Er komt een nieuw album van Henk & Melle! Dat is nu pas zeker, want de Hagenezen waren daarvoor volledig aangewezen op crowdfunding, op jou dus. Je kunt dat goede doel nog vijf dagen supporten op Voordekunst. Daar is inmiddels 103% bereikt en die plaat – of de volgende – wordt dus alsmaar mooier. Zonder platenlabel moet je immers alles zelf doen. Maar die vrijheid vergoedt veel, legt Melle de Boer uit in dit interview.
De frontmannen van Smutfish/John Dear Mowing Club (Melle) en Hallo Venray (Henk) maakten al eerder samen een plaatje. Deze tweede wordt in kleine oplage van 250 stuks geperst met een bijzonder boekje erbij. De aanpak was ook bijzonder: “We schrijven het liedje in een wegrestaurant en nemen het de volgende dag op in Henk’s Sahara Studio.” Tijd om Melle te vragen naar het hoe, waarom en wat van deze actie.
Henk Koorn en Melle de Boer gaan samen weer een album maken? Vertel!
We hadden een hoop lol in het maken van de eerste plaat. We schreven in één week de liedjes in Boerderij Roodnoot bij Utrecht. IJskoud was het daar. Maar het liedjes schrijven ging heel goed. Daar voelen we elkaar blijkbaar goed in aan. Na verloop van tijd kwamen we elkaar weer tegen en ontstond het plan voor de wegrestaurant-cd.
Smaakte die eerste plaat uit 2011 naar meer?
Ja, we hadden altijd het gevoel dat we het nog beter konden doen. Puurder. Alleen de gitaar, zang en het traporgeltje.
Henk (r) & Melle in Leiden
Waarom ditmaal voor crowdfunding gekozen?
Crowndfunding lijkt me een zinnige manier om een project als Henk & Melle te financieren. Bijna de helft van de cd’s zijn op deze leuke manier verkocht. Het was een gok. Maar met de gedachte aan al die mensen die we in de loop der jaren hebben ontmoet en waarvan een groot deel te bereiken is via social media durfden we het wel aan.
Je schreef: ‘Het is een erg bijzondere ervaring om een plaat zo te maken.’
Wat is er zo bijzonder aan?
Het gevoel dat er echte mensen achter je staan en de muziek waarderen. Dat die mensen erop vertrouwen dat je iets leuks maakt en er in willen investeren. Trouwens ook de mensen die geen tegenprestatie kochten natuurlijk, die het project deelden en erop reageerden hielpen enorm mee. Dat geeft echt een heel bijzonder gevoel.
Waarom werkte het met een platenmaatschappij minder goed?
Bij platenmaatschappijen ligt het vertrouwen van de muzikant bij de platenmaatschappij. Het is afwachten wat er gebeurt. Dat kan natuurlijk goed gaan, maar je hebt er geen grip op. Ik snap nooit wat er nu werkelijk gebeurt als je een cd maakt bij een platenmaatschappij. Je begint met een grote schuld en er moeten een hele hoop cd’s worden verkocht om die schuld te vereffenen. Echt heel veel. Van die royalty-dingen snap ik ook nooit wat.
Hoe zijn jullie ervaringen nu met deze aanpak en wat zijn de voordelen van crowdfunding?
Een heel groot voordeel is het directe contact met de mensen die je muziek waarderen. Er zit niets tussen. Op de een of andere manier focus je je als muzikant op succes dat je niet hebt. De eeuwige muzikantendroom. Door het succes van de crowdfunding sta je stil bij al die jaren omgang met mensen die je muziek waarderen. Dat je dan met z’n allen een cd kan maken is iets heel moois.
Gezien de respons zitten mensen op jullie muziek te wachten en staan ze open voor crowdfunding.
Ja blijkbaar. Dat was een gok. Ik had geen idee of het zou lukken. Met Henk had ik al bedacht dat het ons niet kon schelen als het niet zou lukken maar dat doet het natuurlijk wel.
Henk en Melle waren onlangs nog te gast in De Stad
Je meent dat er een taboe rust op crowdfunding? Waarom zou dat zijn?
Omdat mensen niet snappen wat het is. Nu krijg ik ook soms de vraag wat we met al dat geld gaan doen. Al het geld gaat op aan het maken van de plaat, het boek erbij, T-shirts, de boel versturen etc. Het is prettig om een plaat te maken zonder dat je met een schuld begint.
Je schreef over crowdfunding: “Zo ligt de muzikantendroom dichter bij jezelf en heb je er meer grip op. Zeker in een piepklein muziekwereldje dat heel afhankelijk is van de naïviteit van muzikanten en hun dromen.”
Je wil er meer grip op houden?
Ja natuurlijk! ik wil snappen hoe het werkt.
Is dat naïeve niet stiekem heel belangrijk/een deel van de charme?
Nee, dat vind ik niet. Er wordt een hoop misbruik gemaakt van de muzikantendroom. Er wordt veel geld mee verdiend, over het algemeen niet door muzikanten. De romantiek van dat naïeve is iets vreselijks. Natuurlijk moeten er dromen zijn. Maar hou die bij jezelf. Muzikanten doen de gekste dingen om een beetje aandacht te krijgen. Ze staan bijvoorbeeld akelig vroeg op om op de radio de komen. Vaak gaat zo’n droom kapot, en raken muzikanten gefrustreerd omdat er maar niets gebeurt. Het snelle succes blijft uit. Ik denk dat het zinvoller is om veel te spelen en je bewust te worden van de mensen die je muziek werkelijk een warm hart toedragen.
Henk (l) & Melle
Goede aanpak: ‘We schrijven het liedje in een wegrestaurant en nemen het de volgende dag op in Henk’s Sahara Studio.’ Waarom een wegrestaurant? En waarom pakt dit beter uit dan schrijven in een stadsboerderij of… zeg: op het strand?
Je wilt niet lang in een wegrestaurant zijn. Het is erop gemaakt dat je snel weer weg kan en wil. Zo kunnen we een liedje schrijven zonder al te lang stil te staan bij alles en daarna weer verder met onze eigen projecten. Onderweg ernaartoe praten we veel. Bijvoorbeeld over hoe je het beste patat kan frituren of de presidentsverkiezingen in Amerika. Die dingen komen terug in de liedjes, samen met wat we zien en meemaken in het wegrestaurant.
Is Henk & Melle een optelsom of juist uitgeklede versie van wat jullie met Hallo Venray, John Dear Mowing Club/Smutfish doen? Of hoe moeten we dat zien?
Het is iets nieuws. Eerst schreven we ieder een liedje in een wegrestaurant. Die liedjes zijn direct terug te herleiden tot onze bands. Maar toen we echt samen gingen schrijven en samen muziek gingen maken gebeurde er iets bijzonders. We bewandelen nu heel bewust niet de weg die we met onze eigen liedjes bewandelen. We zoeken veel meer een grens op. Soms komen we niet meer bij van het lachen als we terugluisteren en horen hoe vreselijk iets klinkt. Vaak zit het tegen het hysterische aan. Daar zit een grens en het is leuk om die te ontdekken.
Wat zijn de plannen?
In september komt de cd uit. De presentaties zijn in Henk’s Sahara Studio en in Alcatraz, een grote binnenruimte bij waar ik in Den Haag woon. Ze worden bezocht door de mensen die ons gesteund hebben tijdens de crowdfunding. Daarna hoop ik dat we veel kunnen spelen. Met alleen een gitaar, een klein versterktertje en een traporgeltje is het geen gesjouw en gedoe. Marije van Veen van Lexicon Bookings is ermee bezig. We duimen dat er wat uit komt. Misschien is dat toch nog een beetje die muzikantendroom.
Meer info op VoordeKunst.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.