Jonathan Davis van Korn in 013, foto Sandra Grootenboer
Jonathan Davis van Korn in 013, foto Sandra Grootenboer
Korn, de nu-metal sensatie uit de jaren negentig was weer even terug in Nederland, de Amerikanen stonden in de 013 om hun twaalfde album The Serenity of Suffering te promoten. In een voor deze exclusieve Nederlandse show uitverkochte Tilburgse zaal mogen de landgenoten van Hellyeah en het Duitse Heaven Shall Burn het publiek opwarmen. Vervolgens wordt duidelijk dat Korn nog altijd veel in de mars heeft, hoewel vooral ouder materiaal.
De avond biedt ook een mooie kans om frontman Jonathan Davis aan de tand te voelen over die keuze, over het album en of die thema’s als innerlijke strijd en ‘suffering’ toch autobiografisch zijn. En hoe heavy, alternative en deviant is Korn anno 2017 eigenlijk nog? Helaas wordt deze avond in Tilburg al snel nog één ding duidelijk. Een aantal fans weet te vertellen dat Davis bij de meet en greet afwezig was, omdat hij al enige tijd niet lekker is. Tijdens de show valt inderdaad op dat de frontman niet supergoed in zijn vel zit, hij gaat heel vaak aan het zuurstof, rommelt met pleisters en mist de gewoonlijke power in zijn stem. Als later die avond de mededeling komt dat het interview niet doorgaat in verband met ziekte van Jonathan Davis is dat niet volledig verrassend nieuws.
Gelukkig kan het interview naar later die week verzet worden, maar dan moet het wel via de telefoon. En zo spreekt NMTH zaterdagavond alsnog een half uurtje met Korn-frontman Davis, die dan net van het podium komt in Düsseldorf.
Tekst en fotografie door Sandra Grootenboer
Ik hoop dat je je inmiddels wat beter voelt. Tijdens de show in Tilburg had je het zichtbaar moeilijk, waar had je last van?
“Ik had last van een buikvirus, waarop de dokter had gezegd dat ik het een aantal dagen rustig aan moest doen en het maar gewoon moest uitzieken. Je begrijpt wel dat dit ‘on the road’ niet even gemakkelijk is. Natuurlijk wil ik tijdens de show alles geven wat ik heb, maar daarna moest ik echt mijn rust weer pakken. In zo’n geval is het ‘the show must go on’ en ik doe alles vóór de fans en de show. Inmiddels heb ik het gevoel dat het ergste wel achter de rug is.”
Jonathan Davis, foto Sandra Grootenboer
Ik interview je namens Never Mind The Hype, een website voor alles Heavy, Alternative en Deviant, waar identificeer je jezelf het meeste mee?
“Eigenlijk identificeer ik me met alle drie, ‘heavy’ is alles wat we doen met Korn en ‘alternative’ en ‘deviant ben ik mijn hele leven al geweest. Dus wat dat betreft past het perfect!”
Waarom zijn er tijdens The Serenity of Suffering tour op de setlist maar twee nummers te vinden van het nieuwe album?
“We hebben twaalf albums uit en het is altijd ontzettend moeilijk kiezen. We hebben ieder zo onze eigen favorieten die we graag live spelen, natuurlijk horen de fans bepaalde nummers ook graag van ons en zo maken we uiteindelijk een keuze. We spelen graag een beetje van elk album, maar dat is haast niet te doen. Er zijn zelfs albums waar we helemaal geen nummers meer van spelen. Helaas kan je niet iedereen tevreden stellen. Het is altijd een strijd om een goede setlist samen te stellen met zo veel toffe nummers.”
Jonathan Davis in 013, foto Sandra Grootenboer
Welk nummer tijdens het opnemen van The Serenity of Suffering was je favoriete nummer om op te nemen?
“Er is op ons nieuwe album een nummer genaamd, Please Come For Me, dat is mijn favoriet. Al was dat juist een nummer dat ik vanaf het begin enorm haatte. Ik vond het maar stom, had het er moeilijk mee en kon mijn inspiratie maar niet vinden. Niets wat ik probeerde werkte. Onze producer Nick zei: “Uiteindelijk ga je dit juist het tofste nummer van de plaat vinden, omdat het zo’n strijd was om het te maken.” Ik geloofde er weinig van, wat haatte ik dat nummer. Maar niet lang daarna had ik ineens de inspiratie die ik nodig had en had een doorbraak. Zo kreeg onze producer toch gelijk en is het nu mijn favoriete nummer geworden.”
Jonathan Davis van Korn in 013, foto Sandra Grootenboer
Veel nummers gaan over een innerlijke strijd. In navolging van de ‘suffering’ in de albumtitel behandel je thema’s als ‘lijden onder pesten’ of ‘lijden onder anders zijn’. Kun je uitleggen waarom?
“Door nummers te schrijven en op te treden kan ik alle donkere, agressieve shit die in mij zit een goede uitlaatklep geven. Alle innerlijke strijd en pijn waar ik zelf ooit last van had of heb, kan ik dan uiten door muziek te maken, nummers te schrijven, te zingen en te schreeuwen. Als ik dan ook nog zie dat het andere mensen helpt en dat het publiek samen met mij helemaal los gaat en even alle ellende kan vergeten, dat geeft me echt een kick! Muziek is voor iedereen een ontsnapping, voor mijzelf als tiener begon dit met bands als Duran Duran en The Cure. Hun liedjes hielpen mij door al mijn moeilijke momenten. En dat ik nu als muzikant hetzelfde kan doen voor onze fans, dat zij weer kracht putten uit onze muziek en zich wat beter gaan voelen, dat helpt mij enorm. Het heeft een bijna helend effect. Muziek is mijn therapie.”
Had je in 1994 enig idee dat je miljoenen fans over de hele wereld zou hebben en dat jullie ruim twintig jaar later nog relevant zouden zijn?
“Nee, ik had echt geen flauw benul. We waren jong en wilden muziek maken. Het is gewoon zo gelopen, het is iets heel, heel bijzonders. Toen we net startten als band was ik er totaal blind voor. We waren gewoon iets aan het doen dat we graag deden; muziek maken. Nu meer dan twintig jaar later, hebben we daar zo veel mee bereikt, dat had ik nooit kunnen durven dromen. We hebben zat fans die gewoon naar onze muziek luisteren en optredens komen omdat ze het goed vinden. Dat er daarnaast ook een grote groep is waarop wij een positieve impact hebben gehad als band; nee, ik had het nooit verwacht. We horen zelfs verhalen van mensen dat we hen gered hebben, dat ze door onze muziek niet langer hebben hoeven lijden en hun kracht terug hebben gevonden. Het geeft me een ontzettend goed gevoel, daar kan geen enkel geldbedrag tegenop. Dát is denk ik wel het mooiste wat muziek mij gebracht heeft.”
Korn in 013, foto Sandra Grootenboer
Nu je zelf vader bent van opgroeiende kinderen, hoe kijk je er tegenaan als je eigen kinderen zouden pesten of gepest worden?
“Ik haat het. Ik vind het niet normaal als je een ander zo erg kwetst dat diegene er fysiek en geestelijk pijn van heeft, zich minderwaardig gaat voelen of erger. Toen ik jong was er nog wel een beetje een verschil tussen pesten en plagen, plagen is op zich niet zo heel erg. Daar moet je tegen kunnen, daar word je hard van, het hoort bij volwassen en sterker worden, het hoort bij het leven. Maar tegenwoordig lijkt het veel erger te zijn. Wat je tegenwoordig veel ziet is dat mensen online de meest vreselijke dingen over anderen posten, hier constant mee door blijven gaan of zelfs fysiek iemand wat aandoen. Ik vind het vreselijk, iemand laten lijden door jouw handelen, het hoort gewoon niet. Het is helemaal niet nodig en het zou gestopt moeten worden. Niemand verdient het zo gepest te worden, dat ze zichzelf of anderen wat aandoen omdat ze er niet meer tegen kunnen. Niemand verdient het om zo te lijden.”
Meer dan twintig jaar verder als band, maar ook persoonlijk. Is er veel veranderd?
“Ik heb Nathan op zien groeien tot volwassen man, hij maakt zelf ook muziek en is al getrouwd. Pirate is pasgeleden twaalf geworden, Zeppy is bijna tien! Zij groeien ook zo ontzettend hard op en daar schrik ik weleens van. Gelukkig denkt Nathan op het moment nog niet over een gezin beginnen, maar ergens in de verre toekomst, ooit, dan word ik opa. Al schrikt het me nu nog af, het lijkt me fantastisch want ik ben zelf het grootste kind! Mijn dagen zijn gevuld met het maken van muziek, spelen van games en vooral spelen met mijn kinderen. We gaan er graag op uit en beleven avonturen en doen gekke dingen. Ik ben nooit écht opgegroeid, ik ben meer een Peter Pan! En dat wil ik nog lang blijven. Ik wil nooit volwassen hoeven worden.”
Heb je na alles wat je hebt bereikt nog doelen waar je naar uitkijkt?
“We hebben al zo veel moois gedaan en zoveel bereikt, op zo veel toffe plaatsen op mogen treden. We hebben zo veel enthousiaste oude en zelfs nog steeds nieuwe fans overal ter wereld, wat wil je nog meer? Ik hoop vooral dat we dit nog lang kunnen blijven doen. We spelen nog altijd op grote festivals en in grote zalen, ook in Europa. Ik zou niet weten wat ik nog meer kan wensen. Nu nog hopen dat onze fans het ook blijven waarderen en ons bij weten te houden.”
Korn bracht oktober 2016 het album The Serenity Of Suffering uit, dat je onderaan kunt beluisteren via Spotify. De band komt deze zomer terug voor festivals. Zo zijn Alcatraz in Kortrijk (Be), Reading / Leeds en de Duitse festivals M’era Luna en Summer Breeze al aangekondigd. Meer foto’s van Sandra Grootenboer op haar website en in de galerie hieronder.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.