Ulrika Spacek op Fuzz Club Eindhoven, foto Maron Stills
Fuzz Club Eindhoven, foto Maron Stills
Nu we in de staart van de zomer en het festivalseizoen zijn beland, is er gelukkig in de vorm van Fuzz Club Eindhoven een waardig festival om nog eens flink los te gaan. Met vandaag onder andere Black Lizard, Spirit Valley, Josefin Öhrn, Ron Gallo, Spectrum en niet te vergeten A Place To Bury Strangers, is er in ieder geval een rijk palet aan muziek om de diverse emoties intens en van de juiste melancholie te kunnen bedienen. En om troost te vinden in een meer dan waardige opvolger voor Eindhoven Psych Lab.
Tekst: Steve Gröniger / Fotografie: Maron Stills
Lees ook: Dromen en dronen op Fuzz Club dag 2
You Said Strange op Fuzz Club Eindhoven, foto Maron Stills
Black Lizard op Fuzz Club Eindhoven, foto Maron Stills
You Said Strange
Na een nogal dramatische lange treinreis vallen we net een goed gevulde Room Two binnen en pakken we de laatste psychgaze-tonen van het Franse You Said Strange mee. Als meest recente signing op het Fuzz Club label brachten ze afgelopen jaar Salvation Prayer uit, dat volgens de overlevering meer dan de moeite is om een draaibeurt te geven. De uitgesponnen groove in de apotheose van de set benadrukt in ieder geval zoveel, dat we binnensmonds nog even flink op de NS vloeken dat we er niet meer van mee hebben kunnen krijgen.
Black Lizard
Snel door naar Room One waar de neo-psych Finnen inmiddels al ruim op weg zijn in hun set in de grote zaal van De Effenaar. De muziek laat zich het best omschrijven als een volbloed broer, of zuster van Brian Jonestown Massacre, wat ook verder geen verrassing is aangezien de band op plaat samenwerkt met Anton Newcombe van de Amerikaanse act. Ze zetten het pedalenwerk qua echo, fuzz en distortion rijkelijk in om een flinke bak geluid op het podium te knallen en we kunnen eindelijk een beetje beginnen met op adem komen en langzaam opgaan in het festival.
Black Lizard op Fuzz Club Eindhoven, foto Maron Stills
Pretty Lightning op Fuzz Club Eindhoven, foto Maron Stills
Dead Rabbits op Fuzz Club Eindhoven, foto Maron Stills
Pretty Lightning
Tijd voor andere koek met een duo uit Duitsland in Room Two. En het valt meteen op dat het een meer degelijke reguliere Duitse koek is die de zompige moerassen van de Southern bluesrock opzoekt. Die rauwe mandoline-achtige en vurige slide-bluesriffrock zagen we even niet aankomen, maar niet geheel vervelend moet ik bekennen. Muzikaal zijn het vooral evenknieën van Black Box Revelation, The Death Letters en niet geheel vernieuwend terrein dus. Dat neemt niet weg dat de bevlogenheid en enthousiasme die op de bühne wordt gekwakt er één van het besmettelijke soort is en als redelijke energiebooster uitpakt.
Spirit Valley op Fuzz Club Eindhoven, foto Maron Stills
Spirit Valley
Tijd voor wat Australische 80’s no-wave percussie gedreven post-punk uit Amsterdam dan. Het Spirit Valley duo bouwt gedegen vanuit effecten hun nummers op, waarbij vooral de intensiteit en dynamiek van de slagwerker er één van een opvallend karakter is. De man ramt er bijna machinaal wellustig op los, waarbij we ons bij vlagen in het Berlijn van rond de jaren 80 wanen, aan de westkant ervan dan. Waarmee de typering ’Experimentele bastaardzonen van Interpol en Moon Duo’ er een van het juiste soort is.
Josefin Öhrn op Fuzz Club Eindhoven, foto Maron Stills
Josefin Öhrn op Fuzz Club Eindhoven, foto Maron Stills
Josefin Öhrn
Via Frankrijk, Finland, Duitsland en Amsterdams Australië zijn we nu in Zweden beland, waarmee het internationale karakter van het festival en de bijzondere veelzijdigheid bevestigd wordt. Waarbij we ook meer vrouwen zien op de podia van de Effenaar deze festivaldag. Goede zaken. Zeker als we geconfronteerd worden met de rijke atmosferische psychedelica die de Zweden als een warme deken van ontspannend genot over het Fuzz Club-publiek uitstorten, waarbij de zang van de frontvrouw bijna engelachtig bedwelmt in serene uithalen. Heerlijk! Muzikaal is het verder ook een zeer verfrissende opdonder vanwege de dynamiek van de set en de verschillende genre-potjes waar uit geoogst wordt: van intense reverb-overladen melodieën, gemixt met triphop, ingetogen en breekbare zanglijnen tot zware bombast in de apotheose. Hier gaan we in de toekomst meer van willen zien en horen en voelen en luisteren. Hoogtepuntje!
Ron Gallo op Fuzz Club Eindhoven, foto Maron Stills
Spectrum op Fuzz Club Eindhoven, foto Maron Stills
Ron Gallo
Dan tijd voor een flinke bak speelse garagerock uit Philadelphia. En dat men daar wel wat van lust hier in de Effenaar spreekt wel boekdelen, want de Room Two staat ramvol en het is even proppen en wurmen geblazen om een plekje te vinden in de zaal. Gelukkig in de buurt van de bar, want de Jupilertjes zijn niet te versmaden hier. Vol bravoure en met zichtbaar enthousiasme bedient Ron Gallo in een kleine drie kwartier de kleine zaal met verblijdende, energieke garagepunk.
Spectrum
In Room One pakken we nog net een stukje rustgevende drone mee van het duo dat onder andere bestaat uit Pete Kember van Sonic Boom en vroeger lid van Spacemen 3. De experimentele drones zijn nogal van het rustgevende soort en lijkt daarmee een bewuste boeking op dat slot voor de chaos die ons met name met de volgende act te wachten staat.
A Place To Bury Strangers op Fuzz Club Eindhoven, foto Maron Stills
A Place To Bury Strangers op Fuzz Club Eindhoven, foto Maron Stills
A Place To Bury Strangers
Koleretyfessjemighosannawhatdefuck! Dat is zo’n beetje de kortst mogelijke samenvatting wat je van de nietsontziende New Yorkers kunt geven. Al van kiet af aan wordt de meedogenloze muur van geluid afgevuurd op het Fuzz Club-publiek. Tijdens furieuze opener We’ve Come So Far, waarbij Death by Audio-pedalen wizard Oliver Ackerman zijn gitaar rücksichtslos en vol wilde maniakaliteit al drie keer door de lucht flikkert, laat klappen en weer doorhengst. Kortom: ze hebben er zin in! Toen ik ze voor het eerst zag in de SugarFactory had ik niet kunnen vermoeden dat ze zo’n dikke show zouden kunnen neerzetten als meer dan capabele headliner, die niet louter leunt op de muur en volume van het geluid. Via dikke improvisaties en zelfs een industriële techno-achtig intermezzo waarbij Ackerman het publiek in verdwijnt, verwoestende drumpartijen, solo’s en complete waanzinnige chaos die dwars door je donder heen sodehannest, is het niets anders dan intens, hysterisch genieten geblazen. Niet in de laatste plaats openlijk zichtbaar bij de band zelf. Ik geloof niet dat ik ooit een bredere glimlach en gelukzaligmakende energie bij het trio heb gezien. Echt een fucking fantastische show. Maar echt.
A Place To Bury Strangers op Fuzz Club Eindhoven, foto Maron Stills
Helaas geldt dit direct als zinderende finale voor ons van deze idioot geslaagde eerste festivaldag, waarbij we gezien de diversiteit van de line-up en het publiek (van kind tot opa en oma, van Zuid-Afrika tot Finland) niets anders kunnen concluderen dat het een zéér rijke en goede was. Houdoe en bedankt, godnondejus!
Lees ook: Dromen en dronen op Fuzz Club dag 2
Meer werk van Maaike Ronhaar/Maron Stills in de galerij hieronder en op haar website.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.