Backfire!, foto Ted Gijsman

Backfire! – Angry God

De treurige cello die het intro vormt voor het instrumentale titelnummer van de nieuwe plaat Angry God is anders dan wat het Maastrichtse Backfire! ooit heeft gedaan. Toch is het te begrijpen waarom dat intro en de rest van deze track op de plaat staat wanneer de donkere achtergrond van het hele project duidelijk wordt gemaakt door gitarist Wybrand ‘Wyb’ Brouwer, die al vanaf het eerste uur een voorname rol speelt in de band. In de vroege jaren, zoals hij dat zelf zegt, in de schaduw van ‘de Lange’. Drummer Richard die in 1999 op slechts 26 jarige leeftijd is gestorven. Zijn erfenis leeft echter voort. In de sound van Backfire!, maar ook in het plein voor het poppodium Muziekgieterij, dat naar hem vernoemd is. Ongeveer een jaar geleden is het Richie Backfireplein geopend door Golden Earring drummer Cesar Zuiderwijk, waarna de tweede editie van het Among The Angels festival de gulzige bezoekers op pure hardcore trakteerde. Een nieuw album dat wordt gepresenteerd op de derde editie van dit festival op zaterdag 18 maart (tickets hier) en 30 jaar hardcore geven genoeg aanleiding om met de onstuitbare Wyb een uur vol te kletsen.

Tekst: Martijn Welzen

Als je weet dat de plaat waar je aan werkt je laatste zal zijn, is dan het hele schrijf- en opnameproces anders?
“Het was niet eens de bedoeling dat er nog een nieuw album zou komen. Door alles wat er in ons persoonlijke leven is gebeurd is hier jarenlang niet over nagedacht. Je mag gerust weten dat ik in een kliniek zat om met mijn verslavingen en innerlijke demonen af te rekenen. Het schrijven van songs was lange tijd het laatste waar ik aan dacht. Maar toch, dan begint het te kriebelen. Er worden wat ideeën heen en weer gestuurd, we maken een planning met zelfs een deadline voor een release. En ja, het schrijfproces was anders dan voorheen, er is enorm veel geschreven. Er zijn zelfs nog vijf tracks over die nog geen tekst hebben, dus wellicht dat we die ooit als 10″ of een split ep laten verschijnen. Ook de inhoud is anders, meer ingegeven door alles wat ik heb meegemaakt. Bovendien is er de cover, een schilderij van mijn hand, gemaakt op therapie, dat ermee samenhangt. Op dat moment bevond ik me in een soort twilight onderweg naar een bepaalde realisatie. Ik wilde deze afbeelding zelf ook helemaal niet gebruiken, maar de anderen vonden het te gaaf om te laten liggen.”

Het album heeft ook echt een enorme emotionele en tekstuele diepgang gekregen.
“Zeker, die gesprekken sijpelen aan alle kanten door de tekst en muziek. Als je acht uur per dag therapie hebt ontkom je niet aan alles op tafel te gooien. Iedere frustratie, angst, woede en verdriet springt eruit. Dat hou je niet tegen. Voor Angry God heb ik ook voor het grootste deel de teksten geschreven, wel met wat hulp hier en daar. Ik zie het album hierdoor ook echt als mijn kindje. Waar ik voor de vorige platen nog vooral samen met Igor de muziek schreef. De muziek ligt dan weer voor een heel groot gedeelte bij Sjarm deze keer. Maar die wisseling van posities binnen de band, en de achterliggende geschiedenis maakt het een heel ander beest. ”

Wat betekent ‘Angry God’ in deze samenhang?
“Als er een god is, kan het niet anders zijn dan dat hij kwaad is. We zijn nooit een politieke band geweest, maar natuurlijk hebben we een mening over zaken als bijvoorbeeld de oorlog in Oekraïne. Een god moet toch pissig worden als hij ziet hoe we met zijn creatie omgaat. Vroeger was ik echt ongelovig, en niet dat ik nu uitzonderlijk spiritueel ben geworden, maar zoek wel naar een filosofische reden van ons bestaan. Let wel, dit is heel persoonlijk. Gaat ook niet direct over Backfire!, als collectief, maar het is wel terug te vinden in de teksten.
De titel zelf en ook het stukje dat is geschreven in het album was een idee van Sjarm. Hij heeft het mij ook moeten uitleggen, want het is allemaal niet zo gelijk duidelijk.”

Hoe is Backfire! geevolueerd over de jaren als je alleen kijkt naar het veranderen van je inzichten met de tijd? Hoe staan de teksten van bijvoorbeeld Rebel 4 Life tegenover die van Angry God?
“In het begin wisten we ons niet echt een houding te geven. Niet wat we nu ineens ’tough guys’ wilden zijn, maar we waren wel losgeslagen en wilden graag onze helden uit de VS, zoals Agnostic Front en Madball, nadoen. Dat was een aangemeten imago. Een fase waarbij we regelmatig over de top zijn gegaan. Dat is met het tweede album All Bets Are Off al langzaamaan veranderd. Die ontwikkeling zette zich door en kent zijn hoogtepunt met Angry God, waarbij het meeste naar binnen wordt gekeken.”

Ik vind het ook wel een mooie ontwikkeling. Het was eerst veel meer van je vijanden buiten jezelf zoeken, en nu zijn het de demonen aan de binnenkant die het moeten ontgelden.
“Absoluut. Dat is wat die acht uur therapie per dag met je doet. Je kan niet anders. Nu is het niet zo dat ik er mee te koop wil lopen, maar duik er ook niet meer voor weg. Dit is wat Backfire! is; hard en eerlijk.”

Backfire!, foto Ted Gijsman

Richie Backfireplein, vernoemd naar drummer Richard Bruinen

De loodzware symboliek van Angry God wordt duidelijk als de namen van de drie drummers de revu passeren. Kobus Litjens die normaal gesproken de vellen beroert bij de Weertse hardcore band Hometown Crew gaat de songs live spelen, terwijl voormalig slagwerker Igor Wouters, tegenwoordig actief bij GGGOLDDD, de boel met kunde en liefde vastlegt en alles is opgenomen in een studio aan het Richie Backfireplein.
“We hebben nog nooit zoveel luxe gehad met opnemen. En dat Igor, die het Backfire! geluid tot in de kleinste details kent het opneemt, is ook niet te onderschatten. Naast dat is hij als drummer ook nog aanwezig op de plaat. Prachtig hoe hij en Kobus een soort van drumritueel hebben opgebouwd. Er is een enorme rust en volwassenheid over ons gekomen bij de opnames. De spirit was goed en het gebruik van allerlei middelen om overeind te blijven is weg. Alleen voor Pat was het regelmatig moeilijk omdat hij geen energie kon vinden voor zijn zanglijnen. Maar laten we ook de invloed van Oeds Beydals van onder andere The Devil’s Blood en Molasses niet uitvlakken. Het hele titelnummer is van Oeds en totaal onverwacht met die cello’s en zo. En de plek waar het album is ontstaan is inderdaad bijzonder.”

Omdat er tussen Where We Belong, uit 2015, en Angry God zo’n lange periode zit, ben ik benieuwd naar de nummers. Zijn die allemaal recent geschreven of over de jaren?
“Zelf zie ik Where We Belong niet echt als een album. Het waren een aantal songs, samengepakt om een samenwerking met Rebellion Records op te starten. Daarna werd het ook snel stil, om de redenen waar we het al over hadden. Omdat de hele opzet van Angry God anders is kun je het laatste album beter in het nu plaatsen. Er is een nieuwe line-up, met Kobus op drums, Sjarm blijkt een hele goede songwriter te zijn, en belangrijkst; de vibe is anders. Een track als Still in the Trenches is in de studio geschreven, zoals we dat heel vroeger ook deden. Als je via internet alle ideeën maar een beetje heen en weer stuurt dan ontbreekt de ziel. En juist die ziel is nu terug. Dat is een ongrijpbaar maar zo’n belangrijk stuk. Zeker in hardcore!”

Lights Out vind ik echt een hardcore song. En dan bedoel ik vooral de tekst. “Music gave me comfort” is voor velen in de scene belangrijk, maar nu je afstand gaat nemen volgt dan niet een zwart gat?
“Ah ja, de teksten. Weet je dat ik altijd moeite heb met hoe dingen als Spotify en YouTube de muziek uit zijn verband trekken? Het gaat om losse liedjes, zonder achtergrond. Muzikaal behang voor je dagelijkse bezigheden. Die troost, die zo belangrijk is, zit ook in de inhoud, teksten, foto’s, cover en eventueel andere stukjes tekst. Heeft maar zijdelings met je vraag te maken, maar vind het wel belangrijk. Maar terugkomend, denk ik niet dat ik de muziek als geheel ga verlaten. Backfire! loopt tegen zijn houdbaarheidsdatum aan. Maar ik merk wel dat er nog muziek in me zit. Hoe en wat weet ik nog niet, maar het zal wel bijna zeker heel anders in vorm zijn.”

Dat hardcore een hele energiek genre is, maakt het nogal een opgave om alles vol te houden.
“O ja, en ik heb ook regelmatig gezegd dat als iemand ziet dat ik het zwaar heb op het podium, moeilijk vooruit te branden ben, zeg het dan. Duw me van de stage af, en zeg dat het goed is geweest.”

Hoe kijk jij dan naar bands als Agnostic Front en Sick of it All die maar blijven optreden? Dat moet toch een enorme aanslag op hun gezondheid zijn….
“Sick of it All is een slag apart. Hoe, met name, de zanger en gitarist dat volhouden is ongelooflijk. Die energie neemt maar niet af. En bij Agnostic Front, hoeveel ik ook van die band hou en ze al het succes in de wereld gun, vraag ik me wel af of het nog door moet gaan. Die Stigma, hoe oud is die? In de 60? Het is nu eenmaal geen blues of jazz…”

Als je in 1994 had geweten wat Backfire! allemaal heeft gedaan en meegemaakt had je dat gelooft?
“Of je het naïef of arrogant wilt noemen, maar het leek allemaal zo vanzelfsprekend toen. Je begint een band en gaat op pad, neemt platen op en groeit door tot je op tour kan met bands als Suicidal Tendencies, Warzone of Biohazard. Ik dacht echt dat het zo ging. Later leer je dat het allemaal niet zo is, en je naast hard werken, ook wel geluk moet hebben. Wij, de band, onze muziek, kwamen op een goed punt in de tijd. Denk ook dat als Rebel 4 Life nu zou uitkomen er niemand een fluit aan zou vinden. Maar goed, ook dertig jaar geleden was de term ‘Eurocore’ vaak als belediging bedoeld, dus dat is misschien van alle tijden. Dat rock-‘n-roll leven viel me wel best zwaar trouwens. Heel veel optredens en randzaken ben ik vergeten. Dat is ook voor een stukje de oorzaak van de verslavingsproblemen die ik nu aanpak. Interessant is dat het juist Evan van Biohazard was die me op de Resistance tour in 2002 apart heeft genomen en me de ‘do’s and dont’s’ van het rock-‘n-roll leven deelde. Achteraf gezien niet direct de juiste persoon hahaha. Maar toch heb ik er wel wat van opgestoken. Vooral dat idee dat alles om jou draait is niet goed voor je ego. Je staat op een groot podium, bent omringt door jaknikkers en leeft in een roes. Dat neemt een stukje van je realiteit af, daar moet je van bewust zijn en mee kunnen omgaan. Neem nu niks meer als vanzelfsprekend aan. Wil genieten van het moment, zeker omdat bijzondere dagen met Backfire! een heel stuk schaarser zijn geworden. Alles nuchter ook, zei de oude man, hahaha!”

Backfire! tijdens Resistance Tour in 2002. Interview vervolgt hieronder…

Among the Angel 3, uitverkocht festival a.s. zaterdag

Het is even stil aan de andere kant van de lijn als het 30-jarig jubileum in 2024 ter sprake komt. Dan vervolgt Wyb: “Als Backfire! dertig is, dan is de band ouder dan Richard ooit is geworden. Dat is het nu al, omdat hij slechts 26 was. Dat is een heel vreemd gevoel kan ik je zeggen. Raakt mij ook echt! Interessant is om te weten is dat ik er recent achter ben gekomen dat Richard zijn eind eigenlijk zag aankomen. Hij nam me steeds vaker op sleeptouw, zijn laatste jaren met de band, bij de meer zakelijke dingen. Je kent het wel, gageverklaringen, identiteitsbewijzen, riders. Al wat voor een zaal of programmeur van belang kan zijn. Hij heeft echt het fundament gelegd voor wat we doen, ook al was hij eigenlijk maar vijf jaar bij de band. Zijn inzet en energie zijn onomstreden. Iedere show moesten we pakken. Voor benzinegeld naar Berlijn om het voorprogramma van Troopers te spelen, schiet mij zo te binnen. Waanzin natuurlijk maar ook wel heel cool.”

Among The Angels III in Maastricht is de releaseshow van ‘Angry God’. Hoe leef je daar naar toe?
“Het wordt bijzonder. Om gezondheidsredenen is het voorlopig de laatste keer dat we op het podium staan. Dat het einde komt hebben we al breed uitgemeten, maar ik had er graag nog een jaar aan vast geplakt om de nieuwe songs in Europa te spelen. Er stonden ook optredens in Zweden, Italië en Griekenland in de steigers. Allemaal gecanceld. Voor Pat geldt op het moment vooral; “beter worden”. Daarna zien we wel. Er is min of meer afgesproken dat als het genezingsproces langer dan een jaar duurt we toch definitief de stekker eruit trekken. Even afwachten dus. Voor Among The Angels krijgt Pat ondersteuning van Martijn van No Turning Back en Marco van Violation of Trust, dat gaat wel iets moois worden.”

Angry God van Backfire! is op vrijdag 10 maart uitgebracht via Rebellion Records, en verkrijgbaar op cd. De vinylvariant verschijnt in april en is tevens alvast te pre-orderen via de webshop. Tickets voor Among the Angels Fest zijn volledig uitverkocht, zie het event hier. Blijf op de hoogte van de band via Facebook. 


Deel dit artikel