Monomyth, Paradiso // foto: Tim van der Steen
Het is ongeveer halverwege de set en ik heb inmiddels echt dorst gekregen. Voorzichtig beweeg ik mij door het publiek naar de bar aan de achterkant van de bovenzaal in Paradiso. Lastiger dan gedacht, want overal staan mensen met hun ogen dicht weg te spacen op de intense show van Monomyth, volledig in trance in hun eigen wereld. Echt niet dat ik dit voor een biertje ga verbreken, daarvoor is het veel te mooi.
Tekst en foto’s: Tim van der Steen
Monomyth, Paradiso // foto: Tim van der Steen
De Haagse band Monomyth presenteert vanavond, 18 maart, in de kleine zaal van Paradiso hun heerlijke derde plaat, Exo. Vijf mannen en een enorme batterij aan kabels, instrumenten, versterkers en licht op het podium. Monomyth staat bekend om de intense live-ervaring. Vanavond komt hun instrumentale blend van kraut-, stoner-, spacerock weer fantastisch uit de verf. Alles staat in dienst van de muziek, tijdens de hele show wordt vanaf het podium geen woord gesproken en ook de meegebrachte lichtshow dient puur om het publiek verder in de langgerekte drones en explosieve climaxen mee te voeren. Er wordt zelden een noot te veel gespeeld en zowel band als publiek gaat hier volledig in op. Een show van buitenaardse klasse!
Langgerekte drones vullen de zaal en brengen het publiek alvast in de juiste stemming voordat de band opkomt, terwijl het lege podium gehuld staat in een rode waas. De set begint vanavond met ‘Surface Crawler’, doelgericht wordt de stuwende groove ingezet. De melodieën op gitaren en synths zijn nog open en zoekend. De mannen staan niet op het podium maar zitten heel bewust in die ruimtebuggy die de ruwe vlaktes van planeet Exo afstruint. Op zoek naar het onbekende. De lichtshow begint nog heel minimalistisch: veel rook, weinig beweging. Dit wordt later allemaal anders. Na een vlammende climax gaat het licht op zwart en klinkt het welverdiende eerste applaus voordat ‘Et Oasis’ wordt ingezet.
De nieuwe plaat valt goed bij het publiek. Dit is spacerock waarbij je al het besef van tijd kwijtraakt en je met de ogen dicht laat meevoeren door de gelaagde opbouw van de muziek. Dit zie je in het bijzonder gemêleerde publiek ook genoeg. Hangend in de groove met die botte scheur erover, boven een dikke baklaag uit de digitale Hammond van toetsenist Peter van der Meer. Goede verschijning ook, Monomyth. Met name de grote rossige bos krullen van Thomas van der Reydt boven zijn dubbele gitaarhalzen en de seventies swagger van bassist Selwyn Slop vallen op.
Zelf gaan de heren er ook volledig in op. Tijdens de lange opbouw van ‘Uncharted’ verliest Van der Reydt bijna zijn evenwicht. Ik heb constant zin om mijn oordoppen uit te doen om de nuances beter te kunnen horen. Dan is daar die scheur uit de gitaar, als een inslaande komeet. Het is de voorbode van het geweld dat komen gaat, de apotheose. Bliksem uit de stroboscopen en gedonder uit de amps. We zijn zes liedjes en ruim vijf kwartier verder sinds die eerste noten werden ingezet. Het voelt als twintig minuten, er had makkelijk een uur achteraan gemogen. Ga deze jongens zien!
Monomyth, Paradiso // foto: Tim van der Steen
Monomyth Exo tour:
26.03 – De Helling (Utrecht)
07.04 – Burgerweeshuis (Deventer) 2hr set!
08.04 – Kroepoekfabriek (Vlaardingen)
16.04 – Duycker (Hoofddorp)
18.04 – Imagine Film Festival (Amsterdam)
08.05 – W2 Poppodium (Den Bosch)
12.05 – Vera (Groningen)
21.05 – Gebouw-T (Bergen Op Zoom)
21.10 – Into The Void (Leeuwarden)
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.