How about dikke thrash / crossover uit Friesland, de comeback van een Limburgse hardcoreband, een intercontinentale split met rauwe rock ’n roll, oi! trekjes en korte krachtige rocktracks en… een re-issue van een klassiek concert uit 1987 in de Hammersmith Odeon te Londen? Het is weer niet te zuinig wat er in deze Hardhitting Albumreviews voorbijkomt. Recensent Martijn Welzen trekt het uit alle hoeken en gaten van de internationale metal en zo krijg je hier de eind november uitgekomen EP van Bladecrusher, een beste comeback-EP van Rising Tide (eerste geluid sinds 2010, 9 december live te zien!), een supersplit met drie tracks van zowel het Franse Claimed Choice en het Franse No Heart en een klassieke live-heruitgave van de bazen van Nuclear Assault. 

Tekst: Martijn Welzen

Naast de Spotify-links kun je natuurlijk ook terecht bij onze 666 Hardhitters Spotify-lijst, waarmee je op de hoogte blijft van dikke nieuwe tracks!

Bladecrusher – Death, Revenge, War

Metal is geen sport, maar wat de vijf Friezen van Bladecrusher klaarspelen is alleen maar atletisch te noemen. Het tempo ligt hoog, maar de controle en finesse zijn opmerkelijk. Wat een precisie in aanslag van de snaren en drumvellen! Opener ‘Obey the Reaper’ komt binnen als moderne thrash, met een goed oor voor de klassiekers zoals dat ook te beluisteren valt bij het Amerikaanse Warbringer. ‘Chronicles of Steel’ vormt een luchtig muzikaal intro voor ‘Justification’ dat wat naar de cross-over trekt door de lekkere stuiterende riffs en die watertandende bas halverwege, waarna bijtende vocalen demonen uit de diepte oproepen. De genoemde controle blijft echter, waar black metal wel eens in een duivels drijfzand wil belanden. ‘Siege of a Thousand Daggers’ is weer meer verhalende thrash, opgedeeld in mooie stukken, waar menig Testament-track patent op heeft. Gaaf dat de eerste tonen hetzelfde zijn als de laatste van deze afsluitende krachtpatser. Strikt gelimiteerd visitekaartje met vier tracks, om na debuut ‘Tempest’, hun nieuwe thuis Cosmic Key Creations wat kleur te geven. Daar waar kaartje staat mag je gerust sloophamer lezen. (MW)

Rising Tide – Reflections

Na een split-cd met BloodTrial en de ep Burning Horizons werd het in 2010 muisstil rond het Limburgse Rising Tide. Het leven nam een afslag waar werk en gezin voorrang kregen. Een onvermijdelijk feit van het volwassen worden. Maar waar de pandemie voor menig band het einde betekende, zochten de heren elkaar juist weer op om muziek te maken. Misschien zat het zo niet eens in de planning om alles weer voorbij de drempel van de oefenruimte te trekken. Het kan verkeren, want zo stond de groep recentelijk op ‘Weert Hard’ in de Bosuil en zit er al meer in het vat. Vier nieuwe tracks vormen samen Reflections en vallen uit het schijnbare niets in onze schoot. De liefde voor Iron Maiden werd al nooit onder stoelen of banken gestoken, maar het klonk nog nooit zo stevig door in hun eigen materiaal als nu. Fateful City galoppeert als een oldschool Maiden-track de kamer in. Een fel contrast is daarin Joris, schorre, bijna gesproken, hardcore-stemgeluid. Het is een kwestie van wennen, maar het past wel en geeft Rising Tide een eigen smoel. Tekstueel trekt het ook wat naar de Britse giganten, met verhalen over de grootsheid van de wereld en onze geschiedenis. Het kleine van hardcore, dat zich vaak in de directe omgeving afspeelt, wordt zo heel slim vermeden. Among The Gods flirt daarnaast heel even met Metallica’s album Ride The Lightning, wat het mede hierdoor net boven de anderen laat uitsteken. Lekkere terugkomst. (MW)

Claimed Choice / No Heart – Split

Als de drie songs van het Canadese No Heart voorbijkomen, denk ik dat langs die stembanden een flinke scheut gravel, en daarmee levenservaring, is gegaan. Rauwe rock-n-roll van de straat met een oi!-opbouw, verhalend over de tegenslagen in het leven. Toch spat er ook de lol vanaf, want je moet er zelf een feestje van maken ondanks de mindere kanten. Zo worden al te clichématige oi!-trekjes vermeden en de nummers met veel energie tot het einde gedragen. Het Franse Claimed Choice schopt die lichte glam-invloeden van No Heart de deur uit en laat de band even zandstralen om het nog ruwer te maken. Korte krachtige rocktracks met zo’n heerlijke baslijnen eronder dat je bierpul van plezier wordt leeggedanst. De beperkte oplage is, net als de split zelf, ook schoon in tweeën gehakt waarbij het rode vinyl voor Noord-Amerika is en wij, via Rebellion Records, de blauwe plaat kunnen aanschaffen. (MW)


Nuclear Assault – Radiation Sickness

Eigenlijk zijn alle reissues op het Britse Dissonance Productions dikke aanraders. Voor een schappelijke prijs kun je zo metal-klassiekers op cd aanschaffen. Toch heb ik bij deze live-plaat van Nuclear Assault een beetje dubbel gevoel. Voor het eerst op cd met verse liner notes, maar uiteindelijk is het gewoon de soundtrack van de dvd met dezelfde naam uit 2007. Natuurlijk is het cool om de rauwe energie van Nuclear Assault uit 1987 te kunnen herbeleven. Het optreden is namelijk van 20 juni van dat jaar in de Hammersmith Odeon in Londen. Het rammelt en kraakt waarbij de nadruk op debuutplaat Game Over en de toen net verschenen ep The Plague ligt. Hebbeding voor de verzamelaars en archivarissen, maar de dvd is interessanter. (MW)

Ben je nog niet klaar met het ontdekken van nieuwe muziek, tune dan in op de NMTH Hardhitters op Spotify:


Deel dit artikel