat het dezelfde business is. Het werd me vrij duidelijk dat ik terug wilde gaan en met ontwerpen en zo wilde werken. Ik blijf het als bijbaantje houden. Het stelt me in staat om altijd creatief te zijn.”

Was het werken met sieraden altijd een persoonlijke interesse?
“Ja, zolang ik me kan herinneren. Toen nog niet officieel, maar ik kreeg door de jaren heen wel wat aanbiedingen. Dus nu was het tijd om iets met die aanbiedingen te doen. Zoals ik al zei, het heeft me in staat gesteld creatief bezig te blijven.”

Dark Funeral

Als de belangrijkste songwriter van Dark Funeral en na bijna dertig jaar van bestaan, wordt het proces van het maken van nieuwe muziek gemakkelijker of moeilijker voor je? Hoe zorg je ervoor dat je jezelf niet herhaalt?
“Nou, ik heb mijn manier om liedjes te schrijven, maar tegelijkertijd probeer ik mezelf uit te dagen. Zoals proberen om nieuwe ideeën op te nemen in de muziek, de gitaren, drums en de zang of wat dan ook. Zolang ik denk dat ik het beter kan, als ik die drijfveer maar heb, dan zal ik me blijven ontwikkelen als songwriter en als gitarist. Aan de ene kant kan ik heel tevreden zijn met een nummer dat ik heb geschreven, maar tegelijkertijd heb ik altijd het gevoel dat het de volgende keer beter kan. Als ik dat gevoel kwijtraak, dan kan ik beter stoppen.”

Doe je dan alles in je eentje? Of vraag je ook wel eens input van de andere leden?
“Ik ben mijn eigen grootste vijand als ik muziek schrijf, absoluut, maar ik schrijf nooit een nummer waar ik niet tevreden over ben. Ik zal ervoor zorgen dat ik eraan werk totdat ik het wel ben. Sommige mensen schrijven aan de lopende band nummers en dan hebben ze pakweg dertig nummers, waar zij dan de vijftien beste uitkiezen om op de plaat te zetten. Waarom heb je dan vijftien nummers geschreven waar je niet tevreden over bent? Ik bedoel, ik heb dat nooit begrepen, maar dat ben ik. Wat ik ook doe – of het nu gaat om het schrijven van een nummer, of een ontwerp – ik stop niet voordat ik tevreden ben. Ik wil het gewoon zo goed mogelijk doen voordat ik het loslaat en verder ga met de volgende. Ik laat het de andere jongens altijd zien als ik nieuwe riffs en/of ideeën heb. Soms heb ik zoiets van: ik ga die riff schrappen, ik vind het niks. Dan zegt iemand: ‘Kerel als je dat doet, ben je niet goed wijs, leg het gewoon even opzij en laat het een paar dagen liggen.’ Soms hadden ze gelijk, haha. Dus het is goed dat de anderen zeggen: ‘Stop, je bent op weg om een fout te maken’.”

Hoe gaat het schrijfproces er verder bij jullie aan toe?
“Ik heb een thuisstudio waar ik alle pre-producties doe. Ik programmeer de drums, arrangeer de liedjes, schrijf alles en zet alles in elkaar. Natuurlijk betrek ik iedereen erbij tijdens het schrijfproces. Het is duidelijk dat Heljarmadr (zanger) en ik nauw samenwerken als het om de teksten gaat.”

Geef je hem vrij spel? Of bepaal jij op welke stukken de zang komt?
“Soms laat ik hem beslissen, maar meestal herschik ik alles, haha. Niet alles, want deze keer kwam Heljarmadr met hele goede ideeën. Maar nogmaals, ik hoor de melodieën in mijn hoofd en zoals ik het wil hebben. Ik denk dat ik de zang iets anders hoor dan hij doet, maar we hebben geleerd hoe we allebei werken. Dus voor mij is het nu gemakkelijk uit te leggen. Ik knip en bewerk de woorden natuurlijk en laat ze aan hem zien zoals ik het hoor. Hij neemt het dan daarvan over, maar meestal begrijpen we elkaar als het gaat om de teksten en de zang, waar ze heen moeten en hoe ze moeten klinken.”

Luister hier naar het album We Are The Apocalypse van Dark Funeral dat op 18 maart 2022 uitkwam via Century Media Records:

 


Deel dit artikel