Na de twee zeer fijne EP’tjes Cat & Mouse en Devil Fruit uit 2013 hebben we twee jaar moeten wachten op het debuutalbum van het trio punkers uit St Joseph, Missouri. De broertjes Solomon, Isaiah en Dee Radke doken ondertussen samen met producer Ross Orton, die onder andere verantwoordelijk is voor AM van Arctic Monkeys, zijn studio in Sheffield in om te werken aan het debuutalbum. Het wachten is inmiddels beloond met Dark Black Makeup, dat net uit is op het eigen Little Man Records.
Door Steven Gröniger
Weliswaar iets minder dan de rauwere EP’s maar vanaf opener Dark Black Makeup is duidelijk dat Radkey een band is die een platenkast vol Misfits, Black Flag en meer vroege punk-helden had staan. Het album ademt sowieso, op Hunger Pain na – dat is de echte vreemde eend in de bijt – de horrorpunkgeest van Danzig uit, maar is iets gelikter en ambitieuzer ten opzichte van de eerdere EP’s. Met dertien nummers mag het sowieso een ambitieuze plaat worden genoemd. Ondanks, of dankzij, de vele herkenbare invloeden die de plaat rijk is – horen we daar zelfs een beetje Queens of the Stone Age op de tweede helft van Love Spills? -, voelt de plaat wel vers. Het baritone stemgeluid van zanger van Dee is ook apart het vermelden waard; diep, warm en melodieus à la Glenn Danzig en Nick Cave.
Ergens mag het een geluk heten dat ze juist met Ross Orton in aanraking kwamen (hij nodigde ze uit nadat hij ze zag in het voorprogramma van Drenge, die hij ook produceerde). Hij heeft de muziek hoorbaar naar een hoger plan getild en echt gewerkt mét de broertjes. Zeker met een curve ball als Hunger Pain hoor je dat Radkey is uitgedaagd om ook verder dan de eigen platenkast te kijken. Zijn werk resulteert met name, logischerwijs, in een soepeler productie dan op de eerdere EP’s. Dat is zeker niet kritisch bedoeld, voor de puristen valt er ook nog genoeg schoonheid te vinden. Het Bad Brains-achtige nummer Glore is hier een sterk voorbeeld van. Op dit nummer vinden we wel degelijk de ongebreidelde punk van die EP’s terug. Zwaar vernieuwend of vooruitstrevend is het niet, goed uitgevoerde strakke riffs, drumwerk en zanglijnen tellen we wel. Al met al niet zeiken, het is punk zoals het bedoeld was en is; jong, hard en zonder illusies.
Concluderend is het uiteraard makkelijk gezegd dat we ‘lang hebben moeten wachten’ op het debuut. Maar het is juist zeer te prijzen dat de band zichzelf niet door de buitenwacht heeft laten opjagen. De ervaring van het vele optreden en het niet over één nacht ijs willen gaan, hebben de heren duidelijk geen windeieren gelegd. De nummers steken stuk voor stuk goed in elkaar en lossen de belofte van een sterk debuutalbum ruimschoots in. Het opgebouwde zelfvertrouwen weerklinkt in iedere zanglijn, riff en drumpartij. We kunnen niet wachten tot we het live mogen gaan aanschouwen in Merleyn, Paradiso én Ekko.
Radkey – Dark Black Makeup is 21-8 verschenen op het eigen Little Man Records.
Live:
21 oktober Merleyn, Nijmegen
22 oktober Paradiso, Amsterdam
23 oktober Ekko, Utrecht
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.