Kerstmis staat voor de deur en de wereld lijkt dan langzaam een beetje stil te vallen. Mensen hebben vakantie, bedrijven en instellingen sluiten de deuren en iedereen zoekt familie en vrienden op, terwijl wordt ingeschakeld op de Top 2000… Wie niet stilvalt, is Martijn Welzen, die ook deze maand weer onverschrokken doorgaat met het bespreken van kersverse hardcore pareltjes uit binnen- en buitenland. 

Deze maand trakteert Martijn ons op het Australische Storm Of Steel, dat in de stijl van Bolt Thrower en Sabaton oorlog als thema heeft gekozen voor hun EP. Van eigen bodem komt Razorblade, die na maar liefst 10 jaar eindelijk weer eens met nieuw materiaal komen. Tot slot spiekt Martijn nog even over de grens bij onze oosterburen, om daar Ash Return tegen te komen, die met hun verrassende ‘swordcore’ het beste van hardcore mixen met Iron Maiden-invloeden.

Tekst: Martijn Welzen

Naast de Spotify-links kun je natuurlijk ook terecht bij onze 666 Hardhitters Spotify-lijst, waarmee je op de hoogte blijft van dikke nieuwe tracks:

Storm of Steel – Storm of Steel
Wil je muziek vanuit de loopgraven laten binnenkomen, dan mag het natuurlijk nooit te clean klinken. Gruis dat op je helm regent, puin dat rakelings langs je hoofd vliegt, zwarte rook die de ogen laat tranen en een verkoolde omgeving vragen om een knalharde en sobere muzikale realiteit. Streetpunk leent zich als medium wonderwel hiervoor. Het Australische Storm of Steel mengt die verschrikkelijke waanzin van oorlog met punk en de brute kracht van metal op een manier die zij aan zij strijdt met kenmerken van Motörhead en Slapshot onder klassieke heavy metal. In een vijf track lange Blitzkrieg worden alle kanonnen ingezet die geen spaan heel laten van de wereld. De absurditeit van oorlog komt zowat in ieder woord ter sprake tot de wapens zwijgen met het toepasselijke Guns Fall Silent. In de verte grommen de tanks alweer voor nog een ronde. (MW)

Razorblade – The Old Guard
Gewoon een muzikale streetpunk-vuist in je bakkes. Dat is de terugkeer van Razorblade. Je kan wel allerlei superlatieven en hoog over-termen over de bühne gooien voor een deftige recensie, maar dat is nu precies waar het vijftal zo’n hekel aan heeft. Gooi je woede, inspiratie, liefde, vriendschappen of frustraties in kneiterharde songs en na 9 minuten staat de platenspeler in de fik. Anti-Artistiek is wat dat betreft een mooie spiegel. Muziek, of kunst in het algemeen, hoeft niet zo hoogdravend te zijn. Speelplezier en met je maten iets creëren is toch het grootste goed? Stomp dan bij nog wat Yuppies het licht uit en vraag aan de luisteraar ‘Zijn We Terug?’. Hopelijk wel ja, tien jaar moesten we wachten op spijkerharde nuchterheid. Alle kracht in de eenvoud, maar niettemin lekkere meezingers. (MW)

Ash Return – Defy And Conquer
Een Duitse hardcoreband die eigenlijk niet één maar twee keer is opgericht. De eerste keer in 2019 toen het natuurlijk nog niet duidelijk was dat een jaar later de hele muziekindustrie op zijn gat zou liggen. Eerste album The Sharp Blade of Integrity sloeg hierdoor dood als een lauw glas bier op een zomeravond, waarna ook nog eens de zanger vertrok. Maar dan volgt de tweede start in 2023. De wereld is weer open en met Sebastian Hirsh als nieuw boegbeeld klapt het vijftal er gelijk vol bovenop. Met 4/5 van de teloorgegane band Miozän, genoemd naar een Ignite-song én de voorliefde voor bands als Iron Maiden trots op de borst gespeld, is de richting wel duidelijk. Ze noemen het zelf ‘swordcore’ waar heavy metal avonturen op het puntige van hardcore botsen. Ik moest zelf gelijk aan het Limburgse Rising Tide denken bij zo’n omschrijving en daar ligt het muzikaal ook niet zo gek ver vandaan. Tweede album Defy And Conquer is, zeker door de ‘gang-vocals’, het old school-gevoel en de gitaarduels goed te pruimen, maar denk dat het vooral live zijn zwaardvechter zal staan. Op plaat mist het nét de juiste spanning. (MW)


Deel dit artikel