Every Stranger Looks Like You, foto Kay Lacombe
Wie is toch die band met die ellenlange naam die de Fuel The Fire ESNS-showcase (NMTH x SOZ x TapeTown) in de Benzinebar donderdag afsluit? Of beter gezegd: die de bezoekers in de vroege uurtjes van de vrijdagochtend na shows van Rectum Raiders en The K. nog eens kapot komt spelen zodat ze daarna tollend van de biertjes én de hevige gitaren huis-, hotel- of AirBnB-waarts gaan. Maak kennis met Every Stranger Looks Like You, een intense post-hardcore (beetje screamo, beetje noise, beetje post-grunge) groep uit Vlaanderen, die we voortaan met ESLLY zullen aanduiden. NMTH belde met frontman Tim de Gieter.
Door Ingmar Griffioen
Eind 2015 kwamen we voor het eerst in aanraking met ESLLY, via een split met Mahlstrom en niet veel later volgde een belachelijk dikke sessie waarin we de tracks ‘Salt’ en ‘‘Self Portrait’, 2015′ voor het eerst hoorden. Ze bleven aandacht trekken met singles en video’s en februari 2017 kwam debuutalbum ‘Bluest Shade Of Black’ op vinyl uit via het Engelse Dog Knights Productions. De eerste langspeler is opgenomen en gemixt in de eigen Much Luv Studio en gemasterd door Carl Saff (Fu Manchu, Drug Church, Touché Amoré). De mannen kunnen niet wachten om in Groningen eindelijk weer het podium te bestijgen: “Het is alsof je een hond een lap vlees voor houdt”.
Zou de bezoeker van ESNS ESLLY al ergens van kunnen kennen?
“We speelden al heel wat vette shows over heel Europa en openden al voor heel wat bands zoals Code Orange, Bass Drum of Death en The Shrine. Bezoekers die ons nog niet kennen, mogen een zware show verwachten. Iedereen die zijn leven beu is, is welkom om met ons de laatste moed uit zijn lijf te komen schreeuwen. Wij spelen zelden shows in Nederland, dus deze keer willen we er dan ook iets speciaals van maken. Het wordt bovendien een eerste kennismaking met enkele van onze nieuwe nummers.”
Jullie komen uit Brakel, een Vlaams dorp waar de scheidslijn met Wallonië zo’n beetje doorheen loopt. Hoe is het daar in Oost-Vlaanderen?
“Ik woonde tot vorige maand in Brakel en ben nu net verhuisd naar Lembeke. Het grappige is dat ik jaren in Brussel heb gewoond, en nadat we ons jaren als ‘band uit Brussel’ presenteerden, ben ik weer naar zo’n heel afgelegen dorp getrokken. Het is hier net als in Brakel, hier is eigenlijk niets. Ik woon ook in het midden van niks. Er zijn geen buren, en enkel velden rondom mij. Dat is dan onze uitvalsbasis. Als we hier binnen gaan is dat echt een volledige en bewuste afzondering van de buitenwereld.”
Je zoekt bewust de rust op. Is dat voor de muziek of iets persoonlijks?
“Ik heb een opnamestudio bij mij thuis, dat is mijn fulltime job. Het is wel echt een bewuste keuze geweest om uit de stad te gaan, sociaal contact te ruilen voor meer introspectie en me echt 100% te focussen op muziek. Het schrijfproces is heel anders als je constant allerlei impulsen van buitenaf hebt. Als je hier iets schrijft is dat 100% op basis van hoe jij het leven ervaart, want meer dan dat is hier niet. Repeteren is ook heel anders. In Brussel was repeteren meer een feestelijk vibe, we gingen samen ook constant dingen doen, die hier in Lembeke niet mogelijk zijn. Hier is het gewoon in dit huis, het is bijna een soort van clubhuis.”
In februari kwam dan de debuutplaat uit. Het resultaat van lang zwoegen, schaven, zweet en bloed tot jullie tevreden waren?
“Ja absoluut. Ik denk dat we zes maanden geschreven hebben en dat die tevredenheid nogal op zich heeft laten wachten omdat het proces zo intens en tegelijk verwarrend was. Ondanks de goede reviews van onze plaat blijft het steeds een uitdaging ons binnen de typische muziekstijlen te situeren. Waar we hier in het verleden misschien te veel rekening mee hielden, hebben we door Bluest Shade Of Black beseft dat wij voluit voor onze eigen weg moeten kiezen, zonder compromis. Met die insteek zijn we aan onze volgende plaat begonnen.”
Heeft het album ESLLY verder gebracht?
“Zeker. Ik denk dat het voor ons echt noodzaak was, dat we zo gefocust hebben leren werken. En dat mensen ons misschien iets serieuzer nemen dan vroeger. Het was ook cool om het uit te brengen op Dog Knights, een label waar we zelf veel releases van luisterden. Dat we die kans kregen is echt zot, zeker voor je debuutplaat. Dit drijft ons om echt nog een versnelling of drie hoger te gaan en dit jaar met nog zottere dingen te komen. Zodat we echt kunnen bewijzen: ‘ok, Bluest Shade was cool, maar dat was maar het begin’ en zo voelt het nu ook echt.”
Ik neem aan dat jullie met de huidige plaat nog wel even gaan spelen eerst?
“Absoluut. We zaten er echt op te wachten dat we het spelen konden hernemen, eigenlijk hetgeen dat we het liefste doen. Het gemis van toeren vooral is heel zwaar geweest dit jaar, omdat we echt goesting hadden om een hele Eurotour te gaan doen en dat we er niet toe zijn gekomen. De optie was er, maar we voelden onszelf niet klaar om shows te gaan spelen. En nu wel. Het is alsof je een hond een lap vlees voor houdt; we weten dat we gaan spelen, het komt eraan en de goesting is echt enorm groot.”
Het klinkt alsof die nieuwe plaat al af is.
“Ja, we zijn nu aan het wachten op de masters, maar die is al volledig ingeblikt.”
Spelen jullie daar al nummers live van?
“Eigenlijk wordt Groningen de eerste keer dat we die nieuwe nummers gaan voorstellen. Daarom wordt het ook echt een heel spannende show voor ons. Midden in de nacht ook. Is er een beter moment?”
Ene Jan Debbie (Ruffstuff kapitein) tipte ons over jullie liveshow, die De Morgen beschrijft als een ‘vernietigend half uur’. “Als dit ‘the shape of punk to come’ is voor de komende vijf jaar, doe mij dan maar één punklidmaatschap, alstublieft.” Is dat wat we kunnen verwachten: een half uur furie?
“Zo zal het ook zijn. Er zal wel iets kapot zijn, dat zal wel of wij of jullie worden.”
Is na een half uur de energie op of het materiaal?
“Niet zozeer het materiaal. Ik denk dat we een soort primitievere manier van spelen hebben. Na een half uur voelt het echt alsof ik een of andere geschifte boksmatch gespeeld heb en vol schrammen en blauwe plekken kan stoppen, omdat het ook gedaan is. In de meeste shows branden we ons echt fysiek op tot het laatste stukje energie er gewoon doorgejaagd is. Daar is ook niet bij nagedacht. Niks is gepland. Het is vanaf het moment dat we gaan spelen als een rode lap op een stier.”
Hoe is België voor ESLLY? Is er een goede scene, zijn er andere bands waar jullie je aan optrekken of samen dingen mee doen?
“We komen allemaal vaak in Gent en daar is een heel sterk saamhorigheidsgevoel, mensen supporten ook echt heel hard underground bands hier. Dat is zeker de laatste twee, drie jaar echt ongelofelijk vooruitgegaan en dat kunnen wij enkel toejuichen.”
Zijn dat dan bekende plekken als – ik heb natuurlijk de film Belgica gezien – Charlatan en ook Vooruit?
“Ja, Charlatan, Vooruit, Kinky Star… Dat zijn de plekken waar we zelf ook graag komen, waar je veel kleinere bands vol belofte kunt gaan zien. Veel bands die jij nu ziet, zoals Raketkanon, zijn ook in dat soort zaaltjes begonnen en staan nu op geschift grote podia. Dat is cool, de mensen die we zelf om 3.00 ’s morgens in het café zien en die je dan twee maanden later een of ander zot festival ziet headlinen.”
Deze release ging deels in eigen beheer (digitaal) en voor het vinyl via het Engelse Dog Knights Productions. Zijn jullie voor de volgende daar ook weer onder de pannen of op zoek naar serieuze Belgische partijen?
“We hebben wel veel sjans gehad de laatste tijd. Bert, die drumt in The K. en bij Kapitan Korsakov, heeft besloten ons management te doen en we zijn aan het kijken wat de toekomst kan brengen. Sinds hij betrokken is in het verhaal, is alles een hele versnelling hoger gegaan.”
Wat een toeval dan dat jullie met The K. samen de hele showcase afsluiten na middernacht.
“The K. kan ik niet genoeg aanraden. Het is ook sick om samen te spelen met hen, zeker ook een van de bands waar we zelf fan van zijn. Ik herinner me toen ik 21, 22 was dat ik echt duizend keer naar die mannen ben gaan kijken. Dat is echt een van de zottere bands die ik in mijn leven gezien heb, met ook een hele toffe frontman.”
Had je dat toen je nog jonger was ook, dat je bands tegenkwam die je zo inspireerden om zelf muziek te maken?
“Ja, ik denk dat het voor heel ESLLY, zeker voor mij en Willem, het moment is dat we in aanraking kwamen met Deftones. Holy shit… Als we dat zelf kunnen neerzetten, dat level van zieke muziek en zo’n zotte show, dan zouden we wel heel gelukkig zijn. Zeker als manneke van dertien, veertien jaar ging er een hele wereld open. Mijn hele jeugd is daardoor gekenmerkt, mijn eerste optreden ooit was Deftones, toen in hun selftitled periode.”
Every Stranger Looks Like You, foto PYLON network
Zijn er nog andere plannen en ambities?
“Met ESLLY willen we gewoon Europa kapot gaan spelen. Dat is onze grootste ambitie op dit moment: Nieuw materiaal droppen en echt een gat in Europa gaan slaan.”
Te beginnen met een showcase waarvoor jullie helemaal naar Groningen karren, dank daarvoor.
“Dank om ons uit te nodigen. We willen deze heel graag spelen. We hebben echt goesting om eindelijk buiten te komen. Voor ons is dit ook een goede try-out omdat we al zo lang stil zitten en weten dat we de rest van het jaar wel een tandje bij gaan steken. Dan kunnen we beter nu een show of wat aanpakken en daarna nog finetunen. We zijn extra gemotiveerd om een echt dikke show neer te zetten.”
Every Stranger Looks Like You sluit de Fuel The Fire-showcase donderdag 18 januari in de Benzinebar af vanaf 2.00 uur. The K. speelt om 1.00 uur. Het hele tijdschema vind je hier en onderaan.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.