Alkerdeel, foto Stefaan Temmerman

Het valt niet mee om tegenwoordig door alle ruis die sociale media veroorzaakt heen te komen. Daar hadden de Belgen van Alkerdeel begin december geen last van echter: zij hadden binnen een mum van tijd alle aandacht op zich gevestigd met een zeer slimme en geestige truc, namelijk een gitzwarte dildo genaamd ‘(The True) Alkerdees’. Via Bandcamp werden deze tweeëntwintig en een halve centimeter als verkoopwaar aangeboden. Kort daarna werd Slonk aangekondigd, de vierde langspeler van het black/sludge kwartet (review hier). Frontman Jeroen Pede, ook verantwoordelijk voor het artwork, waagde via Skype een interview met NMTH in een poging zo goed en duidelijk mogelijk uit te leggen hoe onder meer het Enochiaans – de taal van de Engelen –, het dialect, het platteland en de dieren erin verwerkt zijn. Lezen dus!

Tekst: Wouter Hommel

Wat hebben jullie sinds Lede uit 2016 uitgespookt?
“De totstandkoming van de plaat is eigenlijk vooral van de laatste twee jaar. Het openingsnummer Vier was het eerste nummer, of nee, één van de eerste, omdat wij wel vaker aan meerdere nummers tegelijk werken. Het was in ieder geval het eerste nummer waar het snelst vorm in kwam en relatief snel achter Lede. Ik wil niet zeggen dat wij last hadden van een schrijversblok, maar wij hebben de tijd genomen om Lede uit te brengen en voor de optredens nadien. Daarnaast zijn onze repetities altijd vrij gezellig en beginnen wij die standaard met een paar pintjes, een beetje praten en beginnen dan zo langzaamaan met repeteren. De nadruk lag iets meer op het pintjes drinken dan op het repeteren, haha. Het wilde aanvankelijk niet zo vlotten, maar op een bepaald moment was de trein vertrokken en is de plaat geschreven. Ik denk dat de vorige plaat nog uit ons systeem moest komen en we hebben daar redelijk wat optredens voor gedaan. Aangezien bij ons iedereen getrouwd is, een gezin heeft, enzovoorts, is de tijd beperkt natuurlijk en om dan creatief te móéten zijn… Afijn, het heeft een tijdje geduurd…

We hebben ondertussen twee nieuwe nummers af, dus dat is een verschil. Ik weet niet of corona er iets mee te maken heeft gehad, maar de gitarist en de drummer zitten in elkaars bubbel en zijn vaak samengekomen: zij zijn wel creatief bezig. De plaat zou eerder verschijnen en we zouden eerst in maart gaan opnemen, wat uiteindelijk pas augustus werd. Gelukkig voor ons waren er toen een paar weken dat wij van de overheid bij elkaar mochten komen. Puur toeval. De releasedatum is toen verplaatst naar februari 2021, om zo nog genoeg tijd te hebben voor de productie van de plaat. Gelukkig waren er geen vertragingen en was alles op tijd klaar, enkel de releaseshow met Ved Buens Ende en Lubbert Das gaat nu niet door. Die show zou dus eigenlijk in oktober zijn, maar om er zeker van te zijn dat het dan niet te druk wordt qua shows, hebben wij voor 26 februari 2022 gekozen. De opkomst zit wel goed, want het is uitverkocht.. Als je mij op mijn vijftiende of zestiende had gezegd dat wij ooit met Ved Buens Ende zouden spelen, dan zou ik dat niet geloofd hebben. Dat is één van de leuke dingen van het in een band zitten.”
Absurdisme en surrealisme zitten behoorlijk in de Belgische cultuur verweven. Hoe komt dit, denk jij? En is dat één van de redenen dat bands als Ved Buens Ende, DHG/ Dødheimsgard en In The Woods… zo bij jullie aanslaan, met andere woorden: begrijpen jullie afwijkende/abstracte acts beter?
“De bands die je noemt zijn allemaal bands waarmee wij opgegroeid zijn en waar wij enorm naar opkijken. Als je dan de kans krijgt om daar iets mee te doen – zoals toen wij de vraag kregen met wie wij die releaseshow wilden doen – dan ga je natuurlijk niet een band kiezen waar je bij wijze van spreken iedere week mee kunt optreden.

Met name Ved Buens Ende was van grote invloed op ons, maar niet zozeer direct op muzikaal gebied. Ik denk dat als je ons naast elkaar legt en oppervlakkig bekijkt, dat we twee uitersten zijn, denk ik. Wij hebben hen gezien op het Chaos Descends festival in Duitsland en dat was ongelooflijk. Toch hebben ze ons serieus beïnvloed, zeker onze bassist, maar misschien vooral het idee van hoe je een bepaald genre of muziek op een andere manier kunt interpreteren of aanpakken en dit op een manier dat wij daar wel enorm veel aansluiting bij vinden.
Hoe dat dan zit met het surrealisme, daar moet ik nog eens over nadenken, of die link er wel is. Het is vooral het idee met betrekking tot een bepaald genre of muziek: hoe ga je daar zelf mee om? Natuurlijk zijn wij door bands als Darkthrone beïnvloed – dat ligt er dik bovenop – en ook de baslijnen van ons zijn heel erg op die van Ved Buens Ende geïnspireerd. Toch probeer je dingen op een eigen manier te doen en dat komt zeker van bands als In The Woods… en Ved Buens Ende.”

Qua uiterlijk en presentatie liggen jullie ook – net als jullie invloeden, maar dan op jullie eigen manier – mijlenver van het trve/orthodoxe gedachtengoed van de black metal…
“De tegenstelling binnen black metal die ik echt niet begrijp is: “doe wat je wilt”. Als je dat naar het Engels vertaalt dan kom je al gauw bij Aleister Crowley uit. Dat citaat heeft al zo vaak in cd-boekjes van zoveel bands gestaan en toch doet 99% dat niet. Nooit begrepen. Juist in een genre dat eigenlijk zo vrij zou moeten zijn in muziek en in denken. Bands als DHG… Als je ziet waarvan zij gekomen zijn: alles is mogelijk. Dat is inderdaad iets waar wij ons het meest bij aangesloten voelen. Alleen moet ik er wel bij zeggen dat toen die lui hun iconische platen maakten ze tussen de zeventien en tweeëntwintig jaar oud waren… Wij zijn nu zo’n vijftien jaar ouder en ik zou niet weten wat wij op diezelfde leeftijd gedaan zouden hebben. Dat is natuurlijk hypothetisch denken, maar het is nu makkelijk praten, omdat wij nu al zoveel jaren verder zijn. Waarom zijn er niet meer bands die breder denken? Iedereen begint bij de basis als vijftien-/zestienjarige met een interesse voor metal bij bands als Iron Maiden en gaat zo gaandeweg naar steeds extremere metal luisteren. Dit is misschien te subjectief, maar ik zag het ook bij onze gitarist, drummer en bassist, toen zij naar de hogeschool gingen en met andere mensen uit het hele land in aanraking kwamen: zoveel meer invloeden en zoveel muzikale smaken. Als je naar elk van ons kijkt, dan is onze smaak zoveel breder dan enkel metal. Destijds was onze gitarist bijvoorbeeld meer bezig met dingen als Mr. Bungle en Faith No More. We keren bijvoorbeeld ook terug naar waar wij mee opgegroeid zijn en al die verschillende uitstapjes blijven er op een bepaalde manier insluipen. Dat verklaart ook veel en wij omarmen dat in plaats van het weg te steken. Natuurlijk gaan wij niet op de Die Apokalyptischen Reiter tour, die eerst death metal en later heavy metal waren. Het zit er allemaal subtiel door verweven.”

Jij bent verantwoordelijk voor de hoes en het ontwerp van Slonk en in je dagelijks leven ben jij grafisch ontwerper onder de naam Luchtrat. Wat zijn jouw invloeden op dat gebied en hoe komen die tot uiting in het artwork?
“Heel breed, eigenlijk. Dan hebben wij het over een spandoek van verschillende platen. De invloeden enzo… De grenzen zijn diffuus. Als ik terugkeer naar Lede zou je kunnen zeggen, aan de binnenzijde staat een comic – een stripverhaal – en de directe invloed daarvoor is bijvoorbeeld het zwartwit werk van Anton Pieck, maar ook van de Britse tekenaar Arthur Rackham en de Zweed John Bauer. Zij hadden tezamen op een bepaalde manier een iconografische invloed op de vorige hoes. Qua verhaal dat erachter zat, had het meer iets surreëels/fabelachtig, zoals fabels van La Fontaine en dat gecombineerd, maar het gaat nog veel verder… De framesetting van het beeldverhaal is enorm beïnvloed door Chris Weir, Jimmy Cunningham….

De dieren die in iedere hoes terugkomen, zijn eigenlijk gebaseerd op – en dan kom je weer bij Pieck uit – de verhalen uit de Efteling. Dat heeft mij als kind gefascineerd. Nu ben ik van de stad naar het platteland verhuisd en zijn de dieren op de hoes van Slonk de dieren die je hier tegenkomt: de hazen en fazanten, enzo. Dat is de directe uitleg, maar het gaat nog veel verder. Het is complex, want er zijn veel verschillende invalshoeken, maar ik zal het zo goed mogelijk proberen uit te leggen: een lange, korte uitleg.

Op een bepaald moment tijdens de middeleeuwen begonnen de mensen een zoektocht naar het waarom van de wereld; op zoek naar de oorsprong. Heel lang is dat “hot” geweest en met de opkomst van de wetenschap zijn er alchemisten naar wetenschappelijke antwoorden gaan zoeken. Die religieuze invloed bleef er natuurlijk insluipen. Er was één alchemist, John Dee, die voor zichzelf die grens niet kon trekken en op een nacht zou hij aangesproken geweest zijn door engelen. Naderhand heeft hij die taal opgeschreven, de taal der engelen: het Enochiaans. Het alfabet daarvan is te vergelijken met die van het Hebreeuws, met het grote verschil dat je voor elke letter een speciaal symbool, numerieke waarde, een kleur en een chemisch element, enzovoorts, hebt… Heel veel data eigenlijk.

Ik ben van de vier basiselementen uitgegaan van de chemische elementen van de Enochiaanse code: aarde, water, vuur en lucht. Dit zijn ook de vier basiselementen vanuit de alchemie. Als je kijkt naar onze nummers, zijn dat de vier nummers in een dialect, of een link daartoe. Op de hoes zie je een haas op een grid en daar heb ik alle abstracte voorstellingen van het alfabet geplaatst. Dus als ik een woord als ‘vuur’ heb, dan zet ik alle vier de tekens van vuur in dat grid om zo de symbolen te krijgen. Dat zie je in het artwork terug: naast de tekens staat er op iedere bladzijde van het boekje een foto die één van de vier elementen voorstelt. Zo is alles met elkaar gelinkt en dit keer met de teksten erbij en enkel op een abstracte manier. Je ziet het pas als je bepaalde voorkennis hebt en tussen de lijnen kunt lezen, want wij zetten graag de luisteraar die geïnteresseerd is in onze titels en teksten op het verkeerde been. Een voorbeeld daarvan is het eerste nummer van Slonk dat Vier heet: het cijfer vier, is in het Vlaamse dialect ‘vuur’. Het kan ook celebreren zijn, dus wij zetten eigenlijk met beeld, tekst en muziek de luisteraar constant op het verkeerde been.”

Slonk is op vrijdag 5 februari uitgebracht via Consouling Sounds / Babylon Doom Cult Records en via Bandcamp verkrijgbaar in diverse formats. Blijf op de hoogte van de band via Facebook en Instagram.


Deel dit artikel