Het is wel even schrikken als je meteen bij deze nieuwste plaat van Gary Clark Jr. al een heleboel ‘uh’ en ‘yeah yeah’ hoort. Alsof je plotseling naar Jay-Z aan het luisteren bent. Gelukkig zijn er al snel wat vertrouwde Joe Bonamassa-achtige bluesgitaren en solo’s te horen. We maakten immers kennis met Gary Clark Jr. toen hij zich als een nieuw soort Chuck Berry aan de wereld presenteerde. Dat deed hij met stoere bluesrock waarmee de nieuwbakken gitaargod terecht binnen no time doorbrak.
Door Thomas Spiekerman
In Grinder, de tweede song van de plaat, volgen enkele langgerekte noten, een beetje in de stijl van wijlen Gary Moore. Het bewijs is er: hij kan nog fantastisch gitaar spelen en Gary Clark Jr. heeft de aandacht van de luisteraar volledig te pakken. Maar je vraagt je wel steeds af: wat gaat er hierna gebeuren? Waar gaat dit heen? Vandaar misschien die mooie hoes van een jongen die een bus instapt met een “?” als bestemming. Helaas is Star een zoetige R&B-track en dus lijkt het er op dat de echte rockliefhebbers niet zo veel met dit album kan.
In Church is met een mondharmonica de bluesfeel wel weer terug na een Prince-achtig uitstapje. Maar meteen daarna is het alsof je een verzamel-cd aan het draaien bent waarop onder meer The Roots, John Legend (Wings) en Outkast staan. Can’t Sleep lijkt het nummer te zijn waar Clark Jr. het meest trots op is. En eerlijk is eerlijk: het is een grandioos geproduceerde song die wat doet denken aan de wereldhit 1999 van Prince. Het ritme, de hand claps; het klopt allemaal. En elke keer als je de woorden ‘you’re the reason’ hoort, denk je weer aan die andere Prince-hit: The Most Beautiful Girl In The World. Zeker geen plagiaat, want Clark Jr. geeft er wel een eigen draai aan, maar het is wel overduidelijk gekopieerd.
Aan het eind komt de blues en zelfs rock ’n roll (Shake) nog even terug maar als sluitstuk kiest Clark Jr. toch weer voor een wat gladde R&B-achtige glijder die wat te lang door blijft gaan. Jammer dat we op dit album weinig van de rocker in Gary Clark Jr. zien, maar wellicht komt dat op een volgend album weer. Het is zeker niet slecht en het klinkt allemaal als een klok. Tof dat hij durft te vernieuwen en zoveel variatie aan kan. Maar hij is een briljant bluesrocker en vooralsnog een gemiddeld funkartiest. Dus hopelijk keert de beste man toch snel weer terug naar zijn specialiteit waar hij de wereld mee veroverde.
Gary Clark Jr. – The Story Of Sonny Boy Slim is uit op Warner en onder meer op Spotify (hieronder) te beluisteren. De Amerikaan is op dinsdag 10 en woensdag 11 november in Paradiso, Amsterdam te zien. Beide concerten zijn al uitverkocht.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.