Hoe ver een reis je ook brengt, het thuiskomen is een belangrijk onderdeel van het verhaal. Vanuit het Canadese Quebec is een jong viertal al in 1982 op reis gegaan door ruimte en tijd. Avonturen die hen lieten kennismaken met merkwaardige afzichtelijke wezens, brute oorlogen, onafwendbare instortingen van planeten, het samensmelten van techniek en biologie, en de impact van propaganda en desinformatie. Een nietaflatende stroom kwalitatief hoogwaardige en compleet originele albums met de regelmaat van een atoomklok is al 40 jaar ons deel. En zelfs het wegvallen van meestergitarist Piggy in 2005 kon de dystopische oorlogsmachine niet tot stoppen dwingen. In 2022 lijkt Voïvod tot de conclusie gekomen dat nergens in het heelal een vreemder wezen is de vinden dan de mens. En met die conclusie in ogenschouw bewerkstelligt deze onverwoestbare metalband alweer langspeler nummer 15, getiteld Synchro Anarchy. En dat is weer een aangenaam eigenaardige toevoeging aan het eclectische oeuvre van deze Canadezen. 

Tekst: Martijn Welzen

De mensheid dus. Dat gekke tweepotige creatuur op planeet Aarde. We streven naar macht, rijkdom en comfort over de rug van anderen en onze planeet. Dat we daarbij ons eigen graf delven lijkt niet te deren. Sterker nog, we ontkennen dat simpelweg. “We’re all planet eaters”, laat zanger Snake weten in Planet Eaters. “We verdienen gewoon het beste”, vervolgt hij dan. Oh, de arrogantie. Of is het net zoals gesteld in de geweldige openingstrack Paranormalium dat we onze eigen ‘fake news’ blind zijn gaan geloven? “False information becomes conviction”, klinkt het. Dat komt natuurlijk makkelijk uit, want dan hoef je ook geen verantwoording af te leggen.

Quest For Nothing, Holographic Thinking of The World Today laten verder niks aan je verbeelding over en rammen vlijmscherpe riffs en dissonante akkoorden dat onwetende brein in. Voïvod heeft, zoals wel vaker, een boodschap voor het thuisfront, maar deze keer is het een stuk directer. Voorganger The Wake uit 2018 bijvoorbeeld, had op plekken nog het gevoel van een psychedelische reislust, misschien zelfs een tikkeltje positieve gelatenheid.

Dat is op Synchro Anarchy een stuk anders. Nu geeft Voïvod een knalharde rechtse! De band reikt hiervoor regelmatig terug naar de twists van het klassieke Dimension Hatröss, het eerste album dat in 1988 de meer progressieve kant van de groep liet zien, naast de alom geprezen sci-fi metal. Het is weliswaar harder, maar ook eveneens onnavolgbaar jazzy zoals alleen deze Canadezen dat kunnen. Ter conclusie: Synchro Anarchy is een geniaal verhalende spiegel voor een wereld waarin chaos de enige zekerheid is.

Synchro Anarchy is gisteren uitgekomen en nu verkrijgbaar in diverse formats. Tevens is de plaat te streamen via Spotify hieronder: 

 


Deel dit artikel