Het moment is daar: een nieuwe langspeler van Kjeld uit Friesland! Met debuutplaat Skym uit 2015 wist de black metalband een ijzersterke indruk achter te laten, niet alleen op de opnames, maar ook nog eens op het podium. Black metal in de Friese taal die krachtig, grandioos en messcherp binnenkomt. En dat is niet anders met Ôfstân (afstand), de tweede langspeler en eerste release sinds de uitstekende EP Banier fan Frisia. Tijd dus om dit werkstuk eens een resem luisterbeurten te geven. 

Tekst: Gijs Kamphuis

Ôfstân is net als debuutplaat Skym uit 2015 een zeer intensief werkstuk geworden. Qua stijl worden er weinig andere genres of invloeden bij betrokken. Het is en blijft black metal zonder poespas. Op Ôfstân waard de geest van Immortal rond. Al was het maar om de snijdende koude riffs die langskomen en de ijselijke screams van frontman Joost Brouwer (Skier). 

Het verschil met de vorige langspeler is stilistisch gezien te verwaarlozen. De verandering zit hem in details. Nu is er is iets meer plaats voor keyboards en lijken de nummers nog meer uitgediept. Wat direct goed te horen in de razende opener Betsjoend. De vingervlugge duisternis komt binnen als een mokerslag maar het zijn de keyboards die deze razernij nog eens extra benadrukken. Ook in De Lensume Widner zijn er subtiel toetsen verwerkt als ware het de wind is die de storm aanwakkert.

Deze Noordelingen hebben hun bakens dus niet al te veel verzet sinds het debuut. Een split met Cirith Gorgor in 2015, een split met Wederganger een jaar later en in 2018 de ep Banier Fan Frisia laten horen dat de band echter altijd wel in beweging is. De Friezen hebben met de tijd (oprichting 2010) een vorm gevonden waarin hun creatieve proces precies past. Kjeld is wel een band van het standje vol gas. Snel, sneller, snelst, zonder uit de bocht te vliegen, maar ook zonder saai te worden. Mooie breaks en verrassende wendingen zorgen voor de afwisseling. Deze metalmannen vragen veel van de luisteraar want de gitzwarte gitaardeken van negen intensieve nummers heeft een constante dreiging in zich. Eén die echt onder je huid gaat zitten en daarmee prachtig uitputtend werkt. Als de laatste tonen wegsterven moet je echt even bijkomen van zoveel gekanaliseerd geweld. 

Brouwer brult daarbij de longen uit z’n lijf en keert zichzelf compleet binnenstebuiten in de songs. Wat een beleving! Tekstueel verhaalt hij over de mythologie van zijn provincie en de gewelddadige geschiedenis die dit deel van Nederland kent. De dik acht minuten durende titeltrack kent een fantastisch, haast symfonisch, middelstuk waarin het heerlijk meanderen is. Het is ook een van de weinige momenten waar het gas wat losgelaten wordt. Ook Wite Fokel ket zo’n passage, maar dan aan het begin. Waarna alsnog alle registers open gaan.

Kjeld is er gewoonweg in geslaagd om negen nummers lang een zeer hoog niveau aan te houden. In een misantropische omgeving voelen deze Friezen zich het beste thuis zo blijkt.  Dat is maar goed ook, anders was er nooit zo’n urgente, goede plaat ontstaan. Kortom, Kjeld is momenteel het beste wat Friesland op dit moment aan black metal te bieden heeft.   

Ôfstân van Kjeld is op 5 februari uitgebracht op vinyl en cd via Heidens Hart Records. Tevens is de plaat te beluisteren via Bandcamp en Spotify hieronder:


Deel dit artikel