Het is alweer even geleden dat we er een Hardhitters rubriek uitgooiden. Maar met het festivalseizoen in aantocht en de komkommertijd van het eerste kwartaal achter ons, komt er maar weer flink wat moois uit. Tijd om het te vieren, want bij een mooie lentedag als dit hoort een gepaste soundtrack. Hardcore expert Martijn Welzen zette daarom zijn tanden in vier hardhittende knallers. Zo bespreekt hij de nieuwe knallers van Rotzak en Flash Forward, smokkelen we er nog eentje van vorig jaar in met Heathen Peace en blikken we nog verder terug met een re-release van vooruitstrevende hardcoreband Vision of Disorder. Let’s dive in…

Tekst: Martijn Welzen

Naast de Spotify-links kun je natuurlijk ook terecht bij onze 666 Hardhitters Spotify-lijst, waarmee je op de hoogte blijft van dikke nieuwe tracks!

Rotzak – Headrush
Nieuwe bands hebben het niet makkelijk om een eigen sound te vinden. De afgelopen veertig jaar zijn er honderdduizenden, zo niet miljoenen bands geweest uit alle windstreken die hard hebben gewerkt aan iets eigens. Probeer dan maar eens je rode paraplu uit de massa op te steken waardoor luisteraars je volgen en het door journalisten als origineel wordt omschreven. Aan de andere kant heb je dan weer een enorm arsenaal aan voorbeelden van wat je wel en niet wilt als invloeden. Zo zoekt het Belgische Rotzak ook de enorme breedte van de alternatieve muziek op, waardoor de diepte, als in originaliteit, vanzelf volgt. Ze noemen Every Time I Die, Turnstile en Dillinger Escape Plan als ingrediënten. Zou er zelf ook een metal variant van Refused of Dillinger Escape Plan opvolger Better Lovers aan toe willen voegen, of een dun laagje Snapcase met een lekker verknipte groove. ‘Headrush’ is dan precies wat het etiket zegt; een waanzinnige rit van stijlen en emoties die heel consistent zijn gemaakt, met een opvallend krachtig geluid. Muzikaal dekt het daarnaast een lading die vertelt over het jezelf kwijtraken in een toenemende digitale wereld. Gelukkig staan tegenover de melodieuze chaos de harten van het viertal die heel met veel gevoel de songs soepel, vloeiend en gedragen laten klinken. In social media en technologische druk moet je jezelf niet verliezen, maar in ‘Headrush’ des temeer omdat het een juiste ontsnapping aan die stress levert.

Flash Forward – Renegade
Ga je bij het Limburgse Venlo net de grens over kom je in een muzikaal heel andere wereld. Flash Forward, dat al sinds 2010 vanuit het Ruhrgebied zijn zielenroerselen aan de geluidsband toevertrouwt, is in Nederland nog steeds onbekend. Vreemd want we weten allemaal uit de coronaperiode dat catchy zaken zich normaal gesproken niet door een grens laten stoppen. Alles wat het vorige album ‘Endings = Beginnings’ had is nog beter. De popingrediënten dragen meer zelfvertrouwen uit. Alsof de band compleet met zichzelf in het reine is gekomen en dat zachtere, dansbare elementen ook gewoon gehoord mogen worden. De punkrock geeft zonlicht aan het geheel en laat het groeien tot voorbij de grenzen van je vinyl of cd. Korte screamo uitbarstingen op strategische plekken halen je huid nog steeds open zoals de voorganger dat ook deed. Toch is het niet allemaal ‘meer-van-hetzelfde’. De waaier van invloeden is zoveel breder, waarbij de elektronica Flash Forward steeds meer een eigen sound geeft. 

Heathen Peace – Civilisation Ends Here…
Het verschil tussen zwaard en gitaar verdwijnt onder de oorlogszuchtige handen van Heathen Peace. Een trio dat niet bang is om als volwaardig leger vijandige stammen wil omsingelen en probeert te verslaan. Wiskundig onmogelijk, maar durf dat eens te zeggen op het moment dat vlijmscherp staal tussen je schouderbladen prikt. Over een basis van old school black metal waanzin ligt een power metal groove, dichtgesmeerd met het bloed van geharde rock-n-roll-krijgers. Waar Wouter bij Live By The Sword gitarist is, neemt bij naast de zes snaren ook heel verdienstelijk de zang bij Heathen Peace voor zijn rekening. Na het beluisteren weet je wel beter om ook maar een klein bevel van deze machtige generaal te negeren. De grommende vocalen worden omschreven als barbaars, maar zijn de belichaming van een veldslag. Een strijd om je eigen manier van leven te laten voortbestaan tegenover een alsmaar toenemende druk van buiten. ‘Civilisation Ends Here…’ verhaalt over hoe de Saksen vanaf de Britse eilanden weerstand bieden tegen eerst de Romeinen en daarna de Franken. Albumtitel blijkt in dat verhaal een behoorlijke spoiler te zijn, maar zonder die teloorgang van de beschaving droeg de impact van het album nooit zo ver. Want naast bruut geweld, voel je gaandeweg het verlies, de rouw en berusting dat met ‘Saxon Wars (Requiem)’ een finale kent waar we afscheid moeten nemen en met een akoestische outro de geschiedenis in verdwijnen. Het verhaal eindigt hier, maar de plaat gaat een volgende ronde in. 

Vision of Disorder – Vision of Disorder / Imprint
Begin tot midden jaren 90 was hardcore aan een enorme opmars bezig. Bands uit de jaren 80 als Sick of It All en Agnostic Front stootte door naar het grote publiek en op dat moment nieuwelingen als Madball en Hatebreed kwamen groots de scene binnenstormen. Die laatste twee waren op enig moment onderdeel van Roadrunner Records dat een neusje had voor talenten uit de underground. Vision of Disorder is met twee albums ‘Vision of Disorder’ (1996) en ‘Imprint’ (1998) ook een deel van die ‘hardcore-op-Roadrunner’-geschiedenis. Ondanks de unieke benadering van hardcore, of misschien wel dankzij, heeft VOD nooit de mainstream mogen proeven. Nu weer terugluisterend is te begrijpen waarom de band het glazen plafond niet kon doorbreken. Het is soms te ingewikkeld om een echt grote groep aan te spreken. De lekker groovende hardcore, toen als new school omschreven, verdient wel een prachtige reissue als dubbelaar en zal de kleine loyale fanbase zeker bekoren met mooie layout en geweldig, diepgaand interview met zanger Tim Williams.


Deel dit artikel