Chief of Smoke
Een nieuw jaar, een nieuwe ESNS! Naast die rotsvaste zekerheid, met van 16 tot en met 19 januari alweer de 33e editie van Europa’s grootste showcasefestival (en muziekconferentie), zijn er meer zekerheden in Groningen. Zo vindt gelijktijdig al jaren GrunnSonic plaats, een gratis toegankelijk showcasefestival met een duidelijk eigen Gronings gezicht op diverse locaties in de binnenstad. En met een duidelijk heavy gezicht!
Dus slaan organisator POPgroningen en NMTH de handen ineen voor deze aankondiging van Heavy Grunnsonic, twaalf acts die je zeker moet gaan bekijken als je van garagerock, sludge, stoner, doom, post-metal en meer gitaargeweld houdt.
Chief of Smoke
Geïnspireerd door de jaren zeventig, en de Vietnamoorlog in het bijzonder, voert Chief of Smoke de luisteraar langs de naargeestige, zompige en hevig bevochten rijstvelden waarnaar de titel van hun debuut, Rice Paddy Rodeo, ondubbelzinnig verwijst. Het resultaat is onvervalste stoner, met een vleugje doom.
Cirrus Minor
Donderende diesels, op volle kracht vooruit, dwars door een hevige storm op open zee. Vernoemd naar een gezonken zeilboot is de naam van de band Cirrus Minor (letterlijk vertaald kleine wolk) vrijwel het tegenovergestelde van de muziek die de drie uit Groningen en Arnhem afkomstige mannen maken. Verwacht stevige riffs, stomende ritmes en een stevige dosis fuzz. De band verzorgt een show die “staat als een huis” met “goed samenspel” en laat met de “diversiteit in nummers” horen dat zij hun inspiratie halen uit bands als Kyuss, Spidergawd, QOTSA, Foo Fighters en Masters of Reality.
Hackberry
Hackberry is een 5-koppige instrumentale band uit Groningen, opgericht in 2015. Ze spelen een zeer sterke cocktail van progressieve rock, stoner en metal met een vleugje grunge, terwijl de muziek altijd instrumentaal blijft. Na het uitbrengen van hun eerste EP
Onhou
Onhou is opgericht in 2016 en bestaat uit (ex) leden van oa Killteam, Lords of Gravity, Wolvon, Grinding Halt en Ortega. Geworteld in Groningen belichaamt Onhou hun noordelijke erfgoed door desolate sludgy doom riffs te mengen met miserabele post-metal sferen. Ze omarmen de geschiedenis van de grond waar ze vandaan komen. Na een goed ontvangen EP (Tartarus Records) zijn de heren afgelopen oktober de studio ingedoken voor het opnemen van hun full-length.
The Desmonds, foto Floris Duijn
The Desmonds
Niets staat zo garant voor een hyper-energieke muziekervaring als een portie brutale garage rock. The Desmonds gaven een flinke jengel aan hun gitaren en lieten in 2018 de single Street Signs los op rondspringend Groningen. Jong, opstandig en barstend van energie braken zij bomvolle zalen af. Gelijkenissen zijn er met genregenoten Together Pangea, The Strokes en Canshaker Pi. Het dak gaat er bij het eerste akkoord direct af, maar één ding is zeker: The Desmonds rammen onverstoorbaar door.
The Mudd
The Mudd is een Groningse band die het beste van twee werelden pakt: catchy gitaarriffjes en melancholische teksten, gecombineerd met een scherp alternatief randje. De vier hebben de afgelopen twee jaar hard gewerkt aan het creëren van een eigen sound, die live ten gehore werd gebracht tijdens vele shows, met als kers op de taart het verzorgen van het voorprogramma van Cloud Nothings in Vera. De band staat bekend om hun energieke geluid en optredens, resulterend in een fris en eigen geluid, en is daarom ook meer dan klaar om jou te veroveren met hun combinatie van collegerock en shoegaze!
Long Way Down
Long Way Down is een vijfkoppige melodieuze punkrockformatie uit Groningen. De band is in 2006 opgericht en beklom kort daarna al diverse binnen- en buitenlandse podia. Via DIY-tours heeft de band opgetreden in België, Duitsland, Tsjechië en tal van andere Europese landen. Shows met gevestigde bands als o.a. Rise Against, The Ataris en A Wilhelm Scream behoren tot de absolute hoogtepunten. Met de recent uitgebrachte plaat ‘Swinging for the Fences’ voegt de band zeven gloednieuwe rauwe maar doodeerlijke nummers toe aan hun inmiddels riante arsenaal aan punkrocknummers.
Super Star Gods
Met een mix van glamrock, shockrock en industrial metal zet SUPER STAR GODS een explosieve,rauwe rock-‘n-rollshow neer. De energieke liveperformance wordt visueel versterkt met facepaint, bizarre outfits en de inmiddels legendarisch vulgaire stageprops. De vorig jaar uitgebrachte EP ‘Death Shock Glam Rock’ werd succesvol ontvangen en achter de schermen wordt hard gewerkt aan nieuw materiaal wat in 2019 uit zal komen. SUPER STAR GODS heeft al verschillende festivals plat gespeeld, waaronder Freeze Festival, Attitude Fest en als hoogtepunt Zwarte Cross. Nu zijn ze klaar om de rest
van het universum te veroveren.
And The Gods Made Coffee, foto Jan Westerhof
ATGMC
ATGMC (ook wel bekend als …And The Gods Made Coffee) is een noise-rock band uit Groningen. Ze halen hun invloed uit bands als Jesus Lizard en The Cows, jaren 80 punk zoals bekend van Dead Kennedys of van Dischord klassiekers als Lungfish en Fugazi maar ook post-punk powerhouse The Birthday Party is terug te horen in het eclectische geluid. Al deze invloeden komen samen in uitbarstingen die zowel snel als langzaam, bot als emotioneel maar altijd dynamisch en energiek zijn.
Shabby Cabs
Oude roestige Amerikaanse taxi’s komen vaak ‘shabby’ over, maar oordeel niet te snel, want met veel kilometers op de teller zijn ze op veel plekken geweest. En ondanks de krassen in de lak zijn ze vastberaden en onverwoestbaar. De band Shabby Cabs komt uit de stad Groningen en speelt Americana, folk, singer-songwriter en inmiddels zijn ze versterkt met drums en basgitaar. Van huiskamers tot mainstages op festivals, Shabby Cabs is van alle markten thuis. Met verschillende akoestische en elektrische gitaren en meerstemmige zang, zorgt Shabby Cabs ervoor dat menigeen recht in het hart geraakt wordt. ‘Enjoy the ride!’
Van Marban (ENG)
Lo-Fi fuzzy band, with an uncompromisingly loud vision of ProgRock. Although Van Marban’s songs are strongly rooted in the rock and roll tradition, what sets them apart is the massive physical force of their musical attack. However, Van Marban’s secret is not just being louder than anyone else, but staying simple enough to give each member the space to do damage both as individuals and as a group.
Their songs are a glorious celebration of rock & roll primitivism run through heavy distorted fuzzy amps. Nathan Barnacle’s drumming combines a crashing dustbin tone with a constant, rolling pummel that suggests a Ginger Baker on steroids, full of bludgeoning velocity. Ella Gwendolyn’s basslines are as thick as tar and bubbled like primordial ooze. Alex van Marban’s lightning-fast guitars slash and burn, and spacy vocals often break out into ecstatic shouts.Put them together, and Van Marban’s primal din is an ideal corrective for anyone who wonders if full-on rock & roll is going to have a place in the neo-psychedelic revolution.
Joost Dijkema
Nederlandse artiest Joost Dijkema (1989) is van origine een drumer die zichzelf de gitaar en banjo leerde spelen. Een decennium later heeft hij een passie ontwikkeld voor fingerpicking en is geinspireerd door spelers zoals Michael Chapman, Leo Kottke en Townes van Zandt. Eerste plaat ‘Sacred Revelations’ kwam uit in eind 2016. De negen nummers op dit album varieren van nummers over een gebroken hart tot avontuurlijke, experimentele instrumentale nummers. Bij live shows is hij niet bang om te improviseren, de nummers te verlengen en te freaken metzijn akoestische gitaat. Dijkema heeft het podium gedeeld met o.a. Malcolm Holcombe, Eric Taylor, Jason Isbell, King Of The World, Seabuckthorn, DBH en The Blues Against Youth. In juni 2017 kreeg hij de titel als stadsmuzikant van Groningen en ook stond hij als eerste Nederlander op het Take Root Americana festival.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.