Het is alweer even geleden dat we een resem albumreviews bespraken, maar redacteur Martijn Welzen has got you covered! Uit alle hoeken van de heavy muziekscene zet hij ook dit keer zijn tanden in een viertal hard hittende platen. Pure hardrock van The Corps, Roermondse helden Johnny Paimen dikke death metal van From The Crypt tot een brute verzamelaar van Obituary. Lees zijn bevindingen hieronder…

Tekst: Martijn Welzen

Naast de Spotify-links kun je natuurlijk ook terecht bij onze 666 Hardhitters Spotify-lijst, waarmee je op de hoogte blijft van dikke nieuwe tracks:

The Corps – Watch it Burn
Als een dikke truck razen de hardrockende Australiërs met gravel knarsend tussen de tanden over uitgedroogte en uitgestrekte gebieden ver buiten de beschaving. Vol tempo met stiekem een biertje tussen de bovenbenen op de zitting als wordt doorgeschakeld naar hogere versnellingen. En gewoon doorgaan nadat ze in 2012 op een lange pitstop waren aanbeland. ‘Don’t Stop’ heet één van de tracks heel toepasselijk. Natuurlijk komt er zoals altijd iets van Motörhead of landgenoten AC/DC om de hoek kijken, maar met veel meer een gevoel van de straat niet in de laatste plaats door de punkrocktwist die heel knap in het geheel is verweven. Waarom ook het wiel opnieuw uitvinden als je met vier dikke banden al genoeg stof doet opwaaien. Kapsones worden in de kofferbak gegooid, het lijd van de wereld verdwijnt onder de kilometers stoffige achterafwegen of de verlaten autobanen in oververhitte binnenlanden. Gaan! Geen excuses, geen compromissen en al helemaal geen halfbakken melodieën. Godver dit knalt er gewoon vol op waarbij catchy en bruut heel goed hand in hand gaan.

Johnny Paimen – For Those With…
Normaal gesproken stap je als recensent pas in op het moment dat het eindproduct voor je ligt, om het wat oneerbiedig te zeggen. Wat er allemaal aan vooraf ging; de oefensessies, songwriting, onderlinge geschillen en zoektocht naar de juiste toon, kleur en format is dan allang in de muzikale mist verdwenen. Bij het Roermondse Johnny Paimen ligt dat anders. Vanaf de eerste riff heb ik het genoegen gehad dit trio te mogen volgen. De gestage ontwikkeling van de sound, het steeds beter worden van de optredens, die van de lokale rugbyclub voor een handjevol liefhebbers naar cafe Bluff in Heerlen en het Fustival in Swalmen leidde. Nu met ‘For Those With… ‘ komt alles van de afgelopen twee jaar samen. Alles is tot in de puntjes verzorgd tot aan de kleurstelling van het vinyl dat naadloos overloopt in de hoes en tekstvellen. En wat het helemaal mooi maakt, nog even los van de muziek, is de boodschap of beter de onderliggende emotie van de woorden. Het gaat over de basis van ons bestaan. Geen hoog over politieke of sociaalkritische teksten, maar belicht vanuit eenzaamheid, liefde, slechte gewoonten en vriendschappen; die wel of niet op een vervelende manier zijn geëindigd. We krijgen een pijnlijk eerlijke inkijk in met name de hoofden van zanger gitarist Elmo en bassist Ferry. Toch is het allerminst een introvert album geworden. Dat is juist het knappe. De songs zijn swingend, dwingend en luid en met name live staan de nummers fier overeind. Op het drielandenpunt van rock, metal en punkrock komt er ondersteuning van Joris (Rising Tide) op ‘Seismic Rumble’ en Janneke (Sugarpunch) op ‘The Mirror’. ‘Gaslight Anthem’ komt ook uit een andere hoek, met Ferry op zang. Het is hierdoor veel meer een hardcorenummer geworden. Met een solo, dat dan weer wel! ‘For Those With…’ is een liefdevol kunstwerk dat geluid en beeld innig verbindt met nietsverhullende zielenroerselen. Hoe tof is het dan dat er een gelimiteerde afdruk van kunstenaar Jaap Melman (Hezzura) bijzit die op zijn eigen wijze enkele songs tot leven brengt.

From the Crypt – Born in the Grave
Zodra de eerste halfvergane hand met ‘From the Crypt’ boven het omgewoelde graf is verschenen, donderen de zware riffs in moordtempo de kamer binnen. Waar voorbeeld Bolt Thrower flirt met futuristische oorlogsvoering, pakken de Limburgers knoestige stukken hout en slaan meedogenloos in op je hersenpan. Door de bloeddorstige groove rolt deze primitieve machine heerlijk tussen de slepende en razende stukken door zonder zichtbare hechtingen in de verschillende lichaamsdelen. Met zanger Ben (Inhume) die regelmatig een diepere Asphyx induikt, zijn het de riffs die als goed afgestelde vleesmolens ondersteuning geven. Waarachter dan weer die fenomenale drums aanslagen als mortiergranaten richting je trommelvliezen laat zoeven die met precisie inslaan. De productie is groots doch ongepolijst te noemen waardoor niet alleen het luide van deathmetal maar ook het verwrongen, dansbare zijn plek krijgt. Dat laatste is vooral van belang in een live-setting waar menig moshpit al in een viering van prehistorisch verderf is geëindigd. Met zes compleet nieuwe tracks aangevuld met drie bonusnummers van hun ‘demo 2022’ komt From the Crypt fris voor de dag, hoe tegenstrijdig dat mag klinken met het aroma van ontbinding dat ‘Born in the Grave’ verpakt.

Obituary – Godly Beings
De eerste vier Obituary albums gaven zo aan het begin van de jaren 90 de Amerikaanse death metal een nieuw gezicht. Ongekende grunts sleepten zijn slachtoffers diep prehistorische grotten in waar zwaar gereedschap, in de vorm van drums en gitaren zijn lugubere werk deed. En dan is alleen ‘Slowly We Rot’ (1989) het debuut album beschreven. Met ‘Cause of Death’ (1990) sloop er al wat meer finesse in als een roofdier op strooptocht naar dikke riffs en nietsvermoedende passanten. Een eigen geluid werd aangeboord, wat met ‘The End Complete’ (1992) definitief zijn handtekening onder het apocalyptische contract zette. De band was zo rond die tijd niet weg te slaan van festivals, waar Dynamo Open Air en Wâldrock niet onbenoemd mogen blijven. De donkere, zware muziek doet het wonderwel in de open lucht onder een strak blauwe hemel. Met ‘World Demise’ (1994) wordt het kwartet in stijl afgesloten. Een flinterdun laagje industrial doet zijn intrede en de teksten krijgen een nieuwe wending waarbij de rottige omgang van mens met natuur en met elkaar komt bovendrijven. Natuurlijk krijgen we bij iedere disc bonus (live)nummers. Zoals dat hoort bij reissues van Dissonance Productions. Daarnaast wordt het dodelijke viertal mooi vormgegeven met herinneringen aan de begindagen van deze grootmacht uit Florida.


Deel dit artikel