HATER

Breng de capslock in stelling, want het Noord-Hollandse HATER is gearriveerd. Vier man slechts, maar het kwartet deelt wel zo onderhand een elftal aan verschillende (ex)bands, van Neuk! tot Herder en heeft meer megaton aan woede te schenken aan onze godverlaten blok klei in een baan rond de zon, dan het wapenarsenaal van de gemiddelde dictator. Maar haten en boos zijn is voor zanger Bas de Boer niet het doel, maar een middel om even lekker die schenen blauw te trappen waar voeten met veel te lange tenen aan hangen. De openheid van het internet, of eerder social media, is alleen maar Pokon geweest voor deze lange tenen die nu dwars door je nette schoenen prikken. Misschien steken we wat op van de woorden van HATER. Daarnaast liegt de spiegel die de groep ons voorhoudt niet, maar is het de Insta-fotofilter die het brein vertroebelt en de waarheid uit het oog laat verliezen. Meer olie op het vuur van de band. Tijd om van Bas, aangevuld door gitarist Marijn dat spreekwoordelijke vuur ook eens aan de schenen te leggen.

Tekst: Martijn Welzen

Bas – HATER, bron Facebook @haterhc

Wat mij als eerste opvalt aan HATER is hoe hard jullie tegen alles en iedereen aan lijken te schoppen, maar dan met de video van Twee Minuten Haat half Nederland en België optrommelen om de eenheid van het wereldje te laten zien. Waar ligt precies de haat en waar de vriendschap?
Bas: “Hahaha, serieus? Schoppen we harder dan andere bands? Ik vind het wel meevallen eigenlijk. Misschien schoppen andere bands te weinig of te zacht, dat kan ook natuurlijk. Voor de video van Twee Minuten Haat had Marijn een leuk idee; z’n hardcore rolodex opengooien en kijken of we een berg vocalisten konden porren om een cameo te doen. Gelukkig vond iedereen het nummer te gek en ging het gros akkoord. Ik sta er zelf ook van te kijken, moet ik zeggen. Het ziet er hilarisch uit met al die figuren die dat nummer zingen. Tekstueel is er overigens weinig unity te vinden in die track. In den beginne hadden Marijn en ik het plan om alleen maar hele negatieve muziek te gaan maken. Hij had nummers, ik pende wat negatieve teksten en we gingen van start. Al snel gaat dat idee natuurlijk de deur uit en wil je gewoon goeie shit maken. Dat zijn we dan ook gaan doen. Het ging van een ‘project’ naar doodserieus in drie tellen. Marijn had tijd, Herder en Doodskop waren gestopt, Neuk! speelt maar een paar keer per jaar… Als je een paar gasten bij elkaar hebt die iets kunnen, dan kan je er beter iets van maken toch?”

Andere Nederlandse bands zouden wellicht, in ieder geval tekstueel, wat harder mogen schoppen. Waar ik dan benieuwd naar ben is of je ook te ver zou kunnen gaan en waar voor HATER de grens ligt? Gevoelsmatig lijkt me dat die héél ver opgerekt kan worden bij jullie.
Bas: “Te ver gaan is nogal subjectief hè? Ik lach me rot, net als Marijn, om superlompe dingen. Onderling kan het niet hard genoeg zijn en dat zijn dan ook gewoon dingen die je never nooit in het openbaar kan roepen zonder schuine ogen of de politie aan je deur. Je kan je eigen graf graven en iedereen van je band vervreemden door in elk nummer super extreme dingen te gaan schreeuwen, maar dat… dat is FUCKING VET! Haha nee, we proberen het wel zo te doen dat niet alleen wij erom moeten gniffelen. Klinkt dat alsof ik met anderen rekening hou? Wel een beetje zie ik. Dat is niet het geval trouwens, maar ik ga ook niet grof doen OM het grof doen, da’s te makkelijk. M’n vader zaliger kankerde erg veel en dat is blijven hangen. Taal is sowieso te gek om mee te spelen en eruit te halen wat mogelijk is.”

Naast dat spugen van de ene woedende regel na de andere, spat het plezier ook van de songs af. Is dat dan een kwestie van gal spuwen en daarna een biertje drinken?
Bas: “Ja, zo gaat dat toch? Ben jij niet elke dag pissed off over iets? Ik wel namelijk. Genoeg materiaal om een heel oeuvre vol te plempen. En qua woede?… Thanks dat je het als woedend ervaart, dat was de bedoeling! Hahahaha. Het kost me niet zoveel moeite om m’n scheur open te trekken en iets achterlijks te roepen. Als je daar een hele berg doodserieuze dingen doorheen gooit, verwart het soms mensen of zet ze op het verkeerde been ofzo. Daar hou ik zelf wel van in kunst; dubbele bodems, rookgordijnen en dat soort dingen. Je kijkt toch ook liever naar een surrealistisch werk dan naar een fuckin’ landschap?”

Mooi omschreven dat van die dubbele bodems en rookgordijnen. Volgens mij liggen jullie dubbel als mensen het niet snappen en als een baars in jullie haak bijten. Is dat ook een doel op zich misschien, mensen op social media en met de band, op de kast jagen?
Bas: “Dat komt vooral doordat ik altijd erg gesteld ben geweest op de teksten van Jello Biafra, die regelmatig nummers schrijft waar je wat achtergrond of hoofdpersonages voor moet kennen, anders ontgaat de clou je compleet. Als lui iets niet meekrijgen, is dat vooral jammer voor hen zelf denk ik dan meestal. Het is niet een doel op zich nee, ook dat is dan weer te makkelijk. Het moet wel ergens heen of over gaan. Social media is weer een heel ander verhaal; ik ben van de twaalf maanden van het jaar zeker zes maanden te vinden in facebookjail, Marijn is daar ook steeds vaker te vinden dus dat gaat de goede kant op! Als je nooit van Instagram of Facebook wordt gegooid, ben je duidelijk te aardig online of zeg je nooit iets aanstootgevends. Of dan heb je iets waar je knaken mee verdiend.”

Ik ken Marijn wel een beetje en kom inderdaad ook wel eens jullie één-tweetjes op Facebook tegen, bij bepaalde nieuwsberichten. Is die hardheid ook een soort knal voor iemand zijn kop om dat individualisme, die ijdelheid er uit te rammen? Dan komt ook dat toehappen en die reality-check weer terug.
Bas: “Social media is gewoon kut, asociaal en achterlijk. De kanker van de tijd. Goed om lui te bereiken, maar voor de rest is het voor mij gewoon trollen en zeiken geblazen. Hypocriete troep. Negenennegentig procent is helemaal doorgedraaid en kan zonder enige moeite van de looplank van een Hercules boven zee.”

Over die ijdelheid gesproken. Waar komt dat vandaan, denk je, het prinsen/prinsessengedrag dat tot jullie nummer Glitter Holocaust heeft geleid? Waanzinnig hoe vooringenomen sommigen zonder enige schaamte zijn. Speelt hier ook mee dat compleet talentloze mensen en enorm podium krijgen aangereikt en door miljoenen geadoreerd worden?
Bas: “Instant gratificatie is de sleutel. Als mensen denken dat hun mening er toe doet op social media, zijn ze gewoon gek. Maar à la, iedereen kan hun moment pakken, iedereen kan shinen op Ibiza of op die ene stinkberg in Peru. Het is allemaal zo leeg. Iedereen weet alles, zonder ooit voor iets gestudeerd te hebben of een boek open te hebben geslagen. Het is comedy. Comedy op het eind van die looplank, terwijl Het Leven je met een zwaard eraf duwt, je dood tegemoet. En je kan het niemand kwalijk nemen! Ik wil ook wel die poen van Mr.Beast of Stevewilldoit. Internetgeld….mooi man. Ik werk gewoon 40 uur in een loods en zal nooit miljonair worden en dat is best.”

Is dat ook de reden dat jullie dikke metal/hardcore riffs gebruiken en daar hiphop overheen gooien? Denk dat je op die manier wel het lompste van beide genres kunt laten samenvloeien…
Bas: “Laten we het gewoon niet over rap hebben man, die shit is dood als een pier. Het rijmt vaak, ja, maar dat is vrij gebruikelijk in punk, metal en hardcore toch? Die band moet gewoon beuken, die lyrics moeten je iets kapot willen laten maken. En ergens over gaan. Het is een welbekend recept.”

Zijn dan bands als bijvoorbeeld Body Count en Osdorp Posse grote invloeden, of moet ik het ook breder trekken naar iets als Hatebreed? Zijn er überhaupt hiphop-artiesten die een bijdrage leveren?
Bas: “Nul pure hiphop-artiesten leveren nul invloed. Rapbands ook niet. Meeste van die shit is gewoon half tam. De Osdorp Posse zijn grondleggers. Ontkennen dat dat een spoor nalaat is blasfemie. Toevallig speelt Marijn op een gitaar van Hatebreed! Ik ken ze niet verder, ik ben na DRI afgehaakt, want beter werd het toch niet wat mij betreft. Het zou trouwens wat zijn als je Body Count en de Osdorp Posse als enige invloeden had! Haha! Nee, je kan het wel invullen: vier gasten van dertig plus, zooi kinderen, altijd in bands, dit dat, we houden van allerlei muziek, maar HATER…is eigenlijk gewoon een hardcore band. We gaan stampen, we gaan de vaart erin zetten, we gaan een hele zooi mensen proberen blij te maken met een vette avond, zoals het hoort.”

Spelen je ervaringen bij Neuk! tekstueel dan wel een rol? Je haalt het woord surrealisme ook aan in één van je antwoorden… is dat wel een ‘erfenis’ van je vorige band?
Bas: “Let wel! Neuk! bestaat gewoon nog. We oefenen ook regelmatig, maken nieuwe nummers, hebben net voor corona nog een EP uitgebracht en spelen pakweg zes shows per jaar, waarvan we het gros uitverkopen. Tekstueel is dat, hoe zeg je dat? Hetzelfde, maar toch anders? Daar zingen twee gasten dus dat is een andere dynamiek qua teksten. Op alle platen die alleen de diehards kennen lijkt het in mijn oren al veel meer op punk, hardcore of sludge-achtige metal, maar goed, iedereen bij een gemiddelde hc show denkt gewoon dat Neuk! een polder-Linkin Park is. Ook dat interesseert me geen reet. Nog steeds niet. In 1996 niet en nu niet. Voor HATER hebben Gijs en ik ook nog vier platen gemaakt met Doodskop. Die erg makkelijk wegluisteren, al zeg ik het zelf. Als je dat kent, kan je denk ik beter zien hoe van Neuk! naar HATER geen grote stap is. Het zijn gewoon liedjes. Je denkt: ah, op dit stuk hoor ik iets als DOOOOOOD! ALLEMAAL DOOHOOOD! Nou, dan plemp je dat op een A4-tje en op een gegeven moment is het nummer af. Een kind kan de was doen.”

Dat de woede en lompheid ook veel meer dan een gimmick is, blijkt wel uit hoe serieus de nieuwe EP wordt opgebouwd met iedere maand een video, en het verhaal dat via social media te volgen is. Hoe is dat allemaal tot stand gekomen, en is alles DIY?
Bas: “Kijk, je kan natuurlijk gewoon wat aankloten als band en dat is best allemaal. Maar niet voor ons. Wij wilden gewoon iets vets maken dat we zelf te gek vinden en dat meteen goed aanpakken. Nu is de mazzel dat zowel bassist Marc als Marijn gearheads zijn dus qua geluid zit het wel snor. Marc runt z’n eigen studio, wat ook ontiegelijk handig is. We hebben lekker zelf opgenomen, die mix nog even laten pimpen en proberen verder zoveel mogelijk zelf te doen of met vrienden. Die video’s maken we ook gewoon zelf, fuck it als mensen vallen over een cross dissolve. Marijn doet Twee Minuten Haat en ik ben net klaar met Tuigvlogger. We hebben vier nummers opgenomen, die zijn gemixt en alles. We brengen die dingen apart uit, met een video. Gewoon, omdat het kan. De druk is hoog en dat is te gek. We moeten door, we hebben allerhande plannen de komende maanden. Opnemen, video’s maken, nummers schrijven, set perfectioneren, hard oefenen, dat soort zaken. Die andere twee video’s moeten we nog ‘bedenken’ overigens en iedereen gaat op vakantie enzo, maar alles komt goed! Uiteindelijk is dit allemaal luxe; muziek kunnen maken, je ei kwijt kunnen en dat het mensen nog soort van boeit ook.”

Nog even over dat geluid. Marijn vertelde al eens over dat de geluidsman van Slayer, Down en Carcass de knoppen heeft mogen beroeren. Wie is het en hoe ben je met hem in contact gekomen?
Marijn: “Ik ken AK eigenlijk al vanaf de tijd dat ik nog in Born From Pain speelde. Toen heeft hij weleens ons geluid gedaan. Hij komt ook niet zo heel ver uit de buurt, daar hij woonachtig is in België. En daar in de scene zeker geen onbekende is. Hij heeft een eigen studio genaamd Out Of The Moon. Ik ben al jaren bevriend met de gitaar tech van onder andere Slayer, Hatebreed en Rancid. Ik heb hem ontmoet toen we met BFP op de eerste Europese tour van Hatebreed meegingen. En tot mijn verbazing zag ik dat AK opeens voor Slayer werkte. Niet wetend dat zijn lijst van bands waar hij mee werkte nog veel imposanter was. Als zo iemand dan voorstelt om de mastering van de opnames te doen omdat ‘ie wat tijd over heeft en het wel leuk vindt om te doen, dan sla je dat natuurlijk niet af. Hij heeft de opnames dan ook naar een veel hoger platform getild. Je hebt zelf beide versies gehoord. Dus ik neem aan dat jij die mening ook deelt. Maar het was natuurlijk niet alleen de mastering. Onze bassist Marc heeft alles opgenomen in zijn studio, Perimeter Audio. Het grootste gedeelte van de sound komt van zijn hand. Maar de mastering heeft het net effe die push extra gegeven.”

Als ik dan weer terugga naar de teksten en een rode draad probeer te vinden kom ik uit op het doorgeslagen individualisme. Iedereen wil uniek zijn, maar zoals je ook in de tekst zegt, ‘als iedereen uniek is, is niemand uniek’. Egoïsme en egocentrisme die tot ongekende hoogte worden doorgedreven…
Bas: “In de lyrics druipt dat er wel vanaf, ja. Ik merk dat veel shit die ik schrijf, gaat over, wat ik noem, het gebrek aan God. Er is geen moreel kompas, geen grens, alles is wel best, alles is leeg, dood en achterlijk. Een leegte die gevuld wordt met andere leegte. Iedereen wint, iedereen is uniek, iedereen is fantastisch. Een ster! Een winnaar! En dat is gelul natuurlijk. Er zijn zat lui die je zo, hup, door de versnipperaar kan tieven. Het is ook een spiegel om naar m’n eigen tekortkomingen en bielzen in m’n ogen te kijken trouwens. De wereld is krankzinnig en fantastisch. Het is een mooie tijd om in een band te zitten.”

Hoe groot is jullie wantrouwen naar anderen? Ik krijg ook het idee dat jullie vinden dat je er altijd alleen voorstaan. ‘Niemand zal je overeind helpen’. Is dat gespeeld cynisme of denken jullie er echt zo over?
Bas: “Oh, dat komt uit Twee Minuten Haat! Vet dat je dat zo tevoorschijn tovert. Klassiek Icarus en Daedalus. Als junkies verslaafd aan hun ego, is alleen de dood hun redding. Ik schijn vrij cynisch te zijn. Marijn kan er ook wat van. Het zal wel. Hoe kom je anders door dit tranendal heen? En het is typisch hardcore toch? Wij versus them, wie dat ook moge zijn. Inmiddels is het voor mij gewoon ons versus ons, we zijn zelf de klootzakken die we claimen te haten, we zijn niet brandschoon of heilig, speel dat dan ook niet. Er zit natuurlijk een fantastisch community/unity/help each other-concept in hardcore en dat is hoe het hoort, alleen… Zit hardcore ook vol met slangen, jaloezie, geroddel en andere wijverij. Dat contrast interesseert me altijd. En je moet het zelf doen. Ja, zelf. Waarom niet? Ik ging altijd naar shows en kan voor geen kut zingen, maar mooi dat ik gewoon in een band ga zitten en platen maken! Fuck dat! Muziek maak je toch voor jezelf?”

Is HATER ook een spiegel? Velen willen wel bijzonder zijn, maar hebben een soort reality-check nodig om aan te tonen dat het allemaal niet zo speciaal is.
Bas: “Die lui horen HATER toch niet. Of denken dat het over anderen gaat. Zo werkt dat. Als jij twee seconden nadenkt over iets wat wij hebben gemaakt, is dat al winst. Als jij het weer aan een ander laat horen… Winst. Je moet gewoon bescheiden zijn, want er zijn tig goeie bands die lekker beuken en het goed doen. Wij worden er hopelijk één van.”

Jullie zijn eerlijk, open en direct, en je zegt ook dat je er geen moeite mee hebt iets ‘achterlijks’ te zeggen. Dat vind ik op zich wel knap, omdat je dan ook zelfspot hebt. Kom ik nog even terug op die spiegel. Jullie zien zelf die absurditeit van veel zaken wel, en zoals gezegd zien veel anderen dat spiegelbeeld helemaal niet. Hoe frustrerend is dat?
Bas: Hahahahaaha! Topvraag! Hahahahaaa! Het is toch hilarisch dat mensen achterlijke shit uitkramen, maar net doen alsof dat niet zo is. Hahaha! Ik vind het helemaal mooi. Kan ik nog een plaat volpennen. Vooral zo dooooorgaan! Zou dinges zeggen. Hoe heet ie ook weer? Barry Stevens!”

Beetje filosofisch misschien… Maar individualisme is doorgeslagen en mag wel een onsje minder, maar we zijn ook op onszelf aangewezen en niemand is te vertrouwen. Tegenstrijdig; maar dat is ook echt de kern van HATER? Het zaaien van twijfel, het laten nadenken over een status quo die helemaal niet zo stabiel is?
Bas: “Ach, het lost zich vanzelf wel weer op. Het mag nog wel wat meer ‘Idiocracy’ wat mij betreft. Je ziet gelukkig steeds meer achterlijkheid open en bloot en, het mooiste: het wordt gevierd! Er zijn nog net geen Achterlijke Spelen. We mogen ons allemaal gelukkig prijzen dat we hier leven, in deze tijd, met deze mogelijkheden en deze zeker- en veiligheid en wat geven we terug aan dit wonder? Haha… Achterlijkheid! Ik wijk een beetje af, sorry! Man, ik ben dwars geboren, dus als muziek je dicteert hoe je je moet voelen of wat je ergens van moet vinden, danneh… Nope. Er moet wat mij betreft altijd iemand zijn die overal tegenin gaat. Alleen al omdat het teringsaai is als iedereen hetzelfde vindt. Dus ja, soms moet je een beetje prikken of stoken of iets aandikken of licht verdraaien of twee kanten op kunnen laten gaan, zodat je als luisteraar bezig blijft.”

Hoe gaat nu het vervolg voor HATER eruit zien. Er komen dus vier maanden op de 13e video’s vanaf september. En dan? Is veel optreden mogelijk als je zoals al werd gezegd een ‘zooi kinderen’ hebt?
Bas: “We gaan het meemaken. Allereerst is het natuurlijk vreemd dat je een band zonder shows of echt oeuvre interviewt, maar het komt eraan. Alles op z’n tijd. Uiteindelijk gaan we al die kasten en tops in een busje douwen en vanaf een podium iedereen een roterende spiegel voorhouden. Een soort Spiegelpaleis als op de kermis, maar dan leuk!”


Deel dit artikel