Hallo Venray in dB’s, foto Anne-Marie van Rijn

Henk Koorn in dB’s, foto Anne-Marie van Rijn

Het was waarschijnlijk ergens in 2005 dat het kwartje viel. 3voor12 Utrecht-oprichters Peter Bijl en Gerben Schmidt beleden hun Hallo Venray-liefde veelvuldig en ik moest mee naar de Haagse band. In mijn mistige herinnering was het in dB’s, maar een blik op het concertarchief suggereert een show in EKKO (Avond van het Kippenvel), waarna frontman Henk Koorn in december 2005 solo Club 3voor12/Utrecht in dB’s afsloot. Ik zag een zachtaardige, bebrilde kunstenaar in regenlaarzen die zich soms wat stamelend, half excuserend van de wijs leek te brengen, maar dat was schijn. Met gortdroge humor en een pak hele sterke songs zette hij een bevlogen set neer. Een jaar later sierde Hallo Venray de 10e verjaardag van Excelsior Recordings in Tivoli en wist ik het zeker: Dit is één van de beste bands van Nederland. Waarom was daar in vredesnaam zo weinig aandacht voor?

Tekst: Ingmar Griffioen / Fotografie: Anne-Marie van Rijn

Drummer Henk Jonkers aka ‘die andere Henk’, foto Anne-Marie van Rijn

Bassist Peter Konings in dB’s, foto Anne-Marie van Rijn

Toegegeven, het was ook best een tijdje stil rond de band, vooral na de hoogtijdagen in de jaren negentig waarin Hallo Venray op Pinkpop en Lowlands speelde. In de jaren nul verschenen weer drie hele sterke platen (zet zeker I’m Not A Senseless Person, At Least I Don’t Want To Be op!), maar toch kwam de Haagse band maar zelden op de radar en bleef navenante erkenning uit. Peter Bijl wist die tegenstrijdigheid in 2014 goed te vangen in ‘Hallo Venray voor beginners: Parels voor de zwijnen’, een stuk dat ik op de 3voor12-redactie mocht redigeren en dat samen met de dat jaar verschijnende sterkhouder Show de ogen/oren weer opende.

Het bloed kruipt… en sindsdien grijpen we zo’n beetje iedere Hallo Venray-kans (om de hoek) aan. Het kruipt alweer zo hard, dat de geplande blogpost is uitgegroeid tot een heus artikel op Never Mind The Hype. Die kunnen zanger-gitarist Henk Koorn en de niet te houden, straf groovende ritmetandem van bassist Peter Konings en drummer Henk Jonkers, alvast in de zak steken.

Hallo Venray in dB’s, foto Anne-Marie van Rijn

Mooi om gisteren in dB’s, zo’n anderhalf jaar na de vorige show daar en bijna een jaar na de laatste Hallo Venray-gig!, weer te ervaren hoe ongelofelijk goed de band in haar vel steekt. Te genieten van een vrij fantastisch oeuvre, althans een deel: de band speelde een bloemlezing van de Excelsior-platen en kwam met onder meer een prachtige uitvoering van ‘Freaky’ en een verschroeiende van ‘Blood’. De droge humor van Koorn charmeert onverminderd, onze fotograaf wijt dat mede aan een ver verleden als cabaretier. De man achter de merchandise-tafel zag na afloop de stapels vinyl rap slinken, terecht; want zien is geloven, belijden en dus ook aanschaffen en belonen. Hij merkte ook op hoe zonde het is dat Excelsior Recordings de oude platen niet opnieuw uitgeeft. Bij deze een pleidooi! Aan die fijne labelmensen, die als vanouds weer in de zaal waren om hun band te supporten.

Mooi ook om zoveel ‘oude’ koppen weer te zien genieten, zoals programmeur Jeroen Boekhorst die Hallo Venray door de jaren heen altijd bleef boeken, Mark Roos van het AD (die me vroeger de kans gaf om mijn eerste recensies te schrijven voor de cultuurredactie van het Utrechts Nieuwsblad) en oud-hoofdredacteur Peter Bijl, die Berlijn weer voor Utrecht verruilde (welkom terug!), en vijftien jaar later weer net zo hard in dB’s staat te smullen en springen. Ook zij moeten constateren dat de nu al 33-jarige band alleen maar beter lijkt te worden. Hulde!

Hallo Venray in dB’s, foto Anne-Marie van Rijn

Vooraf
In het voorprogramma zie ik eindelijk het Belgische PEUK, dat me al meerdere keren getipt was. Gretige jonge honden die noisy openen, soms wat prettig rammelend en neo-grungend en met een pak nineties-referenties. Alles bij elkaar doet PEUK me best wat aan het Utrechts-Deventer trio Black Monsoon denken. Die waren gelukkig ter plekke om juist het tegenovergestelde te beweren, en ze weten zich daarin gesteund door het fijne Belgische blog Dansende Beren.

Hallo Venray live en meer:
De komende periode doet Hallo Venray nog drie try-outshows, waarbij de focus meer op nieuw werk zal liggen, er komt namelijk een nieuw album aan op Excelsior! De band gaat ‘nieuwe dingen proberen’ op:
– 6 maart in So What, Gouda
– 20 maart in De Klomp, Ovezande
– 22 maart in Paard-café, Den Haag

Hallo Venray in dB’s, foto Anne-Marie van Rijn

Hallo Venray in dB’s, foto Anne-Marie van Rijn

Opzwepend rammelende garagerock ’n roll uit Gouda: meet The Tambles! Het lichtelijk losgeslagen viertal gaat dit najaar met de Popronde x NMTH-selectie het hele land onveilig maken. En we hebben de perfecte introductie om je een idee te geven wat je van de Zuid-Hollanders kunt verwachten. Als opwarmer voor dit najaar doken The Tambles met Henk Koorn (Haagse Hallo Venray- en studiobaas) de studio in. Ze tekenden voor deel #6 van zijn Sahara Sessions en wat ons betreft dampt de rock ’n roll er in dikke walmen vanaf. Ze raken onderweg ook de juiste Rolling Stones-snaren zeg, hoor die mondharmonica- en Jagger-swagger en Richards-twang dan!

Het was natuurlijk ook niet te harden zo heet op 18 juli in Den Haag, dus neem die petjes maar af voor de Sahara Session van The Tambles. De Gouda garagerockers trappen het Popronde-seizoen op 14 september af in Apeldoorn en ze hebben nog acht gigs staan (alle data staan onder de video!). Een mooie start, maar ze verdienen meer dan die negen optredens. Dat zullen jullie op basis van deze sessie met ons eens zijn. Dus Popronde-programmeurs… wake up & smell the … rock ’n roll! Die jongens spelen het wel klaar he, net als die €3.075,- die ze ophaalden voor een nieuwe bandbus.

– We selecteerden overigens nog 25 van die kanjers voor Popronde 2018 he!

THE TAMBLES LIVE @ POPRONDE 2018:

Apeldoorn: 14 sept – Dimi’s
Heerlen: 22 sept – Pelt
Wageningen: 27 sept – Daniels
Eindhoven: 28 sept – Underdog Cafe
Dordrecht: 07 okt – Visser’s Poffertjes
Hoorn: 28 okt – CharlieS
Rotterdam: 03 nov – Hudson
Breda: 15 nov – Lievense
Den Haag: 17 nov – O’Caseys

RIP Chris Cornell, om te beginnen. Wat een verlies, wederom verlaat een grootheid uit de rockmuziek het leven veel te vroeg. 52 jaar werd hij slechts. AP meldt dat de zanger woensdagnacht in Detroit overleden is. Chris Cornell is de man die met die iconische stem onze jeugd kleurde. Allereerst met Soundgarden (Badmotorfinger!), na de split maakte hij als solo-artiest vele platen, een hele mooie met Temple of the Dog (eerbetoon aan een overleden vriend met ook leden van Pearl Jam) en later drie sterke langspelers met Audioslave. Met die ‘hardrock supergroep’ met leden van Rage Against The Machine stond hij in 2003 nog op Pinkpop en deed hij eerder dit jaar nog een show op een anti-Trump rally. Met Soundgarden was Cornell bezig aan een tournee ter ere van de 25e verjaardag van Badmotorfinger en we droomden dan ook van Nederlandse data. Zo stond hij gisteren nog op het podium in Detroit voor wat zijn laatste show ooit bleek.

Welkom bij de kortste playlist ooit van deze NMTH x Pinguin Radio show. Heeft ons 63 afleveringen gekost, maar het is dan toch gelukt om een playlist met slechts elf tracks samen te stellen. Daar zijn overigens goede redenen voor. We kijken nog even terug naar zondag, toen Doomstad #2 ‘Ekko naar een fucking afstraffing en de verdoemenis‘ hielp. Lekker. Briqueville doet niet aan korte nummers vandaar.

Hallo Venray in Paard, foto Jan Rijk

We hebben nieuw materiaal van onder meer Elder, Boris en Farflung en die doen ook al niet aan kort van stof nummers. Het enige nummer dat onder de 3 minuten klokt is van een andere band die ons live weer verbaasde. De inmiddels 30-jarige Hagenezen van Hallo Venray hebben weer een goede plaat, ze stellen live nooit teleur en ze zijn goed voor de opener van de show. En eigenlijk hadden we ook Textures moeten draaien, maar die houdt je tegoed!

Al dat en zoveel meer vanaf 15.00 op:

LUISTER HIER naar de uitzending

In totaal kreeg je al ruim 51 uur (ruim twee etmalen jawel en ook op Spotify gaat het hard!) speciaal door NMTH geselecteerde nieuwe muziek uit binnen- en buitenland, zo de digitale ether ingestuurd voor de échte radio-experience. Helemaal onderaan staat de playlist van de vorige weken, deze zal ná de herhaling wekelijks worden bijgetapt als een heerlijk vers bier.

Uitzending Never Mind The Hype vs. Pinguin On The Rocks:
Donderdag van 15:00 – 16:00 uur
Herhaling Never Mind The Hype vs. Pinguin On The Rocks:
Zondag van 19:00 – 20:00 uur

Meer Harde Nieuwe Muziek vind je hier

1. Soundgarden – Rusty Cage
We hadden hier natuurlijk tientallen nummers kunnen draaien. Materiaal van de Soundgarden-platen Badmotorfinger en Superunknown komt hier de hele ochtend al voorbij, gevolgd door het prachtige project Temple Of The Dog en afgetopt met lekker vettig rockende Audioslave-tracks. Terug naar waar het voor ons allemaal begon dan maar: Rusty Cage van die klasse plaat Badmotorfinger. RIP Chris.

2. Hallo Venray – Blood
Potver wat zijn Henk Koorn en zijn mannen weer in vorm zeg. Wat was dat genieten in EKKO en een dag later in Paard van Troje gewoon weer. Lees hier alles over die thuismatch met ook The Hazzah.

3. Black Rainbows – The Red Sky Above
We gooien wat heavy spul uit de oude doos op je en dan zijn deze zwaar fuzznede psych-stonende Italianen algauw favoriet. Is pas sinds maart uit deze dubbeldikke track.

4. Ulrika Spacek – Full Of Men
Even de voet van het pedaal met Ulrika Spacek. De Londense psych- en dreampop-groep overtuigde ons onder meer op Eindhoven Psych Lab en ze hebben opeens de tweede plaat al af. Iets subtieler wellicht, Modern English Decoration komt 2 juni uit via Tough Love Records.

5. Boris – Absolutego
Nieuwe Boris track, sjawel! De Japanners kunnen altijd op onze adoratie rekenen en Absolutego verdient dat ook. Dit is de eerste single van Dear, het 23e studioalbum, dat de nu 25-jarige groep op 14 juli uitbrengt via Sargent House. Zwaar ok!

6. Beastmaker – Evil One
Bastaard-zonen van Sabbath en Danzig. Album Inside The Skull komt morgen uit op Rise Above Records (albumstream bij Loudwire) . En dit is de heerlijke tweede single (en albumopener). En dit de video:

7. Power Trip – Executioner’s Tax (Swing Of The Axe)
Stukje onvervalste oldskool metal en het nummer waarmee de Doomany Dj’s zondag bij Doomstad de meeste handen op elkaar kregen…

8. Vibravoid – Wake Up Before You Die
Duitse psychedelische en acidrock op het label Stoned Karma Records. Vibravoid brengt het album Wake Up Before You Die op 30 juni uit en het titelnummer is al even uit.

9. Elder – Staving Off Truth
Fuck yeah! We hadden even niet op zitten letten, want dit is alweer de tweede single van de aanstaande Elder plaat en we zijn zwaaaaaaaarrr fan van de Boston doomers. Zeker sinds die totaal geweldige show op Roadburn in het Patronaat. Ok, we zijn de beroerdste niet, op Bandcamp vind je de vorige single (en bestel je meteen die plaat).

10. Farflung – You Will Kill For Me
Zware kosmische rock uit Los Angeles en een favoriet van head honcho Waldo achter de Doomstad-decks. Van de plaat Unwound Celluloid Frown die nog meer spacerock en krautpunk herbergt en vorig maand uitkwam op Heavy Psych Sounds.

11. Briqueville – Akte VI
Met Briqueville stond er weer een Belgische act op DOOMSTAD. De doomers hebben net het tweede album II uit, dat bestaat uit Akte V, VI en VII en in EKKO gingen wij ook in drie klappen om. Drie lange, zwaar doomende klappen met voldoende psychedelische gitaarlijnen en opbouw om het bizar spannend te houden. Wie had gedacht dat dit de lichtst verteerbare band van de avond zou zijn… Afijn, op naar Doomstad 3 na de zomer!

Akte VI from briqueville on Vimeo.

Alle muziek die we op Pinguin Radio draaiden (voor zover op Spotify) in een playlist:

Hallo Venray in Paard, foto Jan Rijk

Hallo Venray speelde zaterdag 13 mei een thuiswedstrijd in de kleine zaal van het Paard. In het voorprogramma stonden de nieuwe, lokale helden van The Hazzah. Het is mooi om te zien dat zowel de oude en nieuwe generatie Haagse scene op één avond te bewonderen is. Heel even leek het erop dat de zaal niet vol zou lopen, maar die zorgen waren voor niks en het was uiteindelijk toch gezellig druk. Met Den Haag al 30 jaar als thuisbasis moest dat ook wel goedkomen, toch?

Tekst: Timothy Aarbodem, foto’s: Jan Rijk

The Hazzah in Paard, foto Jan Rijk

The Hazzah in Paard, foto Jan Rijk

THE HAZZAH
“Hallo, wij zijn The Hazzah en gaan proberen jullie te vermaken,” aldus zanger/bassist Edo Storm. Goed, dat kan misschien wat overtuigender maar ze knallen er wel gelijk in met het punky nummer Hello. Het eerste deel van de set blijft echter lekker dromerig met een surfrock-achtige sfeer. Storm plugt nog even hun single, “Op vinyl, net als vroeger.” Die is overigens opgenomen bij niemand minder dan Henk Koorn, die we later vanavond aan het werk zullen zien. Na de integrale uitvoering van de single (eerst kant B en dan A) is het tijd voor wat steviger maar ook nieuw werk. De nieuwe nummers als I’m Your Man en Not Getting Older doen wat meer sixties en theatraler aan, wat een fijne afwisseling is op de wat meer ‘moderne’ garagerock tunes. Binnenkort komt er een EP aan op Mink Records, we zijn benieuwd naar het resultaat! Voor het najaar zijn de jongens vast geselecteerd voor de Popronde.

Hallo Venray in Paard, foto Jan Rijk

Hallo Venray in Paard, foto Jan Rijk

HALLO VENRAY
Drummer Henk Jonkers neemt als eerste plaats achter zijn drumstel en speelt een ‘Bo Diddley beat’, waarop gitarist Henk Koorn en bassist Peter Konings hem al snel vergezellen. Hallo Venray zet er vaart achter en opent gelijk met drie nummers van de nieuwe plaat: Supermarket, Funky Party en Blood. Helaas zit er een frequentie van de basgitaar niet helemaal lekker, maar dit wordt gelukkig snel opgelost door de geluidstech. “De boot komt voorbij” zegt Koorn met de nodige nonchalance, refererend aan de lage feedback. Met deze nonchalance bespeelt hij het publiek dat dan ook aan zijn lippen hangt. Zo nu en dan is het wat rumoerig in de zaal bij rustige passages, waarop het Koorn het afstraft met “Jullie staan zeker op de gastenlijst? We hebben nu een liedje, dan moet je hard praten.” Het stevige Ball wordt ingezet en grijpt de aandacht van het publiek er weer meteen bij.

Hallo Venray in Paard, foto Jan Rijk

De band bestaat inmiddels al weer 30 jaar en dat laat Koorn merken ook. Not So Long speelden ze bijvoorbeeld al in het ‘oude’ Paard, nu in het ‘nieuwe’ Paard. Op het moment dat ze bij het ogenschijnlijk laatste nummer aan komen, klinkt er Two Feet uit de zaal, en zo geschiedde, slechts een moment later schalt het Velvet Underground-achtige nummer uit de speakers. Gelukkig komen de heren nog wel terug voor een toegift. Die begint rustig, Koorn speelt nog een stukje solo dat vervolgens overgaat in een jam van tien minuten waarbij alle hoeken van het dynamische spectrum worden benut.

Bij een band die al 30 jaar bestaat en nog in topvorm is valt er eigenlijk niks op aan te merken, die moet je gewoon hun gang laten gaan. Dat doen ze ook wel, ze zijn cool, nonchalant, doen hun eigen ding en het maakt ze volgens mij ook niet veel uit wat je van hen vindt. Zo heeft Henk Koorn zelfs het bandje van de Ekko (ze speelden de avond ervoor in Utrecht) nog om. Opmerkelijk is dat de plaat al is uitverkocht, helaas, en dat terwijl ze net iets over de helft van hun toer zijn! Gelukkig heeft Koorn hier iets op gevonden, een heuse intekenlijst. Je betaalt hem €25,- en dan wordt de plaat naar je verzonden. Mocht het fout gaan, dan weet je hem wel te vinden, hij woont toch om de hoek. “Was het toch nog gezellig,” concludeert Koorn en na afloop staat het publiek gretig te wachten om zich in te tekenen.

Hallo Venray in Paard, foto Jan Rijk

Meer werk van Jan Rijk in de galerij hieronder en op zijn website. De clubtour van Hallo Venray dendert nog even verder, onder meer langs:
Vr 19 Mei 2017 – Altstadt Eindhoven
Za 20 Mei 2017 – Muziekgieterij Maastricht
Vr 26 Mei 2017 – Fluor Amersfoort
Za 27 Mei 2017 – Metropool Hengelo
Wo 30 Mei 2017 – Paradiso Amsterdam * 30 Jaar Hallo Venray
Vr 02 Jun 2017 – Asteriks Leeuwarden

Thee Oh Sees op Lowlands, foto: Christel de Wolff

We kunnen je natuurlijk vertellen dat je op vrijdag 5 mei door het hele land naar gratis muziekfestivals kunt, waarvan doorgaans de dertien officiële festivals het dikst geprogrammeerd zijn. Bij dezen. Doe er je voordeel mee. Opvallend is hoeveel er deze week nog meer te doen is. Zo is de tour van de Haagse rocklegendes (mag dat al zo betiteld worden? Ja! Dat! Mag!) vol op stoom gekomen en kun je ze overal zien de komende tijd. In Het Paard kun je donderdag inktzwart gaan op Emptiness, terwijl doom-legendes (ja, dat mag ook) St. Vitus Patronaat en Little Devil komen slopen met de originele zanger en Bunkcore in Gemert HARDcore gaat. Last but certainly not least: zondag gebeurt het in Rotterdam! Niet, of ja ook, op Woudestein, maar zeker in de Maassilo. Daar staat Thee Oh Sees met liefst vijf supports waaronder zZz en Korfbal. Sick indeed.

Samenstelling en tekst: Lisa Gritter

Meer heavy, alternatieve concerten? Check onze live calendar!

Emptiness + GGU:LL – Het Paard, Den Haag
Op 4 mei kan je naar Den Haag voor een goed staaltje pikzwarte metal. Het uit België afkomstige Emptiness schroomt het experiment niet, maar vindt zijn wortels duidelijk in de death- en blackmetal. Dat kwam op de nieuwe plaat Not For Music en op de recente Roadburn-editie aardig indrukwekkend voor het voetlicht. Het Tilburgse GGU:LL doet niet onder voor haar Belgische podiumgenoten als het gaat om sinistere soundscapes. Je zou haast denken dat een zachte G garant staat voor een harde M(etalband).

Bunkcore – De Bunker, Gemert
Op zaterdag 6 mei is het hardcore wat de klok slaat in Gemert. Het is inmiddels de achtste editie, wat maar weer eens de volgende waarheid onderstreept; hardcore never dies. Met bands als Doodskop (hardcore meets rauwe Nederlandstalige zwartgallige poëzie), Far From Okay en Deposit is een goede mosh-sessie vrijwel gegarandeerd. (garanties uit het verleden vormen geen garantie voor de toekomst)

Saint Vitus – Patronaat, Haarlem of Little Devil, Tilburg
Dooooooooommmlegende Saint Vitus doet maar liefst twee shows in Nederland dit weekend. Zaterdag in Little Devil in Tilburg en zondag in Patronaat Haarlem. Mét originele zanger Scott Reagers! Dat de band vernoemd is naar Sabbath’s ‘Saint Vitus’ Dance’ zegt al genoeg. Support voor beide shows is het Noorse Tombstone, maar in Patronaat krijg je er ook nog de Belgische (Roadburn-surprise) Bathsheba bij.

Thee Oh Sees – Rotown locatie Maassilo, Rotterdam
Garagerockgoden. Zo wordt deze band aangekondigd op de site van Rotown. Dat is niet alleen een pracht van een woord, maar ook nog eens meer dan waar. Weet je nog die tijd dat je het aantal garagerockbands op twee handen kon tellen? Wij ook niet meer. Het genre is zo explosief gegroeid dat je haast zou denken dat garages niet meer bestaan om auto’s te stallen maar om lekker vuig klinkende bands te borgen. We kunnen wel stellen dat geen garage meer hetzelfde is geweest sinds Thee Oh Sees. Extra leuk is het grote aantal voorprogramma’s dat deze avond tot een soort mini-festivalletje maken; ZzZ, Harry Merry, JC Thomax & The Missing Slippers en – net bevestigd voor de Popronde: Charlie & The Lesbians en Korfbal. Rotterdam lijkt op een missie het epicentrum van de indie/rock/garagescene te worden en slaagt daar aardig in.

Hallo Venray – oa Vera, Groningen, Rotown, Rotterdam, Merleyn, Nijmegen, EKKO, Utrecht en Paard, Den Haag
Nieuwe plaat van Hallo Venray: Where Is The Funky Party? kwam op 21 april uit bij Excelsior Recordings. De Haagse band van Henk Koorn, Henk Jonkers en Peter Konings is al ruim dertig jaar bezig en legde (met JB Meijers in Zuid-Frankrijk ditmaal) gewoon weer een klasse album af. Ja, u leest het al: wij zijn fan van de Hagenaren, die totaal heropgeleefd zijn de laatste jaren en in alle heerlijk dwarse rock nooit op een voorspelbaarheid of enige concessie te betrappen zijn. Ditmaal komt er ook psych en funk voorbij, ja ja. Waar we ze wel iedere keer weer op betrappen zijn fenomenaal goede liveshows. In de thuisstad is er ook nog een afterparty met The Mighty Breaks in De Zwarte Ruiter. En op woensdag 30 mei vieren ze 30 Jaar Hallo Venray in Paradiso. Er zijn nog veel meer tourdata, ook Venray wordt aangedaan, maar onder deze tamelijk briljante video vind je vast de eerste worp.

Where the funky party is at:
Do 04 Mei 2017 Vera Groningen
Vr 05 Mei 2017 Rotown Rotterdam
Za 06 Mei 2017 Merleyn Nijmegen
Vr 12 Mei 2017 EKKO Utrecht
Za 13 Mei 2017 Paard Den Haag
Vr 19 Mei 2017 Altstadt Eindhoven
Za 20 Mei 2017 Muziekgieterij Maastricht
Vr 26 Mei 2017 Fluor Amersfoort
Za 27 Mei 2017 Metropool Hengelo
Wo 30 Mei 2017 Paradiso Amsterdam * 30 Jaar Hallo Venray
Vr 02 Jun 2017 Asteriks Leeuwarden

Meer heavy, alternatieve concerten? Check onze live calendar!

Carach Angren // Amsterdam Metalfest, foto: Albert Jolen

Deze week zou je met een beetje fantasie en vakkundig geplan, onderstaande agenda in haar volledigheid af kunnen gaan. Shoegaze, black- en deathmetal, hardcore punk. Bij ons kan het allemaal door dezelfde deur. Lees hieronder alles over waar jij de komende zeven dagen deze bijzondere levende muziek kan gaan horen. 

Meer heavy, alternatieve concerten? Check onze live calendar!

★ Hallo Venray // 28.06, Cul de Sac
Als je terug wil gaan in de tijd van naar-je-schoen-staren is Hallo Venray geen slecht begin. Ze spelen sinds eind jaren 80 samen, hebben door de jaren heen gestaag albums geproduceerd waarvan in 2013 de laatste, Show, via Excelsior Recordings uitkwam.

‘Two Feet’:

★ Carach Angren // 01.07, Iduna
This Is No Faitytale kwam in februari 2015 uit, via Season Of Mist. Symfonische blackmetal (uit Limburg), doordrenkt met folklore, verhalen van oudsher. Voorprogramma: Baldrs Draumar, Fryske epische folkmetal. De 23ste is Carach Angren ook te zien in Baroeg.

Carach Angren:

★ Neuk! // 02.07, dB’s
“Gewoon een harde band,” ofzo. Hardcorepunk uit Amsterdam en Hoofddorp. 17 juni kwam de vierde plaat Bloedend Hard uit, waarvan onderstaande track ‘Nabestaanden’ de afsluiter is. Opener van de avond: Grasmoajer, “cabaret op mezcaline met At the Gates op de achtergrond”. De 3e staan Neuk! in Iduna, met H2O en Ravenna.

Neuk!:

★ Norma Jean & Hibakusha // 27.06, Q-Factory
Metalcore uit Georgia meets groovemetal uit Haarlem, in Amsterdam. Klinkt ingewikkeld, maar is makkelijk. 9 september komt de allernieuwste Norma Jean plaat uit, op Solid State Records: Polar Similar. Hieronder een dikke voorproef van het vierde nummer, ‘1,000,000 Watts’. Dit is de énige show van Norma Jean in ons land. Hibakusha is 15 oktober op Amsterdam Metalfest (Melkweg) te zien.

Norma Jean:

★ Fit For An Autopsy // 03.07, Little Devil
Het death(core)metal zestal uit New Jersey, Fit For An Autopsy, bracht eind 2015 Absolute Hope Absolute Hell uit via eOne Music, waarvan onderstaand nummer de vlagdrager is. Dit is de enige show in ’t land en om deze te zien in een relatief kleine zaal als Little Devil is in zichzelf al een bijzondere gelegenheid. Het Schotse From Sorrow To Serenity en de Tilburgenaren van Pelgrim spelen ook.

Fit For An Autopsy:

Meer concerten? Check ook onze live calendar!

Er komt een nieuw album van Henk & Melle! Dat is nu pas zeker, want de Hagenezen waren daarvoor volledig aangewezen op crowdfunding, op jou dus. Je kunt dat goede doel nog vijf dagen supporten op Voordekunst. Daar is inmiddels 103% bereikt en die plaat – of de volgende – wordt dus alsmaar mooier. Zonder platenlabel moet je immers alles zelf doen. Maar die vrijheid vergoedt veel, legt Melle de Boer uit in dit interview.

De frontmannen van Smutfish/John Dear Mowing Club (Melle) en Hallo Venray (Henk) maakten al eerder samen een plaatje. Deze tweede wordt in kleine oplage van 250 stuks geperst met een bijzonder boekje erbij. De aanpak was ook bijzonder: “We schrijven het liedje in een wegrestaurant en nemen het de volgende dag op in Henk’s Sahara Studio.” Tijd om Melle te vragen naar het hoe, waarom en wat van deze actie.

Henk Koorn en Melle de Boer gaan samen weer een album maken? Vertel!
We hadden een hoop lol in het maken van de eerste plaat. We schreven in één week de liedjes in Boerderij Roodnoot bij Utrecht. IJskoud was het daar. Maar het liedjes schrijven ging heel goed. Daar voelen we elkaar blijkbaar goed in aan. Na verloop van tijd kwamen we elkaar weer tegen en ontstond het plan voor de wegrestaurant-cd.

Smaakte die eerste plaat uit 2011 naar meer?
Ja, we hadden altijd het gevoel dat we het nog beter konden doen. Puurder. Alleen de gitaar, zang en het traporgeltje.

Henk (r) & Melle in Leiden

Waarom ditmaal voor crowdfunding gekozen?
Crowndfunding lijkt me een zinnige manier om een project als Henk & Melle te financieren. Bijna de helft van de cd’s zijn op deze leuke manier verkocht. Het was een gok. Maar met de gedachte aan al die mensen die we in de loop der jaren hebben ontmoet en waarvan een groot deel te bereiken is via social media durfden we het wel aan.

Je schreef: ‘Het is een erg bijzondere ervaring om een plaat zo te maken.’
Wat is er zo bijzonder aan?
Het gevoel dat er echte mensen achter je staan en de muziek waarderen. Dat die mensen erop vertrouwen dat je iets leuks maakt en er in willen investeren. Trouwens ook de mensen die geen tegenprestatie kochten natuurlijk, die het project deelden en erop reageerden hielpen enorm mee. Dat geeft echt een heel bijzonder gevoel.

Waarom werkte het met een platenmaatschappij minder goed?
Bij platenmaatschappijen ligt het vertrouwen van de muzikant bij de platenmaatschappij. Het is afwachten wat er gebeurt. Dat kan natuurlijk goed gaan, maar je hebt er geen grip op. Ik snap nooit wat er nu werkelijk gebeurt als je een cd maakt bij een platenmaatschappij. Je begint met een grote schuld en er moeten een hele hoop cd’s worden verkocht om die schuld te vereffenen. Echt heel veel. Van die royalty-dingen snap ik ook nooit wat.

Hoe zijn jullie ervaringen nu met deze aanpak en wat zijn de voordelen van crowdfunding?
Een heel groot voordeel is het directe contact met de mensen die je muziek waarderen. Er zit niets tussen. Op de een of andere manier focus je je als muzikant op succes dat je niet hebt. De eeuwige muzikantendroom. Door het succes van de crowdfunding sta je stil bij al die jaren omgang met mensen die je muziek waarderen. Dat je dan met z’n allen een cd kan maken is iets heel moois.

Gezien de respons zitten mensen op jullie muziek te wachten en staan ze open voor crowdfunding.
Ja blijkbaar. Dat was een gok. Ik had geen idee of het zou lukken. Met Henk had ik al bedacht dat het ons niet kon schelen als het niet zou lukken maar dat doet het natuurlijk wel.

Henk en Melle waren onlangs nog te gast in De Stad

Je meent dat er een taboe rust op crowdfunding? Waarom zou dat zijn?
Omdat mensen niet snappen wat het is. Nu krijg ik ook soms de vraag wat we met al dat geld gaan doen. Al het geld gaat op aan het maken van de plaat, het boek erbij, T-shirts, de boel versturen etc. Het is prettig om een plaat te maken zonder dat je met een schuld begint.

Je schreef over crowdfunding: “Zo ligt de muzikantendroom dichter bij jezelf en heb je er meer grip op. Zeker in een piepklein muziekwereldje dat heel afhankelijk is van de naïviteit van muzikanten en hun dromen.”
Je wil er meer grip op houden?
Ja natuurlijk! ik wil snappen hoe het werkt.

Is dat naïeve niet stiekem heel belangrijk/een deel van de charme?
Nee, dat vind ik niet. Er wordt een hoop misbruik gemaakt van de muzikantendroom. Er wordt veel geld mee verdiend, over het algemeen niet door muzikanten. De romantiek van dat naïeve is iets vreselijks. Natuurlijk moeten er dromen zijn. Maar hou die bij jezelf. Muzikanten doen de gekste dingen om een beetje aandacht te krijgen. Ze staan bijvoorbeeld akelig vroeg op om op de radio de komen. Vaak gaat zo’n droom kapot, en raken muzikanten gefrustreerd omdat er maar niets gebeurt. Het snelle succes blijft uit. Ik denk dat het zinvoller is om veel te spelen en je bewust te worden van de mensen die je muziek werkelijk een warm hart toedragen.

Henk (l) & Melle

Goede aanpak: ‘We schrijven het liedje in een wegrestaurant en nemen het de volgende dag op in Henk’s Sahara Studio.’ Waarom een wegrestaurant? En waarom pakt dit beter uit dan schrijven in een stadsboerderij of… zeg: op het strand?
Je wilt niet lang in een wegrestaurant zijn. Het is erop gemaakt dat je snel weer weg kan en wil. Zo kunnen we een liedje schrijven zonder al te lang stil te staan bij alles en daarna weer verder met onze eigen projecten. Onderweg ernaartoe praten we veel. Bijvoorbeeld over hoe je het beste patat kan frituren of de presidentsverkiezingen in Amerika. Die dingen komen terug in de liedjes, samen met wat we zien en meemaken in het wegrestaurant.

Is Henk & Melle een optelsom of juist uitgeklede versie van wat jullie met Hallo Venray, John Dear Mowing Club/Smutfish doen? Of hoe moeten we dat zien?
Het is iets nieuws. Eerst schreven we ieder een liedje in een wegrestaurant. Die liedjes zijn direct terug te herleiden tot onze bands. Maar toen we echt samen gingen schrijven en samen muziek gingen maken gebeurde er iets bijzonders. We bewandelen nu heel bewust niet de weg die we met onze eigen liedjes bewandelen. We zoeken veel meer een grens op. Soms komen we niet meer bij van het lachen als we terugluisteren en horen hoe vreselijk iets klinkt. Vaak zit het tegen het hysterische aan. Daar zit een grens en het is leuk om die te ontdekken.

Wat zijn de plannen?
In september komt de cd uit. De presentaties zijn in Henk’s Sahara Studio en in Alcatraz, een grote binnenruimte bij waar ik in Den Haag woon. Ze worden bezocht door de mensen die ons gesteund hebben tijdens de crowdfunding. Daarna hoop ik dat we veel kunnen spelen. Met alleen een gitaar, een klein versterktertje en een traporgeltje is het geen gesjouw en gedoe. Marije van Veen van Lexicon Bookings is ermee bezig. We duimen dat er wat uit komt. Misschien is dat toch nog een beetje die muzikantendroom.

Meer info op VoordeKunst.

Jaap van The Homesick, foto Christel de Wolff

Ondanks de goede bedoelingen van de organisatie (hulde voor de heaters bij de wachtrij voor de ticketing), zorgt het weer voor een tamelijk druilerige entree van de vierde editie van Where The Wild Things Are 2016. Al heeft dit ook zijn charme bij het betreden van bungalowpark De Eemhof. Links en rechts roken de schoorstenen en is het gras tussen de bomen wit gekleurd. Nadat het eerste potje is gekookt maakt het NMTH-team zich op voor de eerste festivalavond.

Tekst: Tim van der Steen / Foto’s: Christel de Wolff, Tim van der Steen

Lees ook het verslag van de zaterdag met Black Magick Bungalowland en de zondag van Death Alley tot De Staat

Zieke Elias, foto Christel de Wolff

Daarbij komen we er direct achter dat we de eerste band op onze ruige route hebben gemist, zonde! Wegens uitvallen van Pumarosa heeft de organisatie wat geschoven in het programma. Canshaker Pi is op een eerdere spot gezet en heeft hun set al gespeeld als wij hier achter komen. Mea Culpa! Maar nu kunnen we wel aanschuiven bij The Homesick in Desperado’s, daarmee begint dan ook ons avontuur.

THE HOMESICK IS ECHT ZIEK
Elias Elgersma staat in mega oversized kleren en met zijn blik op oneindig achter de microfoon in Desperado’s, een soort mini hangar van golfplaat waar het al snel druk is. The Homesick is een driekoppige band uit Friesland die naar eigen zeggen Loftpop maakt. Live komt de band heel anders uit de verf dan je zou verwachten na het luisteren van hun muziek. Al vanaf de eerste noten wordt de ruimte direct voor het podium onveilig gemaakt door een paar enorm lompe boeren. Elias lijkt er niet helemaal in te zitten en krijgt al bij het tweede nummer een flinke hoestaanval. Bassist Jaap van der Velde pakt een moment om het publiek toe te spreken. Elias heeft blijkbaar griep te pakken, petje af dat hij er staat. En hij vraagt meteen of die gasten vooraan even normaal willen doen. Het publiek valt hem bij en dit verlicht de sfeer enorm. De muziek dan: alsof Vampire Weekend het met een desertrock-band heeft gedaan. Regelmatig hangen in een midtempo riff van drie akkoorden en spacende melodieën daar tussendoor. Het rommelt, is wazig en basic maar broeit toch, en weet daarmee best te boeien in de goedgevulde Desperado’s.

Balthazar, foto Christel de Wolff

Door naar de Willem Ruis, de grootste tent en daarmee het hoofdpodium van WTWTA. Balthazar zet in met Decency, dat enorm doet denken aan Arctic Monkeys’ Do I Wanna Know. Een dijk van een track. De Belgen staan inmiddels al meer dan tien jaar op de bühne en dat is te zien, goede show hoor. Vier man voor op het podium en de drummer op een verhoging. Poses en hits, de bazenhook van Fifteen Floors krijgt aardig wat handen in de lucht en de vloerplanken deinen flink op en neer. De tent staat ook lekker vol. Sterker: Balthazar is de enige act van de openingsdag waarbij de tent niet als te groot aanvoelt. Jammer genoeg moeten we er alweer vandoor om King Gizzard and The Lizard Wizard mee te pikken in de Action Factory.

King Gizzard, foto Christel de Wolff

DE LIZARD WORDT DE HYDRA
De Australiërs van King Gizzard staan met acht man op het podium. Een spacy intro met Head on/Pill. Twee drummers drijven het tempo op dat wordt gevolgd door de stroboscopen. Wat is frontman Stu Mackenzie een enorme clown. Hij wringt zich in bochten voor de camera, been in de lucht, gitaar tegen de grond en gekke bekken. Er volgen solo’s op mondharmonica en dwarsfluit, psycho samenzang met een bak echo. Het klinkt als de smerige blues van Five Horse Johnson met een emmer surf en super psychedelisch, I’m In Your Mind Fuzz! Tijdens het eerste deel van de set is het nog wat rustig en tam, met name achterin de zaal. Daar komt wel verandering in tegen de tijd dat Balthazar klaar is met spelen. Aan de show van King Gizzard ligt het in ieder geval niet. Het is een Hydra, een meerkoppig groovemonster waarbij constant wat gebeurt. Er wordt zorgvuldig opgebouwd met Cellophane als uiteindelijke climax. Onze eerste crowdsurfer is gespot en de pit liegt er niet om.

We haasten ons over de kleine paadjes waar bewegende lijnen en andere visuals op worden geprojecteerd naar het Cyclecentre, de route heeft iets magisch over zich. Het voelt een beetje als Disneyland, maar dan gevuld met (half?) lam feestvolk. De verwachting is dat het hier gaat gebeuren vanavond. In de lage betonnen fietsenstalling passen maar een paar honderd toeschouwers en we hebben geen zin om buiten in de koude rij te moeten staan. Die haast bleek ongegrond, bij aanvang van Hallo Venray is het behoorlijk rustig en dit zal de rest van de nacht grotendeels zo blijven.

Henk Koorn, foto Christel de Wolff

HALLO VENRAY, DE ONDERGEWAARDEERDE PAREL
Zonde, want wat blijft Hallo Venray een ondergewaardeerde parel. Gelukkig oogt het in deze krappe bunker al snel vol voor het podium. Na een paar lijzige jams knalt er wat meer garage door de zaal. Gruiziger dan dit lijkt het niet te kunnen, de band tussen betonnen pilaren, de muts en die doorleefde kop van frontman Henk Koorn, maar wat heeft hij er zichtbaar plezier in. En een goede sound ook. Simple klinkt als This Thing Called Love in een fuzzy Ty Segall-jasje. Afsluiter Hot Pants laat een zwaarder geluid horen, punky kraut met een saus van Ram Jam. Voorin is het feest, en terecht. Poeh, wat werkt die Henk Jonkers er hard voor achter de drumkit! Mooi om te zien dat er toch nog iemand een selfie met Henk komt scoren na afloop.

Vervolgens stond The Homesick op de planning, maar daar heeft de griep van Elias een stokje voor gestoken. Er wordt dus omgebouwd voor Iguana Death Cult. Door problemen met het geluid duurt de soundcheck vrij lang. Als er eindelijk wordt afgetrapt lijkt het vooraan iets drukker te zijn. Het duurt even voordat de opgefokte garagerock van de Rotterdammers aanslaat, maar halverwege de set schiet de vlam er in, ineens gebeurt het. Wat een draaikolk vormt zich in het publiek! Wie binnen is, staat automatisch in de pit. Ook de gitarist duikt er in en heeft spontaan een fan op zijn rug terwijl hij staat te spelen. Hier komt de oldskool punk uit de doos en komen de dranghekken van hun plek. Een heerlijk dampend stinkhol is het. Barracuda klapt er nog even hard overheen dus het publiek vraagt om een toegift. Die krijgen we in de vorm van Jellyfish, een nieuwe track en daarmee zijn we direct benieuwd naar het aankomende debuutalbum. Met dat in het achterhoofd gaan we op zoek naar een andere afterparty.

Iguana Death Cult, foto Christel de Wolff

Dit blijkt net iets minder eenvoudig dan gedacht. Op last van de brandweer mag er nog maar een handvol bezoekers in de bungalows van Where The Worst Things Are en Nightbirds. Voor de huisjes staan aardige rijen mensen te wachten in de kou, maar bij binnenkomst blijkt het feestje wel een beetje klaar. Het blijft een mooi ritueel, de plukjes lamme gasten die wanhopig een laatste feestje proberen te scoren op het staartje van de nacht. En morgenavond proberen we het gewoon weer opnieuw.

Lees ook het verslag van de zaterdag met Black Magick Bungalowland en de zondag van Death Alley tot De Staat

John Coffey. Foto: Ben Houdijk. Bron: //benhoudijk.wix.com/photo

Met een festivalseizoen dat al in februari begint en de toffe programmering van vele popzalen tot jongerencentra en cafés snappen wij dat het lastig is om je concertagenda altijd up-to-date te houden. Gelukkig biedt Never Mind The Hype licht in de duisternis: hier lees je elke week een lijst met vijf niet te missen concerten! Geen stress meer dat je nou nét dat concert van je lievelingsband mist. Of gewoon een goed alternatief voor al die Netflix-marathons.

In deze concertagenda is voor ieder wat wils. Oude bands, jonge bands, shoegazing, hardrock, nog harder rock…

Meer heavy, alternatieve concerten? Check onze live calendar!

1. Clutch
Het (blues-stoner-) rockviertal uit Maryland is terug! Ditmaal om hun elfde studioalbum Psychic Warfare (recensie hier) te presenteren, dat begin oktober uitkwam via eigen label Weathermaker Music. Ze bestaan sinds begin jaren 90 en kennen elkaar sinds het ukkies waren op de middelbare school. Door de jaren heen is Clutch een heuse muziektransformatie ondergaan: van het hardere werk naar een iets tammer (meer melodieus) geluid. Herkenbaar zijn de typische lage zangtonen van zanger Neil Fallon, die het echte Amerikaanse rockgeluid versterkt. Nieuwsgierig? Dinsdag de 8ste staan ze in Paradiso, Amsterdam.

Van het nieuwe album:

2. Left Of The Dial (festival)
Het Utrechtste oefenruimte complex/podium dB’s heeft weer een interessant festival voor bandjesliefhebbers georganiseerd, met ditmaal maar liefst zes acts: The Light Brigade, Wounded Kite, Electric Tears, Monokuro, The Capsones en Pondertone. Jong en oud. Allemaal van Hollandsche bodem. Allemaal gitaar. “Left Of The Dial” – of ze hiermee “standje 11 op de speakers” bedoelen, is een vraag waar je 12 december in dB’s het antwoord op gaat vinden, neem voor het geval dat je oordoppen mee.

Voorproefje van Electric Tears:

3. State-X New Forms (festival)
Tijdens het weekend van 11 en 12 december ‘metamorfoseert’ Paard van Troje (Den Haag) in een soort eclectische muziekspeeltuin: van jazz tot noise-geluiden, avant-garde indie-taferelen, wereldmuziek met vleugjes funk, hier en daar een versterkte gitaar. De line-up is behoorlijk fors en noiserockers Organisms, The Black Heart Rebellion (broeierige folknoir en meer), US rockveteranen Rocket From The Tombs, Haagse psychrockers The Womb, onze Popronde garagetroef Nisse Bodil en Fine China Superbone (Haagse math) zijn vast aanbevolen. Voor een deviant trip ben je bij de Zweedse Anna von Hausswolff en het instrumentale, Gents-Antwerpese freejazz-elektronica gezelschap Stuff. aan het goede adres, en check de bill vooral hier. Dagkaarten kosten 27 piek, een weekendpas iets minder dan twee keer zoveel.  

Festival trailer:

4. John Coffey
Guitige geinponems; zoveel lol als dat ze hebben, zo hard is de muziek en zo overtreffend zijn de optredens! Deze band zal voor altijd worden herinnerd aan ‘het biervang’ moment (Pinkpop 2015), waar zelfs Amerikaanse komiek Doug Stanhope over twitterde dat dit hét Rock ‘n Roll moment van 2015 was. Zal zanger David Achter de Molen bier naar zijn hoofd geslingerd krijgen? Misschien. Zal je tijdens de show stil kunnen blijven staan? Hoogstwaarschijnlijk niet. Dit allemaal ook ongetwijfeld dankzij het voorprogramma van de Amsterdamse proto-punkers Death Alley. Donderdag de 10e moet Fluor eraan geloven, de 11e is het Burgerweeshuis (uitverkocht) aan de beurt en de volgende dag is Gebouw T slachtoffer van de Utrechtse rockmannen.

John Coffey:

5. Hallo Venray 
Als je terug wil gaan in de tijd van naar-je-schoen-staren is Hallo Venray geen slecht begin. Ze spelen sinds eind jaren 80 samen, hebben door de jaren heen gestaag albums geproduceerd waarvan in 2014 de laatste, Show, via Excelsior Recordings uitkwam. De heruitgave van Vegetables & Fruit (2005) is de aanleiding voor tien exclusieve optredens; een goeie kans om hun oude repertoire te horen. De naam ‘Hallo Venray’ suggereert een Limburgse afkomst, maar niets is minder waar, want het zijn gewoon Haagse jongens (misschien met een voorliefde voor de Limburgse Laaglanden). De 10e zijn ze in Vera (Groningen) te zien en horen, en de volgende dag in Asteriks (Leeuwarden) – allebei met Automatic Sam als voorprogramma. Redt je dit niet? Geen zorgen, 17 december zijn ze in Gebr. de Nobel, Leiden, met The Tubs als voorprogramma.

Geheugensteuntje:

Meer concertinformatie? Check ook onze live calendar!

Vegetables & Fruit, een van die wereldse platen die uitkwam bij Excelsior Recordings, is tien jaar oud en dat viert de band met een redelijke tour, die op zaterdag 7 november SugarFactory in Amsterdam aandoet. Bereid je voor op dwarse, noisy en gedreven, meeslepende rock. 

Vertel ons wat voor jou de beste Hallo Venray-plaat is en waarom en jij kan 2 tickets winnen voor de show in de SugarFactory. Mail je antwoord uiterlijk woensdag 23.59 uur naar contact@nmth.nl.

Er zijn meer kansen om Hallo Venray op de Vegetables & Fruit tour aan het werk te zien:
7 november – SugarFactory, Amsterdam
19 november – Bibelot, Dordrecht
3 december – Mezz, Breda
10 december – Vera, Groningen
11 december – Asteriks, Leeuwarden
17 december – Gebr. De Nobel, Leiden
8 januari – Doornroosje, Nijmegen
15 januari – Altstadt, Eindhoven