Na een stilte van zo’n tien jaar is punkband I Against I terug. De band uit Dordrecht begon vorig jaar weer met optreden, onder andere als voorprogramma van Stavast, maar stond ook in de studio niet stil. Ronald van Maren, Bob Hoorweg en Jasper Blazer komen op vrijdag 5 oktober namelijk met hun eerste album sinds 2005: Small Waves. “Na al die jaren zijn we nog steeds elkaars beste vrienden die nog steeds op zoek zijn naar het perfecte liedje.”
Door Arina Banga
I Against I werd in 2008 opgeheven, nadat de Zuid-Hollanders vanaf 1994 hun sporen hadden verdiend als eerste Europese band bij het legendarische Amerikaanse label Epitaph Records en als voorprogramma van bands als Bad Religion, Descendents en All door Europa en Amerika had getoerd. Toen Epitaph na deze gloriejaren een streep door de samenwerking zette, bracht het drietal in 2005 nog een laatste studioalbum uit bij Moondown Records.
De eerste single van de aanstaande plaat:
Waarom zijn jullie in 2008 eigenlijk met I Against I gestopt?
Op het moment dat de band stopte, bestonden we veertien jaar. We stelden onszelf de vraag: gaan we een nieuwe plaat maken en daarna zoveel mogelijk spelen of is het tijd voor wat anders? We hadden in de loop der jaren erg veel bereikt en we realiseerden ons dat de rol die de band in ons leven speelde veranderd was. Het voelde vaak alsof we slechts een trucje uitvoerden, dus kwamen we tot de conclusie dat het mooi geweest was.
I Against I in Bibelot, foto Sandra Grootenboer
Daarna speelden jullie in Marty Graveyard & the Working Men.
Na ons afscheidsconcert zijn we muziek blijven maken in de oefenruimte om te zoeken naar wat we nou eigenlijk wilden en van welke muziek ons bloed sneller ging stromen. Toen werden we gevraagd om met zijn drieën in Marty Graveyard & the Working Men te komen spelen. Dit heeft ons gedwongen om eens buiten de geijkte punkstraatjes te kijken. Hoewel dit erg leuk was, kregen we na verloop van tijd door dat we ons ei er toch niet helemaal in kwijt konden. Tijdens de soundchecks stonden we bijvoorbeeld weer onze eigen I Against I-liedjes te spelen.
En toen kriebelde de punk weer?
We begonnen ons weer te concentreren op I Against I door fanatiek nieuwe nummers te schrijven. Verder maakten we plannen voor het optreden. Hoe wilden we dat doen? Hoe vaak? Waar? Eigenlijk heel simpele dingen die je doet als je in een band speelt, maar waar we ons met de gretigheid van een Mark Rutte op zijn dividendbelasting op hebben gestort.
Hoe kwam het hernieuwde I Against I buiten de oefenruimte terecht?
Terwijl we onszelf aan het herontdekken waren werden we door onze voormalige gitarist Robin Baard gevraagd om wat voorprogramma’s voor zijn band Stavast (met Heideroosjesfrontman Marco Roelofs, A.B.) te doen. Dat voelde weer als vanouds. Daardoor veranderde de I Against I-vonk definitief in een I Against I-vlam: we doen weer waar ons hart ligt en waar we goed in zijn.
I Against I in Bibelot, foto Sandra Grootenboer
Jullie hadden vast bepaalde verwachtingen toen jullie de band weer nieuw leven inbliezen.
Nou, dat viel mee. We wilden vooral ons hart volgen en gewoon muziek maken waarmee we het plezier dat we vroeger hadden, weer terug zouden vinden. Een nieuwe plaat uitbrengen zou helemaal geweldig zijn! Inmiddels kunnen we met trots zeggen dat op 5 oktober ons nieuwe album, Small Waves, uitkomt. Daarop is duidelijk te horen dat ons doel bereikt is: de energie spat ervan af.
Wat zijn de belangrijkste verschillen tussen I Against I ’toen’ en I Against I anno nu?
Het is een cliché van jewelste, maar: we zijn ouder en wijzer geworden. Bij het schrijven van de nummers voor Headcleaner wisten we echt niet wat we aan het doen waren. We werkten op intuïtie: we maakten liedjes waarvan we vonden dat ze wel tof klonken. Bij de twee albums daarna zijn we er veel meer over na gaan denken: uitgebreide intro’s, breaks, outro’s en dergelijke. Daarbij verloren we uit het oog dat onze muziek vooral drijft op energie. Op onze nieuwe plaat hebben we daarom juist al het overbodige eruit gegooid, waardoor de essentie overeind blijft: het liedje. Uiteindelijk draait alles bij I Against I om de liedjes, niet om de gitaarsolo’s of wat dan ook. Je zou dus kunnen zeggen dat we terug zijn gekomen bij de manier van schrijven van Headcleaner, alleen is het verschil dat we er nu wel bewust mee bezig zijn.
De tweede nieuwe single:
Zien jullie naast het schrijven nog andere verschillen?
Er is veel veranderd in de loop der tijd. Natuurlijk heel duidelijk op het gebied van internet, want toen we Headcleaner uitbrachten had je nog net een website als band. Tegenwoordig heeft iedere band alle social media al op orde nog voordat er een optreden is geweest. Het grote voordeel daarvan is dat elke band zich kan laten horen, waardoor het ook makkelijker wordt om bands te ontdekken. Het is momenteel een fantastische tijd om als band te bestaan, omdat de mogelijkheden om jezelf te profileren groter zijn. Daarnaast merken we dat het publiek bij optredens gevarieerder is in leeftijd: mensen van onze eigen en jongere generaties komen naar onze shows.
I Against I in Bibelot, foto Sandra Grootenboer
Jullie hebben al vroeg meegemaakt waar veel bands van dromen. Wat willen jullie nu bereiken met de band?
We hebben momenteel maar een doel: genieten! We genieten van alles wat de muziek ons brengt, zoals het maken van nieuwe nummers en onze nieuwe plaat. Verder willen we lekker met elkaar op pad om overal en nergens onze instrumenten op te pakken, zowel binnen als buiten Nederland. Dan zien we vanzelf wel waar dat toe leidt.
Als jullie terugblikken op jullie Epitaph-tijd, wat hadden jullie dan anders willen doen?
We waren destijds nog nat achter onze oren, dus met de kennis die we toen hadden hebben we het eigenlijk prima gedaan. We zouden dan ook niets anders hebben willen doen, want het heeft ons erg veel opgeleverd. Het was een schitterende tijd die we voor geen goud hadden willen missen.
Wat maakte die tijd vooral zo schitterend?
We zijn vrienden die samen mooie albums hebben mogen maken en die de halve wereld over zijn gegaan met hun muziek. We hebben de mooiste avonturen mee gemaakt. Het zijn zulke mooie herinneringen, dat we er ook niet over uitgepraat raken als we achter een rollator lopen.
Het tweede en laatste album dat bij Epitaph verscheen:
Hoe was het om weer een album met zijn drieën te schrijven?
Alleen onze derde plaat I Against I (2005) hebben we als kwartet geschreven. Bij Headcleaner (1998) en I’m A Fucked Up Dancer But My Moods Are Swinging (1999) waren we ook met z’n drieën. Het schrijven van Small Waves voelde dus vertrouwd. We voelen elkaar zo goed aan, dat we binnen een paar minuten en een paar blikken naar elkaar al weten of iets gaat werken of niet.
I Against I in Bibelot, foto Sandra Grootenboer
Hoe hebben jullie de opnames aangepakt?
Het grootste verschil met de voorgaande platen was dat we dit keer de tijd hadden om in de studio aan de nummers te werken. De basistracks hebben we in twee dagen live opgenomen. Op basis van die ruwe opnames hebben we de meeste teksten geschreven en per liedje gekeken wat verder nog nodig was. We hebben daarbij ook veel gehad aan onze producers, Jasper van Dorp en Wilco Minderhoud van de Labtones Studio in Dordrecht. Zij waren een soort extra bandleden tijdens het maken van de plaat.
Waarom heet de nieuwe plaat Small Waves?
Small Waves gaat min of meer over het accepteren van je eigen middelmatigheid. Iedereen wil grote golven veroorzaken en een blijvend effect hebben op de wereld om ons heen, terwijl de realiteit is dat verreweg de meeste mensen alleen kleine golfjes veroorzaken. Hoe ga je daarmee om? Zo wilden wij ooit niets liever dan onze kleine stadjes verlaten en het gaan maken in de grote wereld, om er na al die tijd achter te komen dat die kleine stadjes perfect bij ons passen.
Tegelijk met jullie zagen we vorig jaar een reünie van Undeclinable (Ambuscade) en een heropgerichte Travoltas, andere bekende Nederlandse punkbands uit de jaren 90. Onlangs kondigde Heideroosjes een eenmalige reünie aan. Toeval?
Ja en nee. Natuurlijk hebben we niet onderling zitten bellen om het af te spreken, dus dat was echt heel toevallig. Toch denk ik dat we uiteindelijk allemaal gewoon weer doen wat we leuk vinden, en dat is muziek maken!
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.