Enter Shikari in 013, foto Rick de Visser
Eerlijkheid duurt het langst, dus laten we beginnen met een bekentenis. Ondergetekende wist eigenlijk weinig van de te recenseren act van deze avond. De naam Enter Shikari was uiteraard bekend, de muziek wel eens gehoord, een show nooit gezien. Wegens een uitgevallen collega trok deze recensent toch met gepast enthousiasme richting Poppodium 013 in Tilburg om te zien what all the fuzz is about. En ondanks de zorgvuldig gekozen naam van dit platform werd de hype al snel begrepen en geloofd. Enter Shikari is een schizofrene mix van genres die aangenaam verwart.
Tekst: Lisa Gritter / Fotografie: Rick de Visser
Tusky in 013, foto Rick de Visser
TUSKY
We beginnen de avond met Tusky. We kunnen nu wel weer melden dat deze formatie bestaat uit ex-leden van John Coffey, maar we kijken liever vooruit. Tusky is namelijk zo’n band die punkrock in Nederland weer gezellig maakt. Niet ‘plakjes leverworst’-gezellig, maar ‘vergeet de sores en spring op de schouders van je vrienden’-gezellig. De zaal is al aardig gevuld en dat zijn een hoop mensen in die enorme nieuwe 013. Dat valt gitarist Christoffer ook op: “We spelen volgende week in Dynamo in Eindhoven, als vijf procent van jullie komt is het al uitverkocht.” Een potje positieve wiskunde. We spotten overigens in het publiek wel wat John Coffey-shirtjes, dus de wortels van Tusky worden niet vergeten.
AS IT IS
Na een minuut of wat zijn we al een klein beetje fan van de theatrale dramatiek van de zanger van As It Is. Het is allemaal super aanstekelijk en behoorlijk strak, maar het kan ons toch niet helemaal bekoren. Gelukkig zijn er genoeg mensen in de inmiddels nog vollere zaal die daar heel anders over denken.
ENTER SHIKARI
Dan is het tijd voor die band die we eigenlijk niet kennen, maar wel voor gekomen zijn. Vanaf de eerste noot is het duidelijk dat elke andere persoon in de flink gevulde zaal de band wel kent. Dat zal ons leren. Vanaf opener The Sights (Google is onze vriend vanavond) doet het publiek vol overgave mee. De heren van Enter Shikari zijn gekleed in zwarte pakken, witte overhemden en dunne, stijlvolle zwarte stropdassen en doen aan overgave. De vier bandleden spelen met de energie van tien Duracell konijntjes en leadzanger Rou Reynolds laat ook nog dansmoves zien waar menig man nog wat van kan leren.
Enter Shikari in 013, foto Rick de Visser
En dan is er ook nog confetti! Streamers moeten we zeggen. God, wat houden we van streamers. In een filosofisch momentje menen we in de explosie en het daaropvolgende langzame dalen van de confetti een metafoor te zien voor de muziek van Enter Shikari: onverwachts explosief en dan weer kalm en melancholisch. We hebben inmiddels ook al een biertje of twee op, dat speelt ook vast mee.
Enter Shikari in 013, foto Rick de Visser
Zoveel emoties, we zijn in de war. Google zei ons dat de band post-hardcore speelt, maar dit lijkt meer pre-emocore of post-eighties-electronic of post-zero’s-punkpop. We kunnen genres blijven verzinnen, maar we hebben het vermoeden dat Enter Shikari geen f**k geeft om genres, labels en hokjes. Dat zal ook de reden zijn dat de toch vrij immense 013 bijna tot de nok vol staat met fans. De band straalt eenheid uit, hoop en een hele dikke middelvinger naar de sociale wetten of de verknipte maatschappij waar we ons vaak niet in thuis voelen. Na de stoomwals die de band ‘Quickfire Round’ noemt (vier nummers in 8 minuten) eindigen ze niet veel later met het epische Live Outside en zeker duizend man publiek zingt met lichte pijn, maar in eenheid: “I want to live outside, live outside all of this.” Want dat willen we soms allemaal wel even: weg van alles.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.