Sunn O))) in Doornroosje, foto Paul Verhagen
Puce Mary in Doornroosje, foto Paul Verhagen
Nijmegen is onlangs nog platgestampt met Soulcrusher, maar het moge duidelijk zijn dat de fans van het zware werk klaar zijn voor de volgende demonstratie. Dit keer van niemand anders dan de drone metal goden van Sunn O))). En dat op dinsdagavond… Greg Anderson en Stephen O’Malley wisten dit jaar met Life Metal hun positie als kampioenen van experimenteel, loodzwaar werk te verzilveren. Nu is ook de tweede plaat uit de sessies met Steve Albini (Shellac) ook uit, getiteld Pyroclasts. De meer meditatieve van de twee platen, die eigenlijk ontstond omdat de sessies dusdanig productief waren.
Tekst: Guido Segers // Fotografie: Paul Verhagen
PUCE MARY
Maar zover zijn we nog niet, want Puce Mary komt ons eerst opwarmen. De experimentele drone klanken van Frederikke Hoffmeier, de Deense artieste achter dit project, zorgen voor het soort vibraties door de zaal die we later op de avond mogen verwachten. De noise kunstenares heeft een flinke geschiedenis in experimentele muziek en werkt vanuit LA. Haar album The Draught uit 2018 geeft een goede indruk van het soort overweldigende geluid dat het hele spectrum lijkt te vullen. De spoken word passages, bedekt onder een deken van distortion, zijn de enige momenten dat Hoffmeier achter haar assemblage aan effecten vandaan stapt. Die hebben een impact, net als haar hele set vol donkere sounds.
Sunn O))) in Doornroosje, foto Paul Verhagen
SUNN O)))
Het duurt altijd even en er is veel rook die de zaal in gepompt moet worden, maar dan staan ze daar in rood en blauw licht gehuld: de drone cultisten van Sunn O))). Met theatrale gebaren worden de eerste gitaarsnaren aangevallen. Lekker traag natuurlijk, maar al snel bereiken we een bepaald keerpunt, waar de trillingen je hele lichaam lijken te raken. Het is alsof een zachte bries je raakt met de kracht van een orkaan, terwijl de band dus blijft bouwen aan hun overweldigende fundamenten van titanische gitaarklanken en dronende trillingen.
Sunn O))) in Doornroosje, foto Paul Verhagen
De muziek is als een warm bad, waar je compleet in weg kunt zakken. Sommige mensen gaan dan ook lekker zitten en ik vraag me ook af of het niet beter zou zijn om dit uitgestrekt op de vloer te ondergaan. Vooral dicht bij het podium strekken mensen hun handen naar de hemel of wiegen met gesloten ogen op en neer. Ondertussen zien we kleine verschuivingen op het podium, vaak voor we ze horen en voelen in de zaal. Ook het licht verandert, langzaam. Alles gaat langzaam vandaag, maar wel gestaag vooruit.
Wanneer de schuiftrompet erbij gepakt wordt, lijkt het dan ook minuten te duren voor deze de mix binnenkomt. Met één gele lamp boven de speler, krijgt dit instrument plotseling de hoofdrol terwijl de in gewaden gehulde muzikanten in het duister ronddwalen. Het is het laatste respijt voor we de apotheose van de set bereiken. Die lijkt maar te duren en te duren namelijk, met steeds zwaardere mokerslagen van de gitaren die blijven dreunen. Uiteindelijk belanden die op de speakers en versterkers en dan is het ineens gedaan. Ontlading op het podium en daarvoor. Nijmegen heeft nog nooit zo stil geklonken als tijdens de korte wandeling daarna, terug naar de auto.
Sunn O))) in Doornroosje, foto Paul Verhagen
Sunn O))) in Doornroosje, foto Paul Verhagen
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.