In 1991, het jaar dat Mordred zijn tweede album In This Life uitbracht, werd de band gezien als voorloper van een nieuw crossover genre. De hoogtij dagen van thrashmetal lagen inmiddels achter ons en een frisse wind was nodig om weerstand te bieden tegen de enorme kracht van opkomende grunge-bands. In This Life had de juiste ingrediënten om de band groot te maken. De thrash van weleer werd aan alle kanten toekomstbestendig gemaakt door funk, hiphop en dikke scratches van DJ Pause die tot de vast bandlid was gepromoveerd. Even leek het erop dat de band aan de rand van de doorbraak stond, maar helaas: het eindigde een paar jaar later na het tegenvallende The Next Room in 1994. Tot nu echter, want Mordred is na 27 jaar terug met een nieuwe langspeler, in de vorm van The Dark Parade. Wat redacteur Martijn Welzen ervan vindt lees je hier…

Tekst: Martijn Welzen

Een nadere blik op de geschiedenis leert ons dat Mordred niet als mainstream act kon doorstoten. Het opstappen van zanger Scott Holderby en een door het ijs gezakte derde album, gevolgd door een onvermijdelijk break-up, waren de hoofdoorzaken. In 2001 / 2002 was er een kleine oprisping, met wat optredens, maar niks dat op een serieuze comeback duidde.

De spreekwoordelijke stroomversnelling kwam in 2014; plotselinge aanwezigheid op social media, korte Britse tour en de allereerste demo’s die op cd verschenen. De inspiratie voor nieuwe songs kwam langzaam op gang. Twaalf nieuwe tracks hebben sinds die tijd het daglicht gezien. Vier zijn, met het uitbrengen van de EP Volition  in 2020, al een tijdje onder ons.

 

Het bulk van de geschreven nummers staat op The Dark Parade. Niet alleen kwantitatief, maar ook kwalitatief de meerdere van zijn voorganger Volition. Minder funk, maar het swingt net zo goed aan alle kanten. Demonic #7 opent als een ruige thrasher, en raakt de ziel van debuutplaat Fool’s Game. Het vervolg is een stuk avontuurlijker en verhaalt opvallend makkelijk over zware onderwerpen als kanker, terroristische aanslagen en drankmisbruik. Je voelt het louterende effect van deze nummers op de muzikanten. Groove dat machteloze gevoel van je af met alle artistieke spierkracht die je hebt!

Een echte lijn valt niet te ontdekken, omdat de band zich nergens muzikaal dan wel tekstueel heeft willen laten beperken. Je schiet van metal naar hiphop en van rasechte parademuziek naar tracks met een blues of funk-fundering. Het vergt wel iets van de luisteraar, maar uiteindelijk geeft deze achtling je een uitermate verzadigd gevoel. Geef The Dark Parade dus zeker een of meerdere luisterbeurten hieronder.

The Dark Parade is op vrijdag 23 juli uitgebracht via M-Theory Records en is in diverse formats (vinyl, cd en cassette) uitgebracht. Tevens is het album hieronder via Spotify te streamen: 

 


Deel dit artikel