High on Fire in Mezz, Breda. Foto Roy Wolters
Voor drie liedjes crossen we vanavond vanuit Utrecht op en neer naar Breda. Waarom? High On Fire staat op het programma in Mezz, het is donderdag 4 oktober, een dag voordat de nieuwe plaat Electric Messiah uitkomt en we snakken naar nieuw werk.
Tekst: Tim van der Steen / Foto’s: Roy Wolters
Wat High On Fire betreft staan we er bij NMTH waarschijnlijk gekleurder op dan het stoepkrijt van je neefje. Ondergetekende zag frontman Matt Pike dit jaar al drie keer eerder vlammen. Tweemaal aan het roer van High On Fire en één keer met zijn andere band: Sleep.
Daar gebeurt wel iets interessants. Een stukje geschiedenis: Sleep nam eind jaren ’90 Jerusalem op. De band had van London records ‘volledige artistieke vrijheid’ gekregen, maar een nummer van een uur over een pelgrimstocht naar wiet ging het label toch te ver. Sleep weigerde het in aangepaste vorm uit te brengen dus belandde de plaat op de plank en viel de band uit elkaar. Ritmesectie Al Cisneros en Chris Hakius vormden de droneband Om en riffmeester Matt Pike startte High On Fire.
High on Fire in Mezz, Breda. Foto Roy Wolters
In ’99 werd Jerusalem dan toch in bewerkte vorm uitgebracht, en in 2003 opnieuw, dit keer onder de naam Dopesmoker en veel dichter bij hoe de band het origineel had bedoeld. Die plaat heeft Sleep sindsdien een enorme cultstatus bezorgd.
In 2014 kwam de band terug met The Clarity, een single van ruim een kwartier, en afgelopen jaar dropten zij op 4/20 als grote verrassing hun fantastische comeback album The Sciences. Drummer Hakius is inmiddels vervangen door Jason Roeder van Neurosis. Een maand later speelde Sleep in Utrecht hun eerste Nederlandse show sinds 2012 (Roadburn). Die stond gepland in De Helling (capaciteit 420) maar was zo populair dat het al snel werd verplaatst naar de vijf keer zo grote Ronda. Inmiddels is Sleep opnieuw bevestigd voor Roadburn, Coachella werd afgeslagen om in april 2019 twee sets te spelen in Tilburg.
High on Fire in Mezz, Breda. Foto Roy Wolters
Terug naar ’98: Sleep ging ter ziele en Matt Pike vormde High On Fire. Waar Sleep doorgaans wordt ingehaald door de gemiddelde gletsjer koos hij met High On Fire voor de amfetaminesludge. Met die band brengt hij sinds die tijd consequent steengoede albums uit, Luminiferous werd door NMTH nog tot beste plaat van 2015 gebombardeerd. High On Fire vierde dit jaar hun jubileum met een ’20 Sunless Years’ tour, maar echt groot is de band helaas nog niet geworden. Waar Sleep inmiddels dus aardige zalen vol trekt heeft High On Fire nog steeds moeite om met De Helling vergelijkbare venues uit te verkopen. Zonde!
Mocht jij je afvragen waar deze geschiedenisles vandaan komt: context.
Vanavond in Mezz zien we Pike opnieuw als frontman van High On Fire aan het werk. Met rollend gedonder komen de Sons Of Thunder binnenzetten en vanaf The Black Plot zit de duivel hen definitief op de hielen. Hoewel, Pike heeft zijn alcoholisme overwonnen dus een van de duivels lijkt te zijn afgeschud. Hij ziet er dan ook beter uit dan ooit, al zegt dat in zijn geval dan weer niet zo veel.
High on Fire in Mezz, Breda. Foto Roy Wolters
Fertile Green vervolgens, alcohol is misschien afgezworen, de rest zeker niet. “If you’re gonna burn ‘em, burn them!” Pike windt er geen doekjes om en bewijst zich met dit soort tracks naast splifflord ook nog steeds als absolute riffmeester. Wie de band vaker heeft gezien kent de ‘best of’ setlist inmiddels wel. Ook vanavond wordt die met vuur gebracht. Dat is alleen niet waar we voor komen.
Morgen komt Electric Messiah uit, de opvolger van Luminiferous, en wij staan alvast te springen om nieuw werk. Steps Of The Ziggurat is daarvan het eerste vanavond. De eerste helft van een tweeluik, een Soemeriaanse rock-opera. Dat Pike geïnteresseerd is in oude religies is welbekend, daar helpt de LSD zo nu en dan ook een handje bij. Het begint traag stampend, het gegrom uit de strot van de frontman zo mogelijk nog grauwer dan normaal, toch voelt het fris om iets nieuws te horen.
High on Fire in Mezz, Breda. Foto Roy Wolters
Dat is ook aan de band af te lezen, geconcentreerd natuurlijk maar het spelplezier is zichtbaar. Ook na 20 jaar voor kleine zalen geniet deze band van wat zij doen. Dat die venues geregeld matig gevuld zijn maakt hen blijkbaar geen reet uit. Drummer Des Kensel speelt zijn rollende groove met meer offbeat accenten dan we gewend zijn, daar circelt Pike zijn solo’s omheen. Dan komt de pulse, als een strijdmars.
Exploderen doet het met Spewn From The Earth vervolgens, openingstrack van de nieuwe plaat. Een nummer in lijn van Frost Hammer. Het laatste nieuwe nummer wordt bewaard voor het absolute slot: Electric Messiah. De titeltrack van het album is een hommage aan wijlen Lemmy Kilmister, met wie Pike schijnbaar nogal eens wordt vergeleken en waarover hij een droom had. Het lijkt gespeeld op het dubbele bpm, maar dit kan ook zomaar de snelste HoF-track tot noch toe zijn.
High On Fire is volstrekt compromisloos. Matt Pike deed precies waar hij zin in had met Sleep. Met die band wordt nu eindelijk geoogst wat werd gezaaid, dus rijdt Pike intussen een opgefokte El Camino. Hopelijk trekt High On Fire ooit ook een groter publiek. Mocht dat niet zo zijn dan blijven wij gewoon het land doorkruisen voor de kleine zaaltjes, het is steevast de moeite waard. Wat wij in Mezz zagen belooft alvast veel goeds voor volgende week op Desertfest Antwerpen, waar High On Fire headliner is op de zaterdag.
High on Fire in Mezz, Breda. Foto Roy Wolters
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.