Het dertiende studioalbum The Nothing van Korn, uitgebracht op vrijdag de dertiende omvat dertien tracks. Driedubbel ongeluk? Wellicht wel voor leadzanger Jonathan Davis. Vorig jaar overleed zijn vrouw Deven Davis aan een onbedoelde overdosis, zij leed al langer aan depressies. Dat deze gebeurtenis zijn weerslag heeft gehad op JD zijn leven en dat terug te horen is op de plaat is bijna vanzelfsprekend. In een eerder interview met NMTH heeft JD aangegeven dat het voor hem helend werkt om zijn emoties weer te geven in zijn teksten en zijn gevoelens er uit te schreeuwen.

Door Sandra Grootenboer

Het album opent met doedelzak en JD die zacht over de muziek heen zingt: “Why did you leave me?” Dit is een onheilspellende voorbode voor wat komen gaat. The end begins. Hierop volgen de twee singles Cold en You’ll Never Find Me. Het zijn strakke uptempo nummers waarin het gitaarwerk van James ‘Munky’ Shaffer en Brian ‘Head’ Welch goed tot zijn recht komen. De hulpkreet ‘I’m not doing fine…’ waar You’ll Never Find Me mee eindigt, gaat vervolgens door merg en been.

The Nothing heeft een mooie volle diepe sound, mede dankzij producer Nick Raskulinecz met wie Korn ook het voorlaatste album The Serenity Of Suffering opnam. In Idiosyncrasy voel je de bas van Reginald ‘Fieldy’ Arvizu door je speakers dreunen met daar bovenop de zeer diverse vocalen van JD die elkaar continu afwisselen tussen zang, grunts en nijdig jammerend. Dit geheel wordt ondersteund door vette gitaren en strak drumwerk. Dit is zo’n nummer waar je even van bij moet komen, al geeft het album je die mogelijkheid absoluut niet. Naar lucht happend krijgen we geen pauze en walst The Seduction Of Indulgence er in een kleine twee minuten nog eens keihard overheen.

Langzaam maar zeker trekt JD je mee in de storm van waanzin die er in zijn hoofd rondgaat. De derde single Can You Hear Me heeft een heerlijk elektronisch loopje in het nummer verwerkt en voelt aan als het oog van de storm. Er is even wat rust om op adem te komen. Maar niet voor lang. In The Ringmaster hoor en voel je de tweestrijd die hij voert. Aan de ene kant alle goede bedoelingen die hem worden ingefluisterd door anderen: ‘Lets talk and let it out, dear’ / ‘You are so willing to hurt’ / ‘Feel at home in the dark’ en daar tegenover de innerlijke stem van alle pijn en het gemis: ‘I feel your presence anywhere up in my face’. Hij kan er niet aan ontkomen. 

Bij de track This Loss is de dualiteit eveneens goed voelbaar. Het heen en weer getrokken worden tussen kracht en pijn, hoop en spijt. Aan het einde van het nummer lijkt het alsof JD zichzelf kracht toe probeert te prediken. Wanneer het album dan even onheilspellend eindigt als hoe het begon, is de boodschap in Surrender To Failure een teken aan de wand: ‘For every good thing I’ve done there is a price to pay’. Wat is de prijs geweest voor dit album dat net zo sterkt voelt als hun debuut Korn uit ’94 maar even vol en diep klinkt als hun latere werk. 

‘I would do anything to bring you back to me’ …… ‘I failed…….’ 


Deel dit artikel