Minder dan een week tot de Zwarte Cross en de hoogste tijd om vooruit te kijken naar het driedaagse spektakel vol muziek, motorcross, dwaze stunts en theater. Hoe dat te overleven? Gelukkig kwamen we op Werfpop noise/sludgeband Raketkanon tegen. De Gentenaren stropen met hun maniakale shows nu al zo’n vijf jaar alle festivals af, dus wie beter om ons een stel survivaltips te geven? Een goede Raketkanon-show dient intens beleefd te worden en voelt ‘als doodgaan, anders was het niet goed’. “We moeten dat doen, het is daarom dat wij muziek maken.”
Door Ingmar Griffioen, foto’s Sandra Grootenboer
Een grote witte bus met Belgische nummerplaten blokkeert de backstage van Werfpop. In hoog tempo laden de mannen van Raketkanon hun spullen uit over een Leids bospad, waarna drummer Pieter de Wilde, zanger Pieter-Paul Devos en bassist-toetenist Lode Vlaeminck aanschuiven. Gitarist Jef Verbeeck wordt rust gegund, maar zijn drie bandcollega’s maken evenmin een fitte indruk. Een mooi moment om ze te vragen naar hun survivaltips dus. En dan maar eens kijken of er nog energie resteert voor een interview.
Pieter-Paul Devos van Raketkanon, foto: Sandra Grootenboer
Jullie staan voor de eerste keer op de Zwarte Cross. Wat zijn jullie survivaltips, hoe overleef je als band al die festivals?
Devos: “Winterslaap, zomerslaap, herfstslaap.”
Dewilde: “Xtc.”
Vlaeminck: “Veel sporten.”
De jongens van John Coffey voetballen bijvoorbeeld backstage.
Vlaeminck: “Is het waar? Ik ga vooral veel zwemmen.”
Devos: “Ik heb veel sex.”
Vlaeminck: “Dat is meer alleen he, individuele sport. Groepsseks!”
Devos: “Ik masturbeer heel veel.”
Dewilde: “Het belangrijkste is gewoon plezier hebben, daarvan blijf je gaan.”
Devos: “Zondagse wandelingen met de grootouders kunnen wonderen doen.”
Nog voedingstips?
Devos: “Ja, xtc inderdaad. Dat is meestal wel ok. En dan nog een beetje detergent erbij gieten, dan ga je geen honger meer hebben.”
Hebben jullie wat gehoord van de Zwarte Cross? Wat jullie kunnen verwachten?
Devos: “Ja, we hebben al vier traktors gehuurd.”
Dewilde: “En allemaal in verschillende kleuren hè. Ook willen we wel op zoek gaan naar dé Zwarte Crosser. Waarschijnlijk is dat Bennie, Bennie Jolink?”
Jullie hebben een nogal explosieve liveshow. Valt dat iedere keer weer op te brengen?
Devos: “Ik denk dat het voelt als doodgaan en ik bedoel dat in de meest positieve interpretatie.”
Dewilde: “Heb je weleens DMT, de drugs, gepakt?”
Vlaeminck: “Zoals wij spelen, dat is echt sporten. Dat voelt inderdaad echt als doodgaan en als je niet dood bent gegaan op het einde van de show dan is het niet goed geweest.”
Devos: “Dan heb je je hart niet uitgestort.”
Vlaeminck: “Het is echt alles geven, dat is superbelangrijk. We moeten dat doen, willen dat ook doen, het is daarom dat wij muziek maken.”
Devos: “Ik vind dat muziekbeleving intens moet zijn en dat geldt niet alleen voor de band. Als ik een show ga kijken dan wil ik dat ook intens beleven. Dat kan je niet doen door aan de bar te blijven staan met één elleboog op de toog en een plastic beker met bier in de ander, terwijl je met je maten aan het praten bent over wat voor lekker wijf er in het publiek staat.”
Pieter-Paul Devos, Raketkanon en een stukje luchtgitaar op Werfpop. Foto: Sandra Grootenboer
Dat werkt niet bij een Raketkanon-show.
Devos: “Op zo’n manier kun je niks absorberen, dat gaat niet alleen over ons. Zo intens als wij onze muziek spelen dat is wat wij ook van het publiek verwachten. Die beleving. Dat hoeft zich niet per se te vertalen in spastisch rond dansen of zo.”
Dewilde: “Je voelt wel als band of ze het beleven. En andersom ook, het is ook een wisselwerking.”
Op een gegeven moment ren je voor de honderdste keer het publiek in. Hoe voorkom je dat het op een trucje gaat lijken?
Devos: “Niks is afgesproken of ingecalculeerd.”
Dewilde: “Hij heeft wel iets geoefend met pinten gooien en het opvangen van pinten.”
Devos: “Maar als dat de beweegreden is om naar een band te komen dan heb je het verkeerd begrepen. Tenzij die band een oppervlakkige kutband is, dan heb je het juist begrepen. Ik hoop niet dat wij dat zijn.”
Ok, dat festival overleven we zo wel. Hoe zit het met die tweede plaat? Zijn jullie met RKTKN#2 doorgebroken in Nederland?
De Wilde: “Dat weet ik eigenlijk niet, we hebben wel veel toffe shows gedaan nu…” “Maar we hebben nog geen liedje van een minuut gedaan bij de De Wereld Draait Door”, valt Vlaeminck bij. “Dan heb je het niet gemaakt natuurlijk he.”
Raketkanon op Werfpop, foto: Sandra Grootenboer
Is dat de ambitie nu, DWDD doen?
Devos: “Ik weet niet of we daar klaar voor zijn.” “Nee, dat zouden we nooit doen”, corrigeert De Wilde. “Ik vind dat verkrachting van de muziek.” Vlaeminck valt op cynische toon bij: “Ik vind het een hele eer als je een compleet nummer mag inkorten tot zestig seconden om zo op de televisie te komen… Maar nee; ik zie er het voordeel niet in.”
Met RKTKN#1 hadden jullie een succesvolle lancering in het zalencircuit hier, is met #2 een tweede trap ingezet?
“We spelen veel meer, hebben een andere boeker ook”, legt De Wilde uit. Devos: “Die boekt ons ook Europees, niet meer enkel Benelux. Dit jaar hebben we getourd in Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk, Engeland, Griekenland en we gaan in het najaar nog naar Frankrijk en Spanje. In de zomer doen we vooral festivals, maar voor- en najaar vullen we met intensief touren.”
Devos: “Van september tot en met november gaan we weer naar andere landen, Duitsland, Bobbejaanland…”
Dewilde: “Met die tweede plaat konden we in een aantal landen voor het eerst onze voet zetten. Dus voor hen was dat de eerste kans om ons te ontdekken. Dat heeft wel z’n vruchten afgeworpen, mensen zijn wel enthousiast geworden en nu moeten we de volgende stap zetten.”
Zijn jullie na al dat spelen voor de tweede plaat anders de studio ingegaan? Had meneer Steve Albini nog suggesties?
Devos: “Het was een andere manier van werken dan de vorige plaat, toen de nummers wel quasi af waren, maar ook nog veel werk nodig hadden. Die is behalve de gitaren en drums ook niet live opgenomen. De tweede plaat was bij Albini op tape en live.”
Vlaeminck: “Deze was ook veel beter voorbereid. We deden twee weken pre-productie in de studio in Gent, dus toen we bij Albini kwamen konden we meteen live opnemen.”
Devos: “De plaat is in vijf dagen opgenomen en in twee dagen gemixt. Iedereen kende zijn partijen wel, waardoor het organischer was.”
Pieter-Paul Devos en Pieter de Wilde van Raketkanon, foto: Sandra Grootenboer
Wat heeft Albini nog toegevoegd aan RKTKN#2?
Devos: “Hij zegt zelf altijd dat hij geen producer is maar een engineer en dat is geen leugen. Hij heeft geen artistieke inmenging, wat een producer normaal wel heeft. Geen invloed gehad in de creatie van de nummers. Wij maken onze nummers, zeggen hoe we dat willen horen puur klankgewijs en hij maakt de klank. Todat we tevreden zijn en dan nemen we op. Maar natuurlijk draagt de sound van de plaat wel zijn signatuur.”
Dewilde: “Zelf als je het vraagt, dan zegt hij: ‘als het voor jullie goed is, dan is het voor mij ook goed’. Natuurlijk zegt hij wel bij elk nummer dat het een ‘wreed vette schijf’ is, haha.”
“Awesome guys, you gonna be played on MTV”, grapt Devos.
Hoe ontstaan Raketkanon-nummers?
Dewilde: “In een kot.”
Devos: “Alles wordt wel samen geschreven, iedereen heeft ook wel aanmerkingen op elkaars partijen. Iedere partij gaat in principe wel een keer door iedereens vingers. Er wordt in een groep aan geschaafd totdat het nummer staat.”
Vanwaar de persoonsverwijzingen? Hebben Florent, Ibrahim, Elisa en Nico Van Der Eeken ook iets met die nummers van doen?”
Devos: “Wij spelen muziek op een manier die eerder abstract geïnterpreteerd mag worden, zowel muzikaal als tekstueel. In mijn ogen hoeft het alleen eerlijk te zijn, verder maakt het niet uit. Genres zijn ook niet aan ons besteed. Wat er bij ons uitkomt vind ik niet bepaald een genre, maar meer een ‘gut feeling’. De teksten liggen in het verlengde daarvan en de titels ook. Het is iets abstracts, dat meer een sfeer suggereert.”
Pieter-Paul Devos van Raketkanon, foto: Sandra Grootenboer
Spelen jullie ook nieuwe nummers?
Devos: “Er zit één nummer in de set, die een b-kant is van een 7″ die we uitgebracht hebben op Jazz Life, het label van Blood Red Shoes in de UK. De a-kant is Florent en de b-kant is Abraham, ook een nummer uit de Albini-sessies, maar die heeft de plaat niet gehaald.”
Dat is niet de opmaat naar RKTKN#3?
Devos: “We zijn daar nog niet mee bezig, we hebben ook allemaal andere projecten die we nodig hadden. Ik speel ook bij Kapitan Korsakov, waarmee we een nieuwe plaat gaan maken.”
Vlaeminck: “En ik bij Toman, waarmee we ook een nieuwe plaat willen maken.”
Dank mannen en tot in Lichtenvoorde! Relaas van de show op Werfpop vind je hier.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.