De laatste show van de Frans/Nederlandse albumtour van Crows is aangebroken, en waar beter af te sluiten dan een van Nederlands fijnste donkere zalen: EKKO? Dat vindt frontman James Cox ook, hij herinnert zich nog hoe Crows de eerste show buiten de UK hier speelde: net voor Sleaford Mods op Le Guess Who? 2014. Deze show is uitverkocht en Drahla uit Yorkshire verzorgt de support.
Tekst: Paul Lindenbergh / Fotografie: Sabrine Baakman
Drahla is de hele tiendaagse tournee mee met Crows. De Britse openingsact presenteert aanvankelijk een aantal nummers, waarbij sterk wordt afgewisseld tussen korte stukjes met veel muzikale actie en fragmenten die meer tekstgericht zijn. Naarmate de show van de Engelse post-punkers vordert, worden de nummers wel harmonieuzer en minder in stukken opgeknipt, wat de link met Crows duidelijker maakt.
Klokslag 21 uur speelt Crows. Als je dacht nog een seconde langer in de foyer te hebben, sta je helaas achteraan. Bijna op dat zelfde moment staat James Cox namelijk al tussen het publiek in de zaal. De toon kan maar meteen goed gezet worden. Een dappere bezoeker weet zichzelf af te leiden door tegelijkertijd een Europese voetbalwedstrijd te streamen op zijn telefoon, maar verder is de aandacht onverdeeld voor de Londense kraaien en vooral hun hyper(inter)actieve frontman.
Het nieuwe album ‘Beware Believers’ wordt breed gevierd, onder andere ‘Closer Still’, ‘Only Time’ en ‘Healing’ komen in opwindende uitvoering voorbij. Stuk voor stuk goede nummers die bijna een jaar na release eindelijk live te horen zijn. Verrassend is het dan ook dat Crows later een nieuw nummer speelt van het volgende album, dat al in de maak blijkt te zijn. Of we wel even onze telefoon weg willen doen, want daar besteden we volgens Cox al genoeg tijd aan. De nieuweling is iets steviger, maar zeker in lijn met het al bekende materiaal van het viertal. Ook liefhebbers van eerder werk komen niet bedrogen uit met ‘The Itch’ uit 2016, een song die tijdens hun eerste shows in Nederland in 2015 nog niet eens officieel uit was.
De band die bekend staat om een zanger met twee microfoons, maakt wel steeds minder gebruik van de tweede microfoon, afgezien van de nodige poses en hier en daar een dans ermee. Het was in EKKO toch lastig om veel verschil in de vocalen waar te nemen. Misschien dat deze reputatie straks tot het verleden behoort? Mocht dat zo zijn, dan is de kwaliteit er zeker niet om gedaald. Tussen de stroboscoop-salvo’s door wordt goed gedanst en gemosht terwijl Crows de ene na de andere hit de zaal in slingert.
Een toegift is “helaas moeilijk”, omdat de band beweert geen ruimte te hebben om van het podium af te gaan. Daarom moeten we dan maar doen alsof de laatste nummers een toegift zijn. Een schappelijk compromis, vooral omdat we nu niet hoeven te wachten en in een stuk door kunnen genieten. Opvallend is wel dat voor een band die niet achterom van het podium kan, zanger en bassist al voor het publiek bij de merchtafel zijn. Iemand anders zal de drummer wel helpen afbreken, terwijl wij ons tegoed doen aan vinyl en textiel met sick artwork van Crows.
“The Shape of Post-Punk to Come“? De voortekenen zijn goed, de show, de furieuze, noisy post-punk en een frontman in een “NHS / Not for sale” shirt zijn in ieder geval helemaal punk.
Meer foto’s van Sabrine Baakman hieronder, op Instagram en bij 3voor12 Utrecht.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.