Het betere sloopwerk met Fleddy Melculy en Skroetbalg in Venlo

Fleddy Melculy in Grenswerk, foto Eddy Willemsen

Zelfs aan de grootste zegetocht komt een einde. Fleddy Melculy heeft in een half jaar zowat ieder podium van belang in de lage landen van binnen gezien en op menig festival de plaggen uit de weide gespeeld. Eerder dit jaar, toen album Antichlist de oververhitte vinylpersen in alle kleuren van de regenboog had verlaten, was de ronde gemaakt met Tusky en nu is het tijdens deze tweede poot van de tour Skroetbalg uit Drenthe dat de spieren mag opwarmen. Venlo vormt daarmee de laatste stop in Nederland van de hele Antichlist cyclus.

Tekst: Martijn Welzen / Fotografie: Eddy Willemsen

Skroetbalg in Grenswerk, foto Eddy Willemsen

SKROETBALG
Skroetbalg, Drenthe, bier, godverdomme! Vier sleutelwoorden die meer dan eens over de lippen van dit rauwe gezelschap gaan om de oren te kriebelen. Wat een stoomwals van punkrock ‘n’ roll! Het ligt zo dicht tegen Motörhead aan dat de warme adem van Lemmy gevoeld wordt. Maar waar het grote voorbeeld wel eens flirt met blues, draaft Skroetbalg als een hondsdolle hengst met bierkegel en bloedrode ogen het open veld in. Songs over bier, vechten in de kroeg, de rijksweg N34 en ja, Skroetbalg, vlammen heerlijk de bühne af. De waarschijnlijk beste band uit Klazienaveen is voor het eerst afgezakt tot in Limburg. De provinciale primeur na 85 shows wordt erbij verteld, waarna wordt afgesloten met, je verwacht het niet, een lekkere cover van Ace of Spades. Omdat zuipen pas telt na één Bakkie De Man zal de bierschaarste van december 2023 Venlo ook nog lang heugen, met het vertrek van deze geweldenaren.

FLEDDY MELCULY
Fleddy Melculy is al regelmatig in de provincie geweest, maar nog niet in Venlo merkwaardig genoeg. Dat wordt op deze zondag, waarbij gefeest wordt of het een vrijdag is, even rechtgezet. In het Engels is er de uitdrukking ‘pet peeve’. Een kleine irritatie die wordt gekoesterd als een huisdier en deze kan ongezien enorme proporties aannemen. Fleddy Melculy is een meester in het opblazen van deze ‘peeves’. Het brood is op, de deur staat open, jouw vrienden zijn vervelend en hé… Dat Metallica T-shirt moet je nu ook maar eens uittrekken. De lont van het vat vette metal wordt aangestoken. Tijd om te ontploffen! Als een veldheer commandeert frontman Jeroen, via zijn alter-ego Fleddy, de gulzige toehoorders tot loyaliteit. De band is aan het einde van de tour zo enorm strak op elkaar ingespeeld dat de thrash, hardcore en randjes hiphop van een schijnbaar allegaartje een soepele substantie vormen, waarbij precies wordt aangevoeld wat werkt in een live-setting.

Fleddy Melculy in Grenswerk, foto Eddy Willemsen

De meest spectaculaire, en angstig mislukte stagedive van het Fleddy-jaar is ook ongepland onderdeel van de show. Waarbij Fleddy even de loftrompet steekt voor de ongelukkige duiker. Het lijkt of de band bij het minste of geringste op de kast zit, maar er is ook zelfkennis en moeten we niet van alles een probleem maken, mag het ook over helemaal niks gaan, en is het handig om een pak zout klaar te zetten om er scheutig de korrels uit te halen. Et voilà, weer drie kneitergave songs. En door! Er is simpelweg Geen Tijd Voor Spijt.