In gesprek met Doodseskader: ‘Harde tijden vergen hardere muziek’

Doodseskader, foto Stefaan Temmerman

Na zeven woorden waren we al gegrepen: ‘Harde tijden vergen hardere muziek. Enter “Doodseskader”.’ Ok, we waren al op voorsprong gezet door de aankondiging op de socials dat er een nieuwe groep geboren was met twee leden die we al goed kenden uit Every Stranger Looks Like You (ESLLY), Amenra, Kapitan Korsakov en The K. Tim de Gieter en Sigfried Burroughs komen ditmaal niet alleen met niets ontziende sludge metal en noise, maar ze hebben zich voor Doodseskader ook laten inspireren door de hoogtijdagen van grunge en hiphop en afficheren zich met het getal 45. Intrigerend. De groep is naar eigen zeggen “ontstaan om af te maken”. Daar moeten we meer van weten en dus bestookten we het nieuwe duo met een pak vragen.

Daarbij geholpen door bescheiden voorkennis van deze eerste video/single. Lepers gaat vandaag de wijde wereld in. De single is opgenomen in de Much Luv Studio (waar Tim ook met Amenra, Brutus, Throane werkte) en gemasterd door Jack Shirley (Deafheaven, Oathbreaker). Het is volgens de band een voorbode van het brutale en meedogenloze universum van Doodseskader, waarin de release van de debuutplaat niets minder dan een ‘bijbelse gebeurtenis’ is. “In november rollen we ons debuut uit en vanaf dan zullen we niet meer stoppen…” De pandemie waarin we ons bevinden wijst de mens volgens Tim en Sigfried op ‘de fragiliteit van het individuele leven’ en maakt van ons allemaal in zekere zin lijders (lepers).

Door Ingmar Griffioen

– Waar staat de naam Doodseskader voor? Willen jullie bepaalde elementen op de korrel nemen?
“Het kiezen van de naam is eigenlijk in een soort opwelling gebeurd, zonder al te veel denkwerk. We proberen sinds dag één zo efficiënt mogelijk te zijn, dus de naam moest iets functioneels hebben. Als we twee mensen waren geweest die brieven rondbrachten hadden we onszelf waarschijnlijk “Postbodes” genoemd. Maar we zijn een band die gewoon bestaat om zo hard als mogelijk te gaan en in onze nasleep niets achter te laten dan vernieling.

Zodoende zijn wij het Doodseskader. Ontstaan om af te maken.”

– Op de muzikale korrel of met een 45? Hoe zit het met die toevoeging 45 sowieso? Vinyl-liefde of numerologische symboliek?
“Wanneer we ongeveer een maand hiermee bezig waren werd al snel duidelijk dat dit niet een “band” zou zijn in de hoedanigheid die we al kenden van de andere projecten waarin we actief zijn. Ergens is Doodseskader gewoon een deel van onze identiteit, iets wat ons verbindt en voor een groot deel van ons leven ook altijd al daar geweest is. Ook toen de band er nog niet was.

We hebben altijd enorm veel affiniteit gehad met hiphop, straatcultuur etc, waar cijfers een grote rol spelen en naar de buitenwereld duidelijk maken waar je loyaliteit en/of oorsprong liggen. Het voelde dus niet meer dan normaal om een cijfer te adopteren om te tonen waar we voor staan en trouw aan zijn.

4 = D, 5 = E; DoodsEskader.
Wij zijn 45.”

Foto Stefaan Temmerman

– Hoe kennen jullie elkaar?
“Toen we 14 waren leerden we elkaar kennen omdat we met onze toenmalige (eerste) bandjes een Belgische “tour” op poten hadden gezet. Sinds dag één klikte het enorm goed en al snel werden we goeie vrienden. Op een van de laatste shows die we toen samen speelden zei Sigfried dat muziek het enige was dat telde en hij er alles aan zou doen om voor de rest van zijn leven te kunnen spelen en schrijven. Ik zwoer hetzelfde.

Een vijftal jaren gingen voorbij, we gingen studeren en toen we elkaar opnieuw tegenkwamen speelde Sigfried bij Kapitan Korsakov, Onmens etc. en had ik net de eerste plaatjes van Brutus opgenomen en stond ESLLY in de startblokken. Langzaam maar zeker was duidelijk aan het worden dat geen van ons toen gelogen had.”

– Hoe is het idee ontstaan om samen muziek te gaan maken?
“We hebben door de jaren heen vaak al lachend gezegd dat we gemaakt zijn om samen heavy muziek te maken, maar hadden dat nooit echt tot uitvoering gebracht omdat we allebei met enorm veel andere dingen bezig zijn.

In juli kwam Sigfried langs en kondigde aan dat hij vader zou worden in december van dit jaar. Terloops liet hij vallen dat, gezien de komst van zijn zoon en de lockdown, dit hét moment had geweest om een band te beginnen omdat hierna alles er anders zou uitzien. Vrijwel onmiddellijk beslisten we om ervoor te gaan. Twee schrijfsessies van 4 uur later was de eerste plaat af. 3 weken na de beslissing was ze opgenomen.”

– Jullie pakken het meteen serieus aan: Er komt ook een Doodseskader plaat uit. Wanneer kunnen we die verwachten?
“In november rollen we ons debuut uit en vanaf dan zullen we niet meer stoppen…”

– ‘MMXX : Year Zero’, Oftewel dit jaar is het nulpunt, de geboorte van de band?
“Ja effectief. Bij het nadenken voor een plaatnaam was het redelijk snel duidelijk dat we nooit een woord of “catchphrase” zouden kunnen vinden om vast te leggen waar dit om draait. De oorsprong van deze band is de uitzonderlijkheid van dit jaar.

Een pandemie, Sigfried’s ongeboren zoon die op komst is.
Dit jaar heeft lang als een einde gevoeld, tot de komst van Doodseskader.

We gaan elk jaar een plaat droppen met deze titelstructuur (dus volgend jaar komt dan “MMXXI : Year One” etc). De platen zullen steeds hetzelfde aantal tracks hebben en binnen de stilistische lijn passen van “MMXX : Year Zero”. Buiten die releases komen er dan ook single-releases, collabs met andere artiesten etc. die vrijer van vorm zullen zijn maar steeds passen in het Doodseskader universum.”

Doodseskader, foto Stefaan Temmerman

– De release van het album is zowaar ‘een bijbelse gebeurtenis’, zo lezen we. Verklaar u nader svp.
“Bij momenten begon het in ieder geval zo te voelen. Het aantal mensen die reageerden met “eindelijk” toen we vertelden dat we samen een band hadden was redelijk groot.

Het aantal toevalligheden is ook écht absurd. Letterlijk àlles is gigantisch snel gegaan; in juli was er nog niks en aan het einde van diezelfde maand hadden we een plaat en nog voldoende extra materiaal om er nog 3 te schrijven. De naam kwam als in een droom, het cijfer ook, de teksten schreven zichzelf en wij volgden gewoon. Er is nooit een B-naam of een B-titel geweest. Nooit een discussie, nooit een brainstorm-sessie.

Het idee om een jaartelling te starten door middel van de platen die begint bij ons begin heeft ook veel weg van hoe Christenen hun jaartelling baseren op de komst van Jezus bij nader inzien…”

– Lepers combineert sludge met een grungy inslag en heeft een donkere ondertoon, beklemmend als het betere Alice in Chains werk. Een duidelijk andere richting dan wat we van jullie andere bands kennen. Wat was de inspiratie?
“We hebben nooit echt nagedacht of een lijn proberen uit te stippelen van hoe Doodseskader zou moeten klinken. Basically zijn we vertrokken vanuit het idee dat het heavy moest zijn en we wel zouden zien wat samen spelen zou geven (gezien we maar met twee zijn, geen gitaren hebben etc).

Lepers is de eerste track op de plaat, maar het is ook de eerste track die we samen schreven. Nadat we ons twee uurtjes hadden opgesloten kwamen we met een volledig afgewerkte demo hiervan buiten. In die zin was eigenlijk “Lepers” ook gewoon de inspiratie voor de rest van de plaat.”

– Jullie zijn beiden gewend te brullen. Was het een uitgemaakte zaak dat Sigfried de vocalen doet (net als in Onmens, The K)?
“In alles zijn we elkaars gelijke. Zo ook bij de vocals. Sigfried doet vocals op de helft van de plaat, Tim op de andere helft.
Bij de volgende single zal het stemgeluid dus ietsje anders zijn…”

– Wie zijn de Lepers van deze wereld?
“Momenteel worden we overstelpt door een virus dat ons wijst op de fragiliteit van het individuele leven. Die eerste keer angst ervaren dicht bij huis, daar kunnen we echter moeilijk mee omgaan. Tot ons grote geluk werden we hier steeds van gespaard. Het is duidelijk dat wij absoluut niet voorbereid waren om te gaan met een gevoel van volkomen machteloosheid.

De vrijheid en privileges, en in dit geval een goede gezondheid waar wij onvoorwaardelijk recht op denken te hebben, maakt van ons lijders. In alle eerlijkheid is dat louter een luxeprobleem. Er zijn enorm veel mensen die jaren voorheen vastzaten in een lijdensweg en die er nog jarenlang in zullen vastzitten.

De lepers van de maatschappij zijn wij, door eigen toedoen. Mensen die het eigenlijk goed hebben en dat zelf niet meer kunnen zien, of willen erkennen. In het bijzonder diegene met een vieze honger naar macht gevoed door egoïsme. Dat zijn de vieste, meest gevaarlijke en jammer genoeg vaak ook de meest besmettelijke.”

– Kunnen we Doodseskader in de 1,5 meter toekomst ook op een podium aan het werk zien?
“Uiteraard willen we niets liever! We zijn enorm hard aan het werken om te zorgen dat onze liveshows onze naam waardig zullen zijn.”