Ho eens! Dit is toch even een hele gave aanstaande stonerfuif! Zaterdag 8 april zetten de psychedelische stonerrockers van Cosmic Debris hun eigen feestje op! In thuisstad Leiden en favoriete honk Gebr. de Nobel, heeft het denderende drietal een aardige handvol namen klaargezet. TankZilla, Supersonic Blues, Snowburner, Jahmean en Heath zullen een flinke portie fuzz door de zaal heen rammen. En daar kun je bij zijn! Want we verloten 1×2 tickets via Facebook en Instagram! 

Meedoen is simpel: geef via onze Instagram-post of Facebook-post (dubbele kans als je op beide reageert) aan dat je deze dikke festivaldag mee wil maken. Dinsdag 4 april maken we de winnaars bekend! Hebben we al gezegd dat Goldwölff hun debuutshow zal spelen op de afterparty? Zoals ze het zelf aankondigen: ‘HEAVY ROCK & ROLL, GET FUCKED!’ Dat dekt de lading mooi…Tickets voor Interstellar Solar Fest zijn 17,50eu online, en 20,00 euro aan de deur, te scoren via Gebr. de Nobel. Check ook het FB-event voor meer info.

 

Raketkanon in Gebr. de Nobel, foto Mia Weerdesteijn

Kort geleden stonden ze nog op Complexity Fest waar zij een attitude hadden á la ‘We don’t give a fuck’. Deze attitude mist zeker ook niet tijdens hun laatste show in Nederland in Gebr. de Nobel te Leiden. Een uitverkochte zaal vol enthousiastelingen, een frontman zonder broek, een reusachtig logo vol lichten en een duidelijke vriendschap onderling, is afdoende voor een stevig afscheid. Omdat Raketkanon diep in ons NMTH-hart zit, kunnen we het niet laten om deze laatste show in ons gure kikkerland in woord en beeld vast te leggen. Bedankt, mannen!

Raketkanon in Gebr. de Nobel, foto Mia Weerdesteijn

Tekst en fotografie door Mia Weerdesteijn

Dit is het dan: na drie stevige albums (RKTKN #1, #2, #3), veel lovende recensies en shows waar zowel het publiek als alle bandleden kapot gaan, is het toch echt tijd om afscheid te nemen van de vier uit Gent afkomstige heren van Raketkanon. Tja… Tijdens zo’n afscheid begin je natuurlijk stipt op tijd met direct de beuk erin. Met net twee nummers op de teller mag Leiden kennismaken met frontman Pieter-Paul Devos, die zijn broek begint los te peuteren tijdens het springen en deze zo op de enkels laat komen. Zijn telefoon verdwijnt het publiek in. De toon is gezet: de attitude van Complexity Fest en tijdens al die andere optredens, is nog steeds aanwezig.

Raketkanon in Gebr. de Nobel, foto Mia Weerdesteijn

Raketkanon streeft naar een actieve en intieme avond. Devos vraagt meerdere keren aan het publiek om dichterbij te komen: “Geloof me, dat is ook leuker voor jullie.” Meerdere malen ontstaan er moshpits in de uitverkochte zaal en het regent bier. Devos duikt meerdere malen het publiek in en wordt zodoende letterlijk en figuurlijk op handen gedragen. En het moet gezegd worden: Complimenten voor het stemgeluid van Devos. De geluiden die uit zijn mond komen zijn zeer verscheiden. De grunts en schreeuwen die hij uit zijn strot duwt, zijn loepzuiver en gaan door merg en been. De achterban, die bestaat uit gitarist Jef Verbeeck, drummer Pieter de Wilde en Lode Vlaeminck op synthbass, zijn duidelijk op elkaar ingespeeld. De wall of sound die de vier heren weten neer te zetten is een staaltje meesterwerk. Waar je ook in de zaal staat, je kan niet om het solide geluid heen. Een afscheid moet knallen en dat doet het zeker. Met een korte ronde door de zaal zover het snoer van de microfoon reikt, zet Raketkanon het laatste nummer in.

Raketkanon in Gebr. de Nobel, foto Mia Weerdesteijn

Na afloop gaan alle handen de lucht in en elke uitgestoken hand wordt geschud. Alle aanwezigen worden bedankt voor de goede jaren en na een laatste zwaai en groet verdwijnen de heren backstage. Het publiek in de zaal is het hier uiteraard niet mee eens en schreeuwt om meer. Oké, oké… Nog één dan, maar dan is het wel weer welletjes geweest.

Hoewel de attitude van ‘We don’t give a damn’ centraal lijkt te staan, zie je toch dat het hen wel degelijk iets doet. Het enkele toegift verraadt dit toch wel. Niet gek na tien jaar activiteit. Op 27 februari spelen zij hun laatste show in hometown Gent. Er is geen beter afscheid dan daar waar het allemaal is begonnen. Dag Raketkanon! Dank voor de prachtige jaren!

Raketkanon in Gebr. de Nobel, foto Mia Weerdesteijn

MCC in Gebr. de Nobel, foto Rob Sneltjes

Demon Head in Gebr. de Nobel, foto Rob Sneltjes

Dit weekend speelden Magna Carta Cartel (MCC) en Demon Head in een uitverkochte kleine zaal van Gebr. de Nobel in Leiden. Sommige fans waren rond de lunch al aanwezig rond het pand, een vorm van aanbidding die de bands verdienen. MCC ontleent bekendheid aan Ghost, waarvan meerdere (ex-)leden in MCC zitten, maar speelt geen theater.

Tekst: Paul Lindenbergh / Foto’s: Rob Sneltjes

DEMON HEAD
In minimalistisch licht dat het podium haast niet beschijnt, betreedt Demon Head het podium van Gebr. de Nobel. Een sektarische opstelling waarbij de bandleden naar elkaar kijken en met de ruggen naar de zaal staan, volstaat voor het intro maar wanneer deze klaar is verdeelt het vijftal zich over het podium, wapperend met hun lange haren. Uit hun instrumenten klinkt bezwerende muziek die psychedelische rock combineert met ambient en metal. Die ”Diabolic Rock” geeft de Denen een eigen sound die goed aansluit bij Magna Carta Cartel, maar toch niet hetzelfde is. Opvallend aan de band is hoe volwassen en volgroeid de stem van de zanger klinkt.

Demon Head in Gebr. de Nobel, foto Rob Sneltjes

MCC in Gebr. de Nobel, foto Rob Sneltjes

MAGNA CARTA CARTEL (MCC)
Laten we het niet over Ghost hebben. Magna Carta Cartel, voor het eerst in Nederland, is een band die technisch strak in elkaar zit en dit op het podium ook goed weet te presenteren. Statige rock vult de kleine zaal van Gebr. de Nobel, die ook al goed gevuld is met publiek. Machtige soundscapes absorberen het publiek en nemen het mee op de reis de MCC heeft uitgestippeld langs alle uithoeken van, in geluid, theatrale progressieve rock.

MCC in Gebr. de Nobel, foto Rob Sneltjes

Het kan niet anders dan dat deze band veel repeteert of dat de bandleden elkaars gedachten kunnen lezen, zo nauwsluitend spelen de vier heren samen. De show is echter mager, zeker na Demon Head dat over het hele podium bewoog. Door de sobere podiumpresentatie richt de aandacht zich volledig op de muziek die goed wordt gespeeld en optimaal tot zijn recht komt. De meeste beweging op het podium komt van snarenbeul M wanneer hij zijn gitaren verwisselt. Er wordt gevarieerd tussen semi-akoestische en elektrische gitaren. Deze afwisseling houdt de muziek dynamisch.

MCC in Gebr. de Nobel, foto Rob Sneltjes

Na het laatste nummer gaat de band niet van het podium af, maar houden de heren een klein praatje. Over hoe er heus wel een toegift komt, maar ze niet tussendoor van het podium af stappen en weer terug komen. Er wordt gelachen en geapplaudisseerd alsof de Zweden wel degelijk terug uit de kleedkamers moeten worden geklapt en de band speelt nog even door. Hiermee laat MCC zien geen theater nodig te hebben voor een goed optreden. Uiteindelijk keert het publiek huiswaarts met twee goede optredens vers in het geheugen.

MCC in Gebr. de Nobel, foto Rob Sneltjes

Demon Head in Gebr. de Nobel, foto Rob Sneltjes

MCC in Gebr. de Nobel, foto Rob Sneltjes

Demon Head in Gebr. de Nobel, foto Rob Sneltjes

MCC in Gebr. de Nobel, foto Rob Sneltjes

MCC, foto Claudio Marino

MCC oftewel Magna Carta Cartel, maar de naam van een andere band van enkele leden zal meer belletjes doen rinkelen. Een aantal MCC-leden speelde namelijk ook jarenlang in Ghost en beleefde daarmee wereldsuccessen, grote tournees, feesten, recordings en roem. Daardoor kwam de in dezelfde periode opgerichte groep MCC wat meer in de koelkast te staan. Zonde, maar aangezien Ghost nogal bedreven is in het husselen van de bandbezetting, is er inmiddels alle tijd voor MCC.

De Zweedse groep MCC is in 2006 opgericht door vijf vrienden die erin geloofden ooit groot te worden. Ze schreven dromerige, proggy nummers die uitstekend in de soundtrack van een onbekende of toekomstige film zouden passen. Door nachten door te halen in de studio lukte het ze om het debuutalbum ‘Goodmorning Restrained’ op te nemen. Uitbrengen duurde nog drie jaar: in 2009 kwam het album alleen als digitale download uit.

Gedurende de ‘Ghost-jaren’ werd die plaat niettemin door een publiek opgepikt. En na die jarenlange pauze besloten de leden in 2016 MCC weer op te pakken. Ze brachten in 2017 de nieuwe EP ‘The Demon King’ uit en het debuutalbum verscheen ook fysiek. Nu ligt er een nieuwe single, met video, die je hieronder ziet.

MCC speelt zaterdag 6 oktober in Gebr. de Nobel. Het support in het Leidse poppodium wordt verzorgd door Demon Head. Het Facebook-event vind je hier. Zondag de 7e spelen de Zweden in de Biebob in Vosselaar (Be).

We geven 2×2 kaarten voor de show in De Nobel, Leiden weg op de NMTH-Facebook.

Opletten inderdaad, want Snowburner klopt al sinds 2012 aan de poort, maar nu is het serieus. De Leidse stonerband (ontstaan uit de as van Daily Fire, Gilgamesh en Omission) heeft de debuutplaat Future Primitive af en die brengt Freebird Records in maart uit. Dikke stoner en desertrock en de afstand van Leiden naar Sky Valley verschroeit opeens als sneeuw voor de zon. Snowburner liet je al Ride The Tide (met surfclip!) horen en het is tijd voor meer: Luister hier naar de felle albumtrack You Blues, You Lose, met howling bluesy zang en een low desert punk-feel waar je BRANT tegen zegt:

Daar hoort natuurlijk een dikke releaseparty bij en die komt er dan ook op zaterdag 5 maart in Gebr. de Nobel in thuisstad Leiden. Met support van misschien wel de beste Nederlandse stonerband The Machine en de Amsterdamse live-sensatie NEED, die zich ergens tussen Danzig, The Wipes en The Stooges begeeft. Op vrijdag 18 maart zie je Snowburner in Saturnus Live Music in Scheveningen, samen met onder meer Mazu. De groep wil veel shows gaan spelen en schrijft alweer aan nieuwe nummers.

Voor nu gaat alle aandacht terecht naar Future Primitive, een plaat met tien nummers, die vorig jaar opgenomen zijn met Menno Bakker zijn Bunt studio’s. James Plotkin (Isis’ Oceanic, Khanate) tekende voor het masteren. Je kunt Future Primitive bestellen op de Bandcamp.

Snowburner bracht eerder een EP uit op Black Death Records, het label van Otis:

TJ Cowgill, beter bekend onder de naam King Dude, heeft in samenwerking met regisseur Daniel Garcia een korte film geproduceerd, waarin de meeslepende ballade Deal With The Devil als ijzingwekkende soundtrack fungeert. De track zelf is afkomstig van het album Songs of Flesh & Blood – In The Key of Light (recensie vind je hier), dat afgelopen jaar verscheen. Om niet teveel te spoilen volstaat het dat de beelden een indringend ‘sprookje’ vertellen met een donkere twist.

King Dude trapt op 11 februari in de Utrechtse Ekko zijn Child Of the Devil’s Tongue Tour af, waarna hij op 19 februari te vinden is in Gebr. De Nobel, Leiden. In het voorprogramma vinden we niemand minder dan de Rotterdamse post-everything formatie Gold, die eerder dit jaar het album No Image uitbrachten. Ook van die klasse plaat is op NMTH een recensie te vinden.

King Dude – Deal with the Devil from Yes Boss on Vimeo.