Foto: Maaike Ronhaar
Het is je waarschijnlijk niet ontgaan, maar wij van NMTH vinden Temple Fang een onwijs vette band. De band die al enige tijd zonder album, ep noch single binnen- en buitenlandse podia plat speelt, brengt onlangs dan toch eindelijk een album uit. Dan kun je als platform voor een recensie gaan, maar dat resulteert dan louter in niks minder dan een terechte lofzang. Dat vind ik te veel voor de hand liggen, dus deel ik in dit artikel op persoonlijke wijze hoe ik deze band heb beleefd sinds ze op mijn muzikale radar terecht zijn gekomen.
Door Pieter Sloot, fotografie Maaike Ronhaar
Ik ontwikkel jaren geleden, naast de ‘gewone’ instaprockbands als Guns N’ Roses, Nirvana en AC/DC, interesse in de lokale en nationale scene en ik kom dan al snel terecht bij bands als Magnetic Spacemen, Paceshifters en Money & The Man. Over hoe ondergewaardeerd het is om dit soort bands voor enkele euro’s in je lokale poppodium, kroeg of kraakpand te checken, kan ik nog een heel artikel volkrassen, maar dat is nu even het punt niet. Afijn, één van de bands die ik in die tijd spreekwoordelijk grijs draai op Spotify, is Death Alley. Wat voelt het fijn om op play te drukken en Black Magick Boogieland te betreden en mezelf onder te dompelen met deze band vol beukende riffs. Vooral Supernatural Predator is (nog steeds) een epische ervaring. Op een gegeven moment lees ik op de site van Never Mind The Hype dat de band in die periode afscheid neemt van bassist Dennis Duijnhouwer.
Temple Fang in Melkweg, foto: Maaike Ronhaar
Temple Fang in Melkweg, foto: Maaike Ronhaar
Ik ga nu fast forward naar een paar jaar later. Uit het niets komt opeens de band Temple Fang boven water, de nieuwe band van ‘die gast’ van Death Alley. Afgezien van een heel cool filmpje op YouTube waarin de band live speelt in de Melkweg, is er online weinig te luisteren van ze. Ik woon in Nijmegen en afgezien van de Vierdaagse, een geinig riviertje en het Kronenburgerpark vindt daar tot en met 2019 het fantastische festival Fortarock plaats. Ten tijde van de laatste editie in 2019 ben ik nog helemaal niet zo’n liefhebber van metal, maar zodra ik hoor dat het tweede kaartje gratis is, besluiten mijn vriendin en ik om toch maar te gaan. Immers: de ‘nieuwe’ band van ‘die gast’ van Death Alley staat ook op het affiche en daar ben ik erg benieuwd naar. Het is een dag van temperaturen op het leveltje inferno. Petje af naar alle muzikanten die bij 35 graden alsnog het achterste van de muzikale tong laten zien, vooral met in het achterhoofd dat deze bands zich graag in het zwart kleden. Na onder andere fantastische sets van Kadavar en Komatsu begeven we ons naar de kleinste tent van het festival om daar te ondervinden waarom Temple Fang zoveel tongen losmaakt.
Wat volgt is een oogverblindende, oorverdovende, sonische explosie van gitaargeweld waarin het gebruik van dynamiek ongeëvenaarde proporties aanneemt. Hoe de twee gitaristen allebei de rol van leadgitarist toe-eigenen, zonder elkaar in de weg te zitten, is immens. In mijn hoofd maak ik een soort allegorie van een muzikale veiling waarin men elkaar constant overbiedt naar nieuwe hoogtepunten. Constant weer een stapje verder, een trede omhoog. Alsof er geen einde is. Het geheel is hard, psychedelisch, vaag en toch rechttoe, rechtaan. Op veel manieren is Temple Fang niet de hardste band van het festival (want: metalfestival), maar dit optreden is wat mij betreft niet te overtreffen. Vooral gitarist Jevin speelt gitaar met zo’n bravoure en is het alsof hij onder stroom staat. Het ziet eruit als een soort spiritualiteit die leidt tot een nieuw soort connectie met een instrument. De ronkende basriffs van Dennis vormen met de drums een perfect platform, waarop de muzikale veiling kan staan zonder in elkaar te donderen. Vooral de tweede helft van het nummer Not The Skull en de talloze heerlijke gitaarlicks die daarin voorbij komen vliegen, blijven mij bij.
Temple Fang op Roadburn 2019, foto: Maaike Ronhaar
En dan zit je weer thuis zonder dat je ze kunt luisteren, de band heeft tot dan immers helemaal geen muziek uit. Gelukkig wordt kort na Fortarock aangekondigd dat Temple Fang terug komt naar Nijmegen en wel in het prachtige Merleyn als support van de Amerikaanse psychrockband Ecstatic Vision. Merleyn, het kleine zusje van Doornroosje aan de Hertogstraat, is een beetje het Vera van Nijmegen en als je heel, maar dan ook heel goed kan gooien ligt het op steenworp afstand van de plek waar elk jaar het Valkhof Festival plaatsvindt. Hier zou de band deze zomer tevens hebben gestaan, ware het niet zo dat alles naar de covid ging. De connectie tussen Temple Fang en Nijmegen is bijzonder, Dennis legt dat recent nog uit in een interview met NMTH en de band geeft het in een eerder interview ook al aan: “Sometimes a band unexpectedly bonds with a city and magic happens, Nijmegen is that town for us.”
Temple Fang in Melkweg, foto: Maaike Ronhaar
Nog een fast forward en nu naar 24 oktober 2019. Temple Fang levert wederom een show af die toeleeft naar de sterke reputatie die ze inmiddels hebben. Merleyn staat uiteraard vol en het wordt al snel duidelijk voor welke band men vanavond de deur uit is gegaan. Na Temple Fang het podium betreden is waarschijnlijk ook een ontzettend moeilijke opgave, immers: sommige schoenen zijn zo groot dat ze simpelweg niet te vullen zijn. De show van Ecstatic Vision is voor mij onmogelijk om nog lekker in te komen.
Onlangs komt het fijne nieuws naar buiten: die kille avond in oktober, waar een muzikaliteit ten gehore wordt gebracht die sindsdien door mond-tot-mond reclame en livereputatie op zoveel plekken ten gehore is gebracht, is opgenomen. Eindelijk kun je deze band ook beluisteren. Nee, beleven terwijl je gewoon thuis bent. Overigens is het wel even wachten op een nieuwe vinylpersing, want kort na het bestellen van (per ongeluk) drie exemplaren deze week, komt kort daarna het nieuws op de socials dat hij uitverkocht is. Ik had voor deze release eindelijk mijn Paypal gekoppeld aan mijn Bandcamp en euh ja.. met Paypal betalen ging toch een heel stuk sneller en makkelijker dan ik geanticipeerd had. Zo bleek. Kan gebeuren toch?
Mocht je benieuwd zijn naar dat stukje magie tussen Temple Fang en Nijmegen, kom dan op (zoals het nu lijkt) 31 oktober naar Plufest. En houd vooral een oogje in het zeil voor wanneer er weer vinyl van Live At Merleyn beschikbaar is. En onthoud: De vetste, meest magische en bijzondere performances vinden vaak plaats op de kleinste podia. Heb jij even geluk dat er werd opgenomen op die kille oktoberavond aan de Hertogstraat. Dat gebeurde tijdens die korte tour met Ecstatic Vision overigens ook in Groningen en Amsterdam en ook die shows komen uit.
De shows in Vera en OCCII komen op cassette uit en die uit Merleyn dus op vinyl. Hopelijk snel op de merchtafel bij jou om de hoek! Het plak vinyl bestel je (hopelijk snel weer) via de verse Temple Fang-Bandcamp.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.