Marco Roelofs op Lemmy Lives in Fluor, foto Roy Wolters
Kiki op Lemmy Lives in Fluor, foto Roy Wolters
Een jaar na het overlijden van Motörhead-frontman en rock ’n roll-icoon Lemmy Kilmister kwam Effenaar-programmeur Marco Roelofs met het lumineuze idee om een passend muzikaal eerbetoon aan Lemmy te creëren. Geen slappe coverband die elke avond hetzelfde setlistje afdraait, maar het echte werk in de geest van de compromisloze rockgod van weleer. ‘Wie kan dat beter vormgeven dan Death Alley?’, bedacht Marco al snel, ongetwijfeld met de weergaloze Hawkwind-cover Motorhead van de Amsterdammers in gedachten. Bovendien is de groep – zeker nadat Peter Pan Speedrock gestopt is – dé Nederlandse vertolker van het Motörhead-gedachtegoed. Zo was Lemmy Lives geboren en een hele trits bekende Nederlandse rockmuzikanten verleende graag de medewerking op zang, bas, gitaar of drums.
Tekst: Ingmar Griffioen, foto’s: Roy Wolters
De eerste vier Lemmy Lives shows gingen zo hard en lekker dat besloten werd er nog vier aan vast te plakken. En zo staan we vrijdag 20 januari in de grote zaal van Fluor in Amersfoort voor het podium (vanavond in Victorie, Alkmaar laatste show!). Daar worden we eerst verrast door de jonge Eindhovense band Snakebite Love, die zich bijzonder moedig aan een akoestische set Motörhead-songs waagt en daar wonderwel mee wegkomt. Dat komt deels door de uitleg (en stem), waarmee de sterke zangeres nummers als Don’t Let Daddy Kiss Me presenteert. En ook dankzij de begeleiding op twee gitaren, bas en cajón ontstaat er wat moois. Iets dat aanvankelijk in een prettig soort Alice In Chains Unplugged sfeer hangt, maar vooral duidelijk maakt dat die ‘ruige songs’ ook in deze setting overeind blijven. Snakebite Love is speciaal voor dit project opgericht door studenten van de Metal Factory in Eindhoven leren we later. Missie geslaagd.
Douwe Bob op Lemmy Lives in Fluor, foto Roy Wolters
Dave Vermeulen en Marcela Bovio, foto Roy Wolters
Er is al aardig wat tijd verstreken en bier gevloeid als presentator Dikke Dennis Death Alley aankondigt. Meteen valt de eerste verrassing op, want de nieuwe drummer is er niet bij. Achter de kit zit wel een bekende: Bob Hogenelst van Birth Of Joy. Je kan het stukken slechter treffen, geven de bandleden na afloop ook grif toe. Hogenelst had wel tijd en oren naar deze klus en heeft zich het oeuvre helemaal eigen gemaakt. De slagwerker is de hele avond de driving force van een opvallend geoliede band, waarin ook gitarist Oeds Beydals geen minuut mist. Dat het zo vloeiend en gesmeerd verloopt is knap, helemaal als je bedenkt dat er zo’n twintig nummers gespeeld worden en er nogal wat gasten meedoen.
Zo knalt Marco Roelofs in de van Heideroosjes (tegenwoordig Stavast) bekende wijze over het podium en genieten we extra van zijn delivery van R.A.M.O.N.E.S (naar zijn punk-helden). Veel indruk maken ook: Janneke Nijhuijs (bassist The Deaf, The Indien en Smutfish), vooral in die nummers waarin ze de leadzang pakt en Marcela Bovio, de Mexicaanse zangeres van Stream Of Passion die – na een rustiger nummer – laat zien vocaal heel wat in haar mars te hebben. Wat. Een. Stem. Bovio vervangt vandaag overigens Charlotte Wessels van Delain, nog zo’n grande dame van de NL symfonische rock.
Pedro Speedrock op Lemmy Lives in Fluor, foto Roy Wolters
Oeds van Death Alley leeft Lemmy Lives, foto Roy Wolters
Zo kunnen we nog wel even doorgaan. Held ‘in ruste’ Pedro Speedrock (Peter van Elderen) laat meerdere nummers de gitaar ronken en Kiki en Janneke de Jong (de Bimbo’s uit Oeds’ vroegere band Malle Pietje en de Bimbo’s) overtuigen als vervangers van Ryanne van Dorst (DOOL). Verder wordt het (slimme) ‘rustpunt’ verzorgd door zanger-frontman Dave Vermeulen van de Helmondse rockband Voltage. Wat een all-star cast als je het zo terugleest he.
Douwe en de Bimbo’s, foto Roy Wolters
Net als je denkt dat Douwe Truijens vanavond wel erg makkelijk zijn adagium ‘Volhouwe’ hoog kan houden, mag de zanger nog vol aan de bak met de blonde manen en stembanden. Nog een rondje Hertog Jan-flesjes kan niet verbloemen dat de uitvoering van Silver Machine een zeer memorabele is. Het kippenvel staat er alweer duimendik op, als Dikke Dennis komt vertellen wat zijn antwoord was toen hij voor deze klus gevraagd werd: “Ok, op één voorwaarde, één fucking voorwaarde…” Je voelt ‘m al aankomen, ziet de aderen onder die Schoppenaas tat op z’n hoofd aanzwellen en BAM: Het iconische Peter Pan Speedrock-nummer ramt er vol in (impressie hier). Met Pedro Speedrock als versterking geeft de band nog een keer maximaal gas voor een daverend slotakkoord.
In de zaal, waar opener Motorhead (impressie hier) al goed was voor de eerste vuisten en horns in de lucht en bij het tweede nummer de pit aardig aan was, gaat het ook nog een keer kapot. Lekker avondje hoor. Topsfeer in een halfvolle zaal, die eerst respect toonde voor de akoestische prelude en zich vervolgens luid brullend liet meevoeren in deze Lemmy-hoogmis. Voor de bandleden van Death Alley de perfecte manier om een vanwege albumopnames (!) ingelaste concertpauze te verdrijven en de zinnen te verzetten. De band mag dan inmiddels behoorlijk gesetteld lijken (op ESNS17 lieten ze zich ook weer danig zien), bassist Dennis Duijnhouwer vertelde eerlijk dat ze zich nog weleens achter de oren krabben dat ze met NL rockiconen als Pedro Speedrock en Dikke Dennis op het podium staan, dat ze mogen optreden geruggensteund door een geweldenaar als Bob Hogenelst en met zangeressen als Marcela Bovio en Charlotte Wessels, die in Latijns Amerika stadions vol zingen.
Douwe en Janneke Nijhuijs, foto Roy Wolters
Album? Album!
Zijstapje naar dat tweede album waar we toch wel erg benieuwd naar zijn: Dat is opgenomen op verscheidene locaties, zoals in vijf avonden bij de Urker rockers van Roadcrew (die elke avond kwamen kijken en ook vanavond weer de pit opstoken) en met Pieter ‘Pidah’ Kloos in de Limburgse studio waar ook DOOL de plaat opnam. Medio 2017 is de prognose voor de release en we kunnen alvast niet wachten op de stap na die sterke debuutplaat Black Magick Boogieland. Maar voor het zover is, komt er nog een monumentale release uit de koker: Death Alley Live at Roadburn verschijnt op 24 februari 2017 via Suburban Records en is hier te bestellen. Benieuwd? Luister donderdag vanaf 15.00 uur naar de NMTH radioshow op Pinguin on the Rocks, waar we je vast het nummer Feeding The Lions laten horen.
Lemmy Lives in Fluor, foto Roy Wolters
Het was verdikkeme ook een goed moment voor ons eerste bezoek aan Fluors grote zaal en helemaal voor het eerste concertbezoek van 2017. Wat nailden Death Alley en co die Lemmy nagedachtenis hard zeg. Erg geslaagd eerbetoon, zelden zagen we ‘een coverband’ een repertoire dusdanig recht doen. De anderhalf uur durende show zal ons nog lang heugen, er moet aardig wat gebeuren wil die eind 2017 niet in ‘De beste shows van het jaar’ prijken. Goed, dat is nog ver weg, de kans om dit mee te maken niet: Vanavond in Victorie, Alkmaar is je (naar het zich laat aanzien) laatste mogelijkheid!
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.