Het is de tijd van het jaar waarin we terugkijken. We maken de balans op van alle door de mens gecreëerde zin en onzin die het afgelopen jaar over ons is uitgestort – en dan heb ik het niet over het NOS jaaroverzicht. Neen, broeders en broedsters, het is tijd voor cultureel verantwoorde zelfbevlekking aan de hand van… de jaarlijstjes! Wordt het toch nog een witte kerst.

Door Barry Hofstede

Barry Hofstede aka Dj der Wolfshund

De jaarlijst is waar de menselijke drang tot ordenen en de behoefte aan een vorm van hiërarchie samenkomen. In jaarlijstjes wordt het kaf van het koren gescheiden. Wat was het beste en mooiste, het kutste en het lulste? Dus laat het grote checken en afvinken beginnen. En vooral het zinloos debatteren over wat er wel en niet in staat. Jaarlijstjes vallen wat dat aangaat in dezelfde gesprekscategorie als wie de beste drummer (Keith Moon) van de wereld is. Of zoals Frank Zappa ooit zei: ‘praten over muziek is net zoiets als dansen over architectuur’.

Maar het is de aard van het beestje. We willen winnaars. Om tegenop te kijken en ons mee te vereenzelvigen. We willen bevestiging en ergens bij horen. En wanneer die barbaar van een recensent toevallig een andere plaat op nummer één heeft staan dan jij, dan is dat ook een vorm van bevestiging. Als het op jaarlijstjes aankomt zijn we allemaal winnaars.

In jaarlijstjes komt de waan van de dag nog eens voorbij ook al duurt het in werkelijkheid veel langer voordat het beste uit een jaar komt bovendrijven. Om het kaf van het koren te scheiden is tijd nodig. Zo heb ik afgelopen week al websurfend nog de beste plaat van 2016 ontdekt. En misschien moet de beste plaat van 1974 ook nog ontdekt worden. Of misschien is die wel in vlammen opgegaan tijdens de grote brand bij Universal in Hollywood in 2008. Dat de masters van Limp Bizkit daarbij in rook zijn opgegaan is dan weer een geluk bij een ongeluk.

In jaarlijstjes (en de Top 2000) viert de consumptiemaatschappij haar culturele armoede. in de Top 20 van beste songs van 2019 van The Guardian staat, godbetert, zelfs één artiest met twee liedjes. Terwijl alleen op Discogs al meer dan vijfentwintigduizend entries met verschijningsjaar 2019 te vinden zijn. Maar het kan nog steeds erger.

Zo bestaan er jaarlijsten waarin de beste jaarlijstjes op een rij worden gezet. Kijk, dat is nou handig en verstandig. Het deed me denken aan de Oeroboros – de slang die zijn eigen staart opvreet. Of in dit geval: de recensent die in zijn eigen kont kruipt. Ach wat, lijstjes schmijstjes en over twee weken beginnen we weer opnieuw. Ik kan niet wachten.

Heppie 2020 allemaal en keep on rockin’ in the free world!

Barry Hofstede is freelance schrijver, parttime rockster en fulltime oorlogsveteraan. Als DJ der Wolfshund draait hij met liefde en toewijding zijn singles aan gort in elke tent die hem wil hebben en waar twee platenspelers staan. Zoals vanavond (20-12) in dB’s.


Deel dit artikel