Death Angel in 013, foto Rob Sneltjes
Het is een regenachtige 5 december in Tilburg. Terwijl het merendeel van de bevolking pakjesavond viert met cadeautjes en snoepgoed, begeven enkele metalheads in hesjes zich naar Poppodium 013. Want daar wordt pakjesavond pas echt fatsoenlijk gevierd met een Headbangers Ball! Gebaseerd op de gelijknamige metalshow uit de jaren tachtig van MTV, neemt deze tour diverse bands mee op sleeptouw. Vorig jaar waren dat nog Max Cavalera, Overkill en Insomnium, maar dit jaar is het een thrash metalfestijn van jewelste. Aan Exodus, Sodom, Death Angel en Suicidal Angels om de tent af te breken. Weinig betere manieren om de verjaardag van de Sint mee te vieren, en dat doen we bij Never Mind The Hype dan ook toepasselijk in de vorm van een gedicht.
Tekst: Merijn Siben / Fotografie: Rob Sneltjes
Suicidal Angels in 013, foto Rob Sneltjes
SUICIDAL ANGELS
De eerste kanonslag van dit feest is Suicidal Angels uit Athene, binnen stampend zo luid en schel als een luchtsirene.
Originaliteit of pretentie is niet waar het bij deze thrash om draait, maar vanaf den beginne wordt het publiek verdienstelijk omver gemaaid.
Frontman Nick Melissourgos blèrt erop los, oproepend tot een hoop gemosh en gehos.
Het gebrek aan onderscheidendheid maakt ze misschien een eeuwige support, maar met een furieuze thrashgranaat als Bloodbath, schieten ze nergens tekort.
Glorieus eindigend met mokerslag Moshing Crew en Apokathilosis, zijn deze engelen een perfect begin van deze hemelse thrash overdosis.
DEATH ANGEL
Maar een goede opener kan niet op tegen een legende, want al gauw opvolgend is een geharde Bay Area bende.
Want jawel, Death Angel dendert vlot voort, technisch, pakkend en zelfs een beetje gestoord.
Stoere thrash doordrenkt met gloeiend heet metaal, zo strak gebracht, het plukt die Atheense engelen kaal.
Zo heb je zanger Mark Osegueda rennend en springend, het Tilburgse publiek moeiteloos bedwingend.
Of wat dacht je van een gitaartandem als Ted Aguilar en Rob Cavestany? Riffs afvurend vol techniek, melodie en een hoop branie.
Van nieuwe krakers tot oldschool klassiek werk, ze zijn stuk voor stuk tijdloos en uiterst sterk.
Mistress Of Pain en Thrown To The Wolves pompen en stoten dat het geen aard heeft, terwijl bij het veelvuldig meegezongen hoogtepunt Kill As One de zaal bibbert en beeft.
Met een verbaasde uitdrukking vanwege zoveel enthousiasme en publieke inzet, eindigen ze met The Moth, terwijl iedereen denkt: speelden ze maar een langere set.
Death Angel in 013, foto Rob Sneltjes
Headbangers Ball in 013, foto Rob Sneltjes
Sodom in 013, foto Rob Sneltjes
SODOM
Deze Teutonische thrashlegende staat haaks op het repertoire van Oseguada en hun kornuiten, want deze metal is asgrauw, onverbiddelijk en niet in staat een compromis te sluiten.
Keihard scheuren met Agent Orange en Sodomy And Lust, en menig mosher staat al gauw in zijn blote, bezwete bast.
One Step Over The Line is evenmin zo zoet als marsepein, mede ook dankzij de snoeiharde tempo’s en dat gure refrein.
Met Tom Angelripper aan het front, schreeuwend, grijnzend en mogelijk aardig verrückt, wordt op agressieve wijze de vleugels van de voorgaande engelen kapot gerukt.
Enkel bij Remember The Fallen is er ruimte voor een rustmoment, een midtempo meezinger, groovy, hakkend maar eveneens zo hard als cement.
Met een ruw geluid en een magistrale lichtshow is het hele pakket opgesomd, en in zijn totaliteit, zo blijkt, is Sodom allerminst Ausgebombt.
EXODUS
Waar het geluid al de hele avond prima is, gaat het bij Exodus de eerste paar nummers goed mis.
De gitaren zijn overheersend, snerpend en luid, maar de goedlachse frontman Steve Souza komt er met zijn stem niet bovenuit.
Gelukkig wordt dit al gauw rechtgezet, en is het tijd voor wat goede, gewelddadige pret.
Openend met een drietal klassiekers van het legendarische Bonded By Blood, gaat het met die Lesson In Violence zonder meer aardig vlot.
Nieuweling Body Harvest wordt uiterst vernuftig gebracht, maar vanaf het heerlijke Impaler is standje 11 van kracht.
Met meerdere stops in Nederland elk jaar verrast Exodus niet, maar dat boeit niemand en al helemaal niet Sint en Piet.
Fabulous Disaster zet de moshpit moeiteloos voort, stompend en stampend alsof je door een Piranha wordt doorboord.
Zelfs een stukje Metallica ontbreekt vanavond niet, gevolgd door The Toxic Waltz dat raast als een tiet.
Strike Of The Beast concludeert dit razende festijn, en man man man, wat was dit fijn!
Exodus in 013, foto Rob Sneltjes
Headbangers Ball in 013, foto Rob Sneltjes
Eenmaal buiten speelt een eenzame troubadour een sinterklaaslied, maar een metalen feestvreugde brengen doet het zeker niet.
Terwijl de rest van het land Pakjesavond vierde met hyperactieve kids en zoet snoep, waren de aanwezigen in 013 duidelijk op zoek naar de betere poep.
Hartelijk dank Sinterklaas en zijn Pietenbaas… Want voor zo’n duizend man was dit het mooiste cadeau, simpelweg thrash metal van het hoogste niveau. Chapeau!
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.